Τί μου προτείνεις να δω;

[Μυρμηγκοφάγος]

Ευχαριστώ Ζόφε, αλλά δυστυχώς απείχε πολύ από τα γούστα μου - ήταν η πιο αταίριαστη από αυτές που μου έχεις προτείνει. Με την ταινία να διαδραματίζεται σε ένα δωμάτιο και χωρίς ιστορία, μου ήταν πολύ δύσκολο να συνδεθώ μαζί της και η μουσική, τα μαλλιά και οι διάλογοι με έκαναν να σκεφτώ ότι μήπως και δημιουργήθηκε κυρίως για να πιάσει ως κάποιο νέο Mortal Kombat. Μάλλον θα ξαναεπισκεφτώ τον Sono, που αν και βρήκα όσα είδα μέχρι τώρα κάπως αδύναμα, κάνει πολλά που μου αρέσουν και ξεκάθαρα τον προτιμώ από του Κορεάτες.

[Ζόφος]

Σόρυ δε λειτουργεί καλά ο εγκέφαλος το πρωί χωρίς καφέ. Και μία γραμματέας θα βοηθούσε.

Ο Sono κυκλοφορεί το Antiporno φέτος, ίσως σε ενδιαφέρει. Γνώμη δεν έχω ακόμα γιατί δε πρόλαβα να το δω.

[Μυρμηγκοφάγος]

Ναι, γιατί εγώ κάνω καλύτερες επιλογές… Εκτός αν φταίει η έλλειψη καφέ και γραμματέα και στην περίπτωσή μου

Χωρίς να έχω δει ακόμη το Love Exposure δεν θα έλεγα ότι βιάζομαι και το Guilty of Romance, που είδα και αυτό χθες, μου θύμισε πολύ την εμπειρία του Strange Circus. Αξέχαστες σκηνές σε μια πολύ ιδιαίτερη ταινία, αλλά μου το παρατραβάει και με αφήνει με μια αρνητική διάθεση. Θέλω πολύ να τον δω να δοκιμάζει κάτι πιο κλασικό, όπου και η εκτόνωση της έντασης θα είναι πιο εστιασμένη.

[Ζόφος]

Νομίζω στο έχω ξαναγράψει, το Love Exposure είναι η καλύτερη και μεγαλύτερη του, αλλά μπορεί να σου φανεί κάπως παιδική.
Ελπίζω να έχεις δει Suicide Club και Noriko's Dinner Table. Και το Himizu ίσως σου ταίριαζε.

[Μυρμηγκοφάγος]

Ναι, μου το έχεις ξαναπεί, αλλά αυτό όπως παρατηρώ δεν θα με ενοχλήσει. Το ότι είναι σπονδυλωτή όμως παραμένει ένα μεγάλο θέμα για μένα, όπως και με το Amores Perros, που είδα τόσες Μεξικάνικες τις τελευταίες μέρες και αυτό δεν μου πέρασε καν η σκέψη να το ρίξω.

Είδα χθες το Suicide Club, αλλά ήταν η χειρότερη μου εμπειρία, με τα μηνύματα να είναι τόσο εμφανή, που στα τραγούδια κυριολεκτικά ανατρίχιαζα. Ξεκίνησα επίσης και το Noriko's Dinner Table, αλλά το έκοψα στη μέση όταν και άρχισε πια ο συσχετισμός με το πρώτο να μην προσπερνιέται. Αλλά πέρα αυτού, μια χαρά το απολάμβανα. Θα κάτσω να δω το υπόλοιπο σήμερα το βράδυ, αλλά θα είναι έκπληξη πρώτου μεγέθους αν αλλάξει κάτι.

[Ζόφος]

Btw ο Sono έβγαλε και δεύτερο Shinjuku Swan. Είχα δει το 1 και μ'άρεσε επειδή θύμιζε τα Crows Zero του Miike. Τι καλά που θα ήταν αν αναλάμβανε ένας από τους δύο τη ταινία Tekken κι έκανε κάτι παρόμοιο, μη μείνουμε με το αμερικάνικο σκουπίδι του 2010.

[Μυρμηγκοφάγος]

Ζόφε και αν σου ζήταγα κάτι από Mike που είναι και πιο συμβατικός; Εχώ δει το Audition (που με ικανοποίησε) και το 13 Assassins (που το βρήκα αδύναμο, αλλά μια χαρά βλεπόταν).

[Ζόφος]

O Miike έχει πάνω από 100 ταινίες! Τι να σου πρωτοπροτείνω, κάνει όλα τα στυλ. Δες το Ichi the Killer αν θες κάτι βίαιο ή το The Happiness of the Katakuris σε λίγο πιο κωμικό.

[Μυρμηγκοφάγος]

Φάρε, άρχισα να αναρωτιέμαι - αν βρεις διάθεση για μια κωμωδία/μαύρη κωμωδία - πως θα σου φαινόταν το Τσεχοσλοβάκικο Happy End (Stastny konec) του1967. Θα πρότεινα αν το αποφασίσεις να το δοκιμάσεις χωρίς να διαβάσεις κάτι.

Με Ισπανικούς υπότιτλους παρακαλώ
https://www.youtube.com/watch?v=Jz6gfddOtIQ

[Φαροφύλακας]

Η μαύρη κωμωδία είναι ένα είδος που μου άρεσε όταν ήμουν γυμνασιόπαιδο και μου έχει μείνει τουλάχιστον μια συμπαθεια για το είδος. Ακόμα κι έτσι τα πράγματα είναι επισφαλή καθώς βρίσκομαι σε μια φάση που καί φόρτο εργασίας έχω καί το μυαλό μου σε διάφορα πράγματα. Βέβαια, ενίοτε καταφέρνω να δω ταινίες ακόμα και δίχως να τις σπάσω στα δύο ή στα τρία. (Εχθές παράτησα π.χ. τον Αόρατο Επισκέπτη, ενώ μου ψιλοάρεσε. Να δω πότε θα τον ξαναπιάσω. Προχθές παράτησα το Paranormal Activity 2, κι ίσως να μην το ξαναπιάσω. Κι ακόμα δεν αξιώθηκα να συνεχίσω το The Neon Demon).

Μάλλον θα τιμήσω την πρότασή σου απλά να δω πότε και σε πόσα κομμάτια.