Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία

[Μυρμηγκοφάγος]

Θα έλεγα ότι με τα παραπάνω περιγράφεις πολύ καλά και μένα. Ίσως με μόνη εξαίρεση ότι σπάνια πια ξεκινάω τις ταινίες με διάθεση και περιμένω οι ίδιες να μου την προκαλέσουν. Αλλά ακόμη και αν συμβεί - κυρίως με αυτές που για μεγάλο διάστημα δεν έβρισκα - εύκολα μέσα στα δυο-τρια πρώτα λεπτά μπορεί να χαθεί.

Αναλογιζόμενος την παρατηρητικότητά σου, θα έλεγα ότι και μένα αυτή η απόκλιση μεταξύ των δυο θεάσεων με εξέπληξε και σε έναν βαθμό νιώθω ότι επικυρώνει τη πάγια θέση μου να μη ξαναβλέπω ταινίες που μου αρέσουν.

Έχω μια κακή συνήθεια να κρατάω οτιδήποτε βλέπω

Και για να παραμείνω στο θέμα, με ενοχλεί όταν κάποιος δεν πεθαίνει ακαριαία ενώ το όποιο τραύμα δικαιολογεί κάτι τέτοιο

[Φαροφύλακας]

Υπάρχουν όμως ταινίες που διαχρονικά μου αρέσουν εξίσου και μερικές που ανεβαίνουν στην υπόληψή μου

[Μυρμηγκοφάγος]

Νομίζω το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχω, είναι ότι ακόμη και αν μια δεύτερη θέαση μου επιτρέψει να αντιληφθώ κάτι νέο, το ότι είναι πανομοιότυπη θα μου καταστρέψει την αληθοφάνεια που με τόσο κόπο κατάφερε να χτίσει την πρώτη φορά. Αυτό όμως στο θεωρητικό επίπεδο, γιατί αν με βάλεις να ξαναδώ μια αγαπημένη, δε νομίζω ότι θα αντέξω πάνω από δέκα λεπτά. Η σκέψη και μόνο ότι θα το κάνω με ανατριχιάζει.

Αν κάτι θέλω να κάνω, είναι να ξαναδώ κάποιες που βρήκα ικανοποιητικές - γύρω στις δέκα - όχι όμως για να ανέβουν στην εκτίμησή μου, αλλά διότι νιώθω το ύφος τους παράταιρο - παρότι τις έχω ξεχάσει παντελώς - και θέλω(;) να το επιβεβαιώσω. Και για την ακρίβεια δεν νομίζω ότι χρειάζομαι να τις ξαναδώ ολόκληρες, κανά μισάωρο μου αρκεί. Ακόμη και αυτό όμως δεν έχω καταφέρει να το κάνω. Οι μόνες που μπορώ να ξαναδώ είναι κάποιες action/adventure, που μου είναι στην καλύτερη αδιάφορες και μπορώ να κατεβάσω τα φίλτρα μου και να τις αφήσω να τρέξουν για να περάσει η ώρα, όταν είμαι στις κακές μου και δεν έχω διάθεση για τίποτα.

Από απορία όμως, πως συνήθως επιλέγεις ποιες θα ξαναδείς; Γιατί το Accountant για παράδειγμα και όχι κάποια άλλη, παλαιότερη; Νομίζω ήσουν εσύ που έλεγες (ελπίζω να μη σε μπερδεύω με την Χήθκλιφ ) ότι μόνο κατόπιν επαναθέασης αλλάζεις βαθμολογίες και αν συνεχίζω να θυμάμαι καλά, ήθελες να επιβεβαιώσεις αν κάποια δεκάρια σου αξίζουν τον βαθμό τους

[Φαροφύλακας]

Η αλήθεια είναι πως δύσκολα πειράζω βαθμό που έχει μπει πριν καιρό. Βέβαια, τις επόμενες μέρες μετά την θέαση το κάνω διότι πιάνομαι να σκέφτομαι την ταινία και συνήθως θυμώνω με διάφορες βλακείες και μπορεί να ξαναμπώ και να κόψω μια-δυο μονάδες.

Τον Λογιστή, και καμιαδυό ακόμα, τις είχα κρατημένες, διότι μου άρεσαν και σκέφτηκα πως σύντομα θα ήθελα να τις ξαναδώ. (Πάντως, το τέλος-τέλος, βαρέθηκα να το ξαναδώ.) Κι ασχέτως με το πόσο μου άρεσε, δεν θεωρώ πως είναι πολύ καλή ταινία.

[Ξενέρωτας]

Εβλεπα το Captain America: The Winter Soldier και παρατηρησα το εξης κλισε: σεναριο της ταινιας ειναι η εμφανιση ενος μασκοφορου υπερκακου, του Winter Soldier, ο οποιος παντα εμφανιζεται με μασκα, τοσο δημοσιως οσο και οταν συνομιλει με αλλους κακους.

Σε καποια φαση, φευγει η μασκα και ο Καπτα-Μέρικας καταλαβαινει πρωτη φορα ποιος ειναι. Απο κει και περα, ο Winter Soldier εμφανιζεται παντα χωρις μασκα, τοσο δημοσιως οσο και οταν βρισκεται με τους αλλους κακους.

Στην ουσια λοιπον η μασκα του Winter Soldier εξυπηρετει μονο το να μη ξερουμε εμεις και ο Καπτα-Μερικας ποιος ειναι. Απο τη στιγμη που το ανακαλυπτουμε, δεν υπαρχει κανενας λογος για τον ηθοποιο να κρυβει την αφεντομουτσουναρα του

[Φαροφύλακας]

Καλή παρατήρηση, Ξενέρωτα.

Πολύ σχετικό: 1ο επεισόδιο από την σειρά Casa de Papel (η οποία μοιάζει κόπια της Συμμορίας των 11). Περπατάνε όλοι μαζί προς ένα απομονωμένο σπίτι. Είναι όλοι ασκόπως αραδιασμένοι στην σειρά καθώς περπατάνε, καμιά δεκαριά άνθρωποι, ώστε να βγει «κουλ» το σλόου μόσιον πλάνο. Είναι φανερό πως γίνεται για εμάς (κι ίσως για την αφίσα). Μια ομάδα ανθρώπων ποτέ δεν περπατάμε έτσι. Α, να τη η εικόνα. Εδώ κοντοσταθήκανε λίγο για την φωτογραφία, αλλά φαντάσου τους να περπατάνε έτσι, δίχως να μιλάνε, αραδιασμένοι. Γενικά μου την σπάνε πράγματα που γίνονται αποκλειστικά για τον θεατή.

Άλλο: οι ληστές διαλέγουν κωδικά ονόματα. Κι αντί να διαλέξουν βέβαια κάτι που μπορεί να περάσει απαρατήρητο όπως π.χ. Χοσέ, Ρομπέρ κτλ. (η πραγματική τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη είχε π.χ.: Λάμπρος, Παναγής κτλ.), εδώ διαλέγουν να έχουν ονόματα πόλεων και να λέγονται… Μόσχα, Βερολίνο, Τόκιο κτλ. ώστε φυσικά, όποιος το ακούσει, να του κάνει εντύπωση και να το παρατηρήσει. Δηλαδή, εντάξει.

Βέβαια, το σενάριο αυτού του επεισοδίου από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις.

[Ιαβερης]

Βρε, Φάρε, τηλεόραση είναι, τι περίμενες ακριβώς; Δηλαδή εάν λέγονταν Παγώνα, Κούλα, Μπάμπης κλπ θα ήταν πιο κουλ οι πρωταγωνιστές; Στο game of thrones slow motion δεν χρησιμοποιούν κι εκεί; Εκεί δεν το κάνουν για τον θεατή πάλι;

[Φαροφύλακας]

Δεν με κατάλαβες. Η επιφύλαξη δεν ήταν για το σλόουμο αλλά για το ότι περπατάνε αφύσικα.

Επίσης, ναι, το νορμάλ θα ήταν να είχαν διαλέξει ονοματα όπως Λούρδες, Πιλάρ, Χοσέ κτλ. Τέσπα, το μικρότερο από το κακά ήταν αυτό.

[Ξενέρωτας]

Στις ελληνικες ταινιες τωρα παρατηρω μια ασχημη συμπεριφορα στις υπηρετριες η οποια με ενοχλει καπως. Ισως ειναι ενα κλισε για να βγαζει γελιο αλλα δεν ξερω. Η υπηρετρια εναι συνηθως μια κοπελιτσα λιγο στον κοσμο της, ενιοτε τσαουσα, ενιοτε δειχνει ενδιαφερον για τα αφεντικα της, αλλα συνηθως της μιλανε ασχημα, δεν της λενε ευχαριστω, λες κα προσπαθουν να κρατησουν ταξικη αποσταση ή να μη θεωρηθει οτι την εχουν υιοθετησει.

Ρε μπας ειμαι κομμουνιστης;

[Φαροφύλακας]

Αυτό το νήμα, ίσως εξηγεί τελικά, όλα αυτά τα 2άρια και 3άρια στην imdb!