Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Φαροφύλακας]

Είδα το Upgrade (2018) ταινία ΕΦ για έναν τύπο που του εμφυτεύουν ένα τσιπάκι, ας πούμε, με δική του νοημοσύνη, που του δίνει ικανότητες και δεξιότητες, στα πρότυπα του πάλαι πότε Βιονικού Άντρα και της Βιονικής Γυναίκας.

Κάπως παιδιάστικο σε πλοκή, ξεκίνησε με όλο το κλισέ στήσιμο, το ότι πρέπει να γίνουν ακριβώς δυο-τρία πολύ συγκεκριμένα πράγματα, με ευσύνοπτες διαδικασίες, για να πάμε στο εμφύτευμα και να ξεκινήσουμε. Από όταν μπαίνει στο παιχνίδι το ομιλούν εμφύτευμα άρχισα να βρίσκω λίγο ενδιαφέρον και παραδόξως, έχοντας πλήρη επίγνωση προς όλα τα ελαττώματα της ταινίας, την είδα δίχως να ενοχλούμαι.

Οπότε κι ένα 6☆, κυρίως γιατί μου άρεσαν οι μάχες, με το εμφύτευμα να κατευθύνει το σώμα του Γκρέη.

[Φαροφύλακας]

Ξανάδα το Cloverfield (2008) για τρίτη φορά. Αυτήν την φορά παρέα με τον γιο μου. Του άρεσε πολύ, βέβαια. Άρεσε και πάλι και σε μένα, το βρίσκω πολύ καλοφτιαγμένο και το κρατάω στο 8άρι.

Εντωμεταξύ, σε ανύποπτο χρόνο, και έχοντας προσέξει να μην έχω κάνει κάποια νύξη πρωτύτερα, του λέω: Σε αυτήν την ταινία υπάρχει κάποιος ή κάποια που νομίζω πως έχει πολύ κακή ερμηνεία. Μπορείς να φανταστείς σε ποιον αναφέρομαι;

Σκέφτηκε δυο δευτερόλεπτα και μάντεψε με την μία σωστά πως αναφερόμουν στην Μαρλένα (Lizzy Caplan).



Δηλαδή, φαντάζομαι μια ταινία όπου να πρωταγωνιστούν η Lizzy Caplan με τον Κυάνου Ριβς!

[Ιαβερης]

Είδα το Murder on the Orient Express, αυτό που βγήκε τελευταία με τον Τζόνι Ντεπ κλπ. Θέλω να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Κένεθ Μπράνα που κατάφερε από το απόλυτο page turner να βγάλει την απόλυτα βαρετή ταινία! Φιλαράκι, ο Ηρακλής Πουαρό είναι ένας ( David Souchet), εσύ πάρε τα μουστάκια σου και τράβα να βοσκήσεις...

[Μπιατριξ Κιντο]

Χαχαχα, συμφωνω μαζι σου Ιαβερη! Κανεις δεν φτανει τον David Suchet ως Πουαρο! Ουτε στα ονειρα του...!

[Βάγγυ]

Φιλαράκι, ο Ηρακλής Πουαρό είναι ένας ( David Souchet), εσύ πάρε τα μουστάκια σου και τράβα να βοσκήσεις...

Ο απόλυτος!!

[Φαροφύλακας]

Είδα κι εγώ το The Killing of a sacred Deer (2017).

Η αποτίμηση είναι θετική.

Καταρχήν, προσωπικά θεωρώ πως κι εδώ υπάρχει το πολύ συγκεκριμένο στίγμα του σκηνοθέτη. Το σενάριο, το οποίο κινείται έξω από το καλούπι της φόρμας, το μαγικό στοιχείο, η βία κι ο εφιάλτης, και για όλα αυτά, προσωπικά, βάζω τον Λάνθιμο στην ίδια σχολή με τον Λαρς Φον Τρίερ.

Θα διαφωνήσω με τον Θεατή:

Κι αν η αταλαντη Κίντμαν που δεν κατάφερε να σταυρώσει ουτε εναν Λανθιμικό διάλογο με την αταιριαστη οξφορδιανή προφορά της μπορεί να παει να χαλάσει την συνταγή...

Θεωρώ πως η Κίντμαν καί ταλέντο έχει, καί ήταν στις καλύτερες ερμηνείες της εδώ. Ειδικά όπως το αυστηρό της πρόσωπο και βλέμμα έχουνε πια την ωριμότητα της ηλικίας.

Να σημειώσω επίσης, πως η ταινία τελειώνει με μια πολύ αγαπημένη μου μουσική.

Από εκεί και πέρα, δεν ένιωσα κάποια ιδιαίτερη αγωνία, δίχως να φταίει η ταινία κάπου σε αυτό, και γενικότερα τα θρίλερ μοιάζει να μην καταφέρνουν να μου προκαλέσουν αυτά που βάζουν κεντρικά (άγχος, φόβο κτλ.) κι έτσι δεν με με ψυχαγωγούν κι ιδιαίτερα.

Ένα 5☆ από εμένα.


(και νομίζω πως βλέπω σερί ταινίες του 2017 και 2018 )

[Φαροφύλακας]

Κάθισα και ξανάδα το Munich (2005), κατασκοπευτική ταινία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Βασικά, χρειάστηκε να αρχίσω να την θέαση για να θυμηθώ πως την είχα ξαναδεί.

Πολύ καλή ισορροπία, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό για μεγάλη ταινία (2:43), και για μένα είναι εμφανές πως είναι στημένη από μεγάλο σκηνοθέτη (Σπίλμπεργκ). Καλό το τέχνασμα να βλέπουμε εμβόλιμα κι αποσπασματικά τα αρχικά γεγονότα, σπαρμένα σε όλο το μήκος της ταινίας.

Πετυχημένο καστ σε εξαίρετες ερμηνείες.

Σημαντικό και το θέμα της ταινίας, κι αυτά τα πολύπαθα έθνη Ισραηλινών και Παλαιστινίων, εγκλωβισμένα σε αυτόν τον κύκλο βίας και σπαραγμού, από τον οποίο μοιάζει να μην βρίσκουν την σωστή έξοδο.

Ένα 8☆

-----------------

Ωθούμενος από τον υψηλό βαθμό στην imdb, κάθισα και είδα το The Princess Bride (1987), όπου ένας παππούς κάθεται και διαβάζει ένα παραμύθι από αυτά με βασίλισσες, στον άρρωστο εγγονό του, που είναι στο κρεβάτι.

Μου άρεσε ο παππούς-Πήτερ Φαλκ, με τον εγγονό, το αγοράκι από το Wonder Years. Η Robin Wright αγνώριστη 30 χρόνια πριν γίνει η κα Άντεργουντ στο House of Cards κι ομοίως αγνώριστος π.χ. ο Mandy Patinkin του Homeland, με δήθεν Ισπανική προφορά.

Το παραμύθι είχε χιούμορ που το ψιλοέσωζε κι όλη η γυαλάδα μπορούσε να δικαιολογηθεί από την απλοϊκή αντίληψη που έχει για τα πράγματα κάποιος ο οποίος αναπαριστά στην φαντασία του την ιστορία μιας εποχής που δεν γνωρίζει.

Βέβαια, μάλλον είμαι σε λάθος ηλικία και λάθος δεκαετία πια, γι' αυτήν την ταινία και δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον καν να την διεκπεραιώσω αλλά ας πούμε ένα 5☆

[Μπιατριξ Κιντο]

5 στο The Princess Bride?

[Νικόλας Δε Κιντ]

Βέβαια, μάλλον είμαι σε λάθος ηλικία και λάθος δεκαετία πια, γι' αυτήν την ταινία και δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον καν να την διεκπεραιώσω αλλά ας πούμε ένα 5☆

Βλέπω στις δικές μου βαθμολογίες ένα 8άρι στην συγκεκριμένη ταινία!
Καταλαβαίνω όμως τι λέει ο Φάρος...
Την είχα δει πριν πολλά χρόνια, κάπου στα μαθητικά μου χρόνια αλλά από τότε δεν θέλω να την ξαναδω γιατί φοβάμαι πως θα της κατεβάσω την βαθμολογία.

[Φαροφύλακας]

Το παραμύθι αυτό καθαυτό είναι τελείως απλοϊκό. Για μικρά παιδιά. Στην αρχή π.χ. που βλέπουμε την κοπέλα με το παλικάρι, δεν βλέπουμε καν γονείς ή άλλον άνθρωπο. Αναρωτιέσαι τί κάνουν αυτά τα δύο παιδιά μόνα τους στην εξοχή.

Έχει γούστο πως και οι στολές έχουν μεν δουλειά, αλλά χάνουν στις λεπτομέρειες. Π.χ. οι δερμάτινες ζώνες κτλ. είναι όλες ολοκαίνουργιες κι έτσι στο σύνολο μοιάζουν με κουστούμια για απόκριες. Π.χ. η δική μου δερμάτινη ζώνη που φοράω με το τζιν, ή τα ορειβατικά μου άρβυλα έχουν το δέρμα ταλαιπωρημένο. Μοιάζουν φορεμένα επειδή... είναι φορεμένα, σε αντίθεση με όλα τα ρούχα της ταινίας. Η κοπέλα βγαίνει να παντρευτεί μόνη, ασυνόδευτη, και θα περάσει... μέσα από τους βρομερούς χωριάτες!

Οι χαρακτήρες δεν έχουν βάθος. Ο κακός είναι ο μονοδιάστατος κακός στα παραμύθια των παιδιών. Ανερμήνευτος ("Θα την παντρευτώ και έπειτα θα την σκοτώσω για να ξεκινήσω πόλεμο με τους γείτονες!" )

(Κι ας μην πιάσω λεπτομέρειες, που ενδεχομένως δεν μπορεί να πιάσει ο καθένας. Οι Ισπανοί έχουν πολύ πολύ συγκεκριμένη προφορά, π.χ. προφέρουν πολύ χαρακτηριστικά λέξεις που ξεκινούν με "st", κτλ. Ο Ίνιγο είχε μια έντονη ξενική προφορά, αλλά όχι Ισπανική. Αφήνω πως δεν πρόφερε καν σωστά το όνομά του το οποίο κανονικά τονίζεται στην προπαραλήγουσα κι όχι στην παραλήγουσα.)

Βέβαια, όπως είπα πιο πάνω, όλα αυτά ερμηνεύονται ακριβώς επειδή πρόκειται για ένα παραμύθι για μικρά παιδιά. Επίσης, το καστ είναι καλό και το καλό και το χιούμορ, περισώζει την ιστορία.

Τώρα το αντίστοιχο μεσαιωνικό παραμύθι που βλέπω, για την ηλικία μου και την δεκαετία μου, είναι το Game of Thrones. Οπότε, τί να βρω στο Princes Bride;