Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα 2 ταινίες πρόσφατα!

Something wicked this way comes (1983)
Κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Ρέι Μπράντμπουρι. Αισθητική 80s και υποτυπώδης τρόμος!
Ένα περίεργο Καρναβάλι φτάνει σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ και περίεργα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Δυο μικρά παιδιά αναλαμβάνουν να ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τον περίεργο αυτό θίασο... Θα βρεθούν όμως αντιμέτωπα με το απόλυτο κακό!
Χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, η ταινία βλέπετε ευχάριστα κυρίως λόγω του Τζόναθαν Πράις ο οποίος είναι "true evil" στο ρόλο του υπευθύνου του σόου!

7/10

Barton Fink (1991)
Την ταινία την είδα δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα... Απλά ήθελα να γράψω 2 λόγια!!

Καταρχάς Φαροφύλακα αν δεν την έχεις δει ακόμα σήμερα απλά κατέβασε την!!

Γενικά τους αδερφούς Κοεν τους συμπαθούσα κυρίως λόγω του Μεγάλου Λεμπόφκσι αλλά και του εξαιρετικού Φάργκο!
Πλέον με τον Μπάρτον Φινκ νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι ευφυΐες!

Ο θεατρικός συγγραφέας Μπάρτον Φινκ πηγαίνει στο Χόλιγουντ για να ξεκινήσει μια νέα καριέρα ως σεναριογράφος! Εκεί διαπιστώνει πως έχει πάθει συγγραφικό μπλοκάρισμα κάτι το οποίο τον αγχώνει ιδιαίτερα, σε συνδυασμό με το περίεργο ξενοδοχείο, τα κουνούπια και τον φαφλατά γείτονά του...
Η ταινία είναι άρτια από την αρχή μέχρι το τέλος! Αλληγορική εκεί που χρειάζεται και με αρκετές δόσεις χιούμορ.
Ο Τζον Τορτούρο παίζει τον ρόλο της ζωής του συνεπικουρούμενος από ένα εξαιρετικό Τζων Γκούντμαν.
Το τέλος είναι καθηλωτικό!

10/10!

[Φαροφύλακας]

Καταρχάς Φαροφύλακα αν δεν την έχεις δει ακόμα σήμερα απλά δες την!!

Δεν μου ταιριάζουν οι αδερφοί Κόεν. Τις ταινίες τους μπορώ να τις δω αλλά δίχως να μου αρέσουν πραγματικά. Θα την έχω στα υπόψη μου, πάντως.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το ξέρω ότι δεν σου παν πολύ οι αδελφοί Κοέν, αλλά την συγκεκριμένη αξίζει να την δεις!
Είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει, μιας και οι επιρροές του σε αυτήν την ταινία ήταν ο Κάφκα και ο Μπόρχες!

[Φαροφύλακας]

Τότε θα την δω σίγουρα.

Στο μεταξύ είδα το The Breakfast Club (1985), κλασική ταινία μιας αγαπημένης δεκαετίας, που όμως δεν είχε τύχει να δω. Στην αρχή πίστεψα πως θα βαριόμουν αλλά από την μέση και έπειτα ανέβηκε το ενδιαφέρον μου και την είδα ευχάριστα. Ένα 7☆.

L'ora legale: Ιταλική διδακτικότατη κωμωδία, την προτείνω...

Το είδα κι εγώ αυτό πριν καναν μήνα και δεν μπορώ να θυμηθώ τί αίσθηση μου άφησε.

Μου έρχεται τώρα πως ο γλείφτης ήταν πολύ καρικατούρα σαν χαρακτήρας, αλλά η όλη σάτιρα ήταν σε πολύ γνώριμα πράγματα που την έκανε αστεία την ταινία.

[Θεατής]

Εμένα Νικόλα δεν μου πολυαρεσε το Burton fink...

Φαρε το l'ora legale θα το χαρακτήριζα ως κινηματογραφική μεταφορά του ρητού "οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν"

Με αυτόν τον γλειφτη καρικατούρα γέλασα κι εγώ αρκετά, είχε ωραίες γκριμάτσες...

Είδα το Kong που είχε προτείνει ο φίλος Ονειρευτής...το είδα ευχάριστα καθώς είχε και μπολικα εφέ και αρκετό "αμερικάνικο" είναι αλήθεια χιούμορ... Στάθηκε πάντως μόνο σε αυτά και δεν εμβάθυνε στην ουσία του μύθου (πως η γυναικεία φύση εξημερώνει τα πρωτόγονα βίαια ένστικτα του άνδρα δλδ) οπότε η ταινία του Τζάκσον κατέχει τα πρωτεία...

Απο μουσική όμως έσκισε...

[Φαροφύλακας]

Μόλις είδα το The Dinner (2017). Δύο ζευγάρια συναντιούνται σε ένα πανάκριβο εστιατόριο για να δούνε πώς θα αντιμετωπίσουν το γεγονός πως τα παιδιά τους ενεπλάκησαν σε μια ειδεχθή πράξη.

Η ταινία είναι κάπως θεατρική με ένα ψυχολογικό στήσιμο, πράγματα που εκτιμώ. Παρόλα αυτά το πρώτο μισό το είδα σχετικά αδιάφορα. Πλησιάζοντας την κατάληξη, και κυρίως με την σύγκρουση των χαρακτήρων, ένιωσα για λίγο να ταυτίζομαι με το ένα και το άλλο (πράγματα αντικρουόμενα μεταξύ τους) και το ενδιαφέρον μου κάπως μεγάλωσε. Ένα 5☆ μάλλον;

[Θεατής]

Σαν να μου θυμίζει το "Ο Θεός της σφαγής" του Πολάνσκι έτσι όπως το περιγραφεις... Κάνανε πάλι οι Αμερικανοί ριμέικ;;

[Φαροφύλακας]

Δεν το έχω δει αυτό που λες και δεν μπορώ να κρίνω.

[Φαροφύλακας]

Είδα το The Gunman (2015) με τον Σον Πεν.

Παρότι ανήκει σε ένα είδος που μου αρέσει, η ταινία δεν μου άρεσε. Με ξενέρωσαν πολύ κάποια πράγματα και κυρίως ο ρόλος του ανταγωνιστή Μπαρδέμ, ο οποίος δεν έχει ρεαλιστική συμπεριφορά.

Π.χ. ενώ η γυναίκα είναι δική του κι έχει το πάνω χέρι, στο εστιατόριο κάνει τα πάντα για να μαλώσει μαζί της ώστε αυτή να φύγει και να την κυνηγήσει ο ανταγωνιστής. Ή όταν τον επισκέπτεται σπίτι μεθάει ώστε να γίνει γελοίος, ειδικά εκεί που θα έπρεπε να είναι νηφάλιος ώστε να έχει έλεγχο της κατάστασης.

Ομοίως, έχει αρχίσει να με ενοχλεί η κλισέ σκηνή που καλοί και κακοί έχουν ξεπαστρεφτεί, πέφτει η τελευταία σφαίρα, η αγωνία τελειώνει, και τότε ακριβώς, δηλ. στο δευτερόλεπτο, εμφανίζεται η αστυνομία να συμμαζέψει.

Επίσης, θα έπρεπε να φροντίσουν να δείξουν λίγο καλύτερα το πέρασμα του χρόνου στους πρωταγωνιστές.

Θα έβαζα ένα 4αράκι αλλά τελικά ένα 3☆, κυρίως για τον κακέτυπο ρόλο του Μπαρδέμ.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Χθες είδαμε το Tesis sobre un homicidio (2013)!
Αργεντίνικη παραγωγή με τον γνωστό πια Ρικάρντο Νταρίν...

Ένας καθηγητής εγκληματολογίας παθαίνει εμμονή με την διαλεύκανση ενός φόνου, ενώ παράλληλα είναι σίγουρος πως ο δολοφόνος είναι ένας φοιτητής τους με τον οποίο κάτι περίεργο τους συνδέει!
Καλή σκηνοθεσία, αρκετό μυστήριο και εξαιρετικός άλλη μια φορά ο Νταρίν...
Το τέλος είναι διφορούμενο..
Οι απαντήσεις που ψάχνει ο θεατής βρίσκονται κρυμμένες μέσα στην ταινία!

8/10!