Αναπολώντας τις βιντεοταινίες του 1980

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ενω πχ ο Ψαλτης ειναι ενα απο τα ονοματα που εχουμε ταυτισει με τις βιντεοταινιες, στην πραγματικοτητα εκεινη την εποχη ειχε παιξει κυριως σε κινηματογραφικες ταινιες, και συγκριτικα ελαχιστες βιντεοταινιες.

Ειδικά ο Ψάλτης δεν έχει παίξει σε καμια βιντεοταινία!!!

Αυτοί που το παραξεφτίλισαν ήταν ο Μουστάκας και ο Βουτσάς... Σωρηδόν οι αηδίες...Βέβαια ο Βουτσάς είναι γνωστό το πόσο παραδόπιστος ήταν οπότε χάλασε και το όνομα που είχε κάνει στις καλές εποχές του Ελληνικού Κινηματογράφου...

Μετά από τους δυο πατριάρχες της βιντεοταινίας νομίζω ακολουθούν ο Τσάκωνας, η Φιλίνη, και λοιποί τελειωμένοι...

[Φαροφύλακας]

Δεν ξέρω αν όντως δεν έπαιξε ούτε σε μία βιντεοταινία ο Ψάλτης (πιθανόν) αλλά η ποιότητα των έργων του ήταν χαρακτηριστική της γενικότερης επίδοσης εκείνης της εποχής. Έπιασα μια μέρα στην τηλεόραση το "Τρελός Είμαι ό,τι Θέλω Κάνω" και συγκεκριμένα την σκηνή στην οποία μπαίνει και συναντά τον ψυχίατρο και έπαθα κολούμπρα! Μιλάμε για σενάριο ό,τι λάχει! Ένα είδος κιτσάτου σουρεαλισμού.

[Τσίου]

Έψαχνα ανάρτηση για τον John Waters και έπεσα πάνω στο αγαπημένο μου θέμα!

Θα προσπαθήσω να κρατήσω την απάντησή μου όσο το δυνατόν πιο μικρή γιατί γνωρίζω πως τα «σεντόνια» κουράζουν.
Κατ’αρχάς—άσχετο—αλλά το safe sex το λατρεύω. Γενικά ότι είναι από Ρέππα-Παπαθανασίου. Σειρές, ταινίες, θεατρικά, σετ φαγητού, τα πάντα.

Τις βιντεοκασέτες τις έχω φάει με το κουτάλι. Από τότε που έμαθα πως λειτουργεί το βίδεο (γύρω στα 5) είχα δει ό,τι υπήρχε στα ράφια του συνοικιακού βιδεοκλούμπ από παιδικά (νιντζάκια, μικρό μου πόνυ) μέχρι Seagal, Louis de Funes και... Μόσιο. Η μητέρα μου που ούτε 30 χρονών δεν ήταν τότε (μίνινγκ: ήταν πιο χαλαρή με το τι κάθεται και βλέπει το βλαστάρι της) τις πιο πολλές φορές αντί να τις νοικιάζει τις αγόραζε, έτσι, έχω δει ξανά και ξανά τα άπαντα του Μόσιου, Λεζέ, και άλλων που ούτε καν θυμάμαι (εκτός κι αν κάποιος ρίξει όνομα).

Αξίζει να αναφερθεί η βιντεοταινία «Τρίποντα στο παρθεναγωγείο» με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Φραγκιόγλου, Δήμητρα Παπαδοπούλου και Παναγιώτη Σουπιάδη. Τέτοιο χάλι δεν έχω ξαναδεί, και για να το λέω εγώ φανταστείτε για τι χάλι μιλάω. Το «ο Πιπίλας και ο Τορπίλας» είναι έπος μπροστά της. Σενάριο, περούκες, ρούχα, φωτισμός, μακιγιάζ, ήχος… το έκτο γυμνάσιο της κάτω ραχούλας να έφτιαχνε ταινία μέσα στις τουαλέτες για το μάθημα της περιβαλλοντικής, καλύτερη θα έβγαινε.

Μία άλλη βιντεοταινία που με σημάδεψε (με την καλή έννοια) είναι το «Τρελός εσύ, τρελός κι εγώ» με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Πιατά και τον Τόλη Πολάτο. Όταν άκουσα την καταπληκτική ατάκα «Εμείς κλείσαμε τους τρελούς μέσα ή αυτοί μας έκλεισαν απ’έξω;» (ή κάτι παρόμοιο) στο παιδικό μου μυαλό έσκασαν πυροτεχνήματα της 4ης Ιουλίου. Άρχισα να το γράφω παντού, σε βιβλία, θρανία, τοίχους.

Υ.Γ Προς Αθήνα μεριά συνήθως το κανάλι high tv είναι που προβάλλει βιντεοταινίες. Δυστυχώς όχι αυτές που μου αρέσουν.

Υ.Γ2 Από την τεράστια συλλογή που είχαμε μόνο 3 βιντεοταινίες απέμειναν. Δύο παιδικά [Το φανταστικό νησί του Ντάφυ Ντακ και Μάσκες (Mask)] και ένα καμμένο θρίλερ. Κρίμα… τόση πολιτιστική κληρονομιά στα χέρια μας και να πάει χαμένη.

[Φαροφύλακας]

«Εμείς κλείσαμε τους τρελούς μέσα ή αυτοί μας έκλεισαν απ’έξω;»

ατακάρα!

Λοιπόν, νομίζω πως κάποιοι (και μάλλον ειδικά η Ίζι) θα δειτε με ενδιαφέρον αυτό εδώ το ντοκιμαντέρ: Τα Στέκια - Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού — Βιντεοκλάμπ

[Τόνιασινε]

Safe sex και το Κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο

[Φαροφύλακας]

Πωπω, Τόνια, από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει το Safe Sex! (ένα 3 βλέπω να του εχω στην imdb, κι ήταν κι ο καιρός που ήμουν χουβαρντάς) (το άλλο δεν θυμάμαι αν το έχω δει).

Όμως γιατί τις αναφέρεις σε αυτό το νημα;

[Τόνιασινε]

Άσχετο με το νήμα.. αλλά μιας και το αναφέρατε πιο πάνω.. ότι "φαντάσου εδώ κόβαν εισητήριο για να δουν το Safe sex.. " και η τσίου είπε ότι της αρέσει όπως και όλα των Ρέππα-Παπαθανασίου.. εε γι αυτό!!

[Ονειρευτής]

Περίπου προς τα τέλη του ’90 το "Hitech" έδινε κάθε μήνα μαζί με το περιοδικό δώρο και μια βιντεοταινία (αναφέρομαι σε ξένες παραγωγές που είχαν προβληθεί στους κινηματογράφους προ 15 ετίας τουλάχιστον και είχαν ήδη κυκλοφορήσει στα βίντεο κλάμπ, όπως επί παραδείγματι τα : «Ζουν ανάμεσά μας», «Βαρομετρικό χαμηλό», «Εξολοθρευτής», «Κόναν», «Predator» ή και πιο πρόσφατες παραγωγές όπως τα : «Βασικό ένστικτο», «Βαρομετρικό χαμηλό», «Δικαστής Ντρέντ». Λίγο αργότερα ακολούθησε και το περιοδικό “Σινεμά”).
Αυτές οι βιντεοκασέτες πρέπει να ήταν από τις πρώτες προσφορές που έχουν γίνει στον έντυπο τύπο την ίδια περίπου εποχή που μουσικά περιοδικά όπως” Ήχος”, “Μουσική” και “Ποπ & Ροκ” άρχισαν μαζί με το έντυπο να περιέχουν και μουσικά cd.

Διατηρώ ακόμα στην ταινιοθήκη μου αυτές τις βιντεοκασέτες μαζί με εκείνες στις οποίες είχα γράψει ταινίες που με ενδιέφεραν από την τηλεόραση και το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι πως παρ’ όλο που χρονολογούνται τουλάχιστον μια 20ετία, εντούτοις κάθε φορά που βάζω να δω κάποια από αυτές παίζουν μια χαρά, εν αντιθέσει με τα dvd που ουκ ολίγες φορές μου παρουσιάζουν προβλήματα στην αναπαραγωγή τους.

[Ξενέρωτας]

@Ονειρευτή, νομιζω το νημα αυτο ειναι για τις ελληνικές βιντεοπαραγωγές που ήταν της μόδας τη δεακετία του 80, και οχι για το μεσο της βιντεοκασέτας εν γενει.

Παντως κι εγω θυμαμαι οτι ο πατερας μου επαιρνε το hi-tech (παροτι δεν ασχολειται καθολου με τεχνολογια, ουτε με κινηματογραφο. Κουβαρντιλίκια της εποχής βλέπεις) και εχω καποιες βιντεοκασετες που εδινε προσφορα. Θυμαμαι οτι τις διαφημιζανε σαν εκδοσεις με εκπληκτικη ποιότητα εικονας και ήχου, αν και προσωπικα δεν εβλεπα καμια χτυπητη διαφορα

[Φαροφύλακας]

Δυο καλές βιντεοκασέτες που έχω τις έχω τυλιγμένες σε αλουμινόχαρτο. Αλλιώς, μέσα στα χρόνια απομαγνητίζονται. Ίσως θα μπορούσες να το κάνεις κι εσύ.