Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Μπιατριξ Κιντο]

Εγω ειδα χθες το Who Framed Roger Rabbit (1988). Ηταν καλη, ειχε πλακα, μου αρεσε. Περασε ευχαριστα η ωρα...
Και ο Bob Hoskins πολυ καλος στον ρολο του... δινω ενα 8/10

[Μπιατριξ Κιντο]

Πριν λιγο ειδα το Frozen (2005). Σεναριακα, μου θυμισε λιγο το Sleepwalker (2017), δεν με ενθουσιασε, ουτε η σκηνοθεσια μου αρεσε, οι ερμηνειες μονο ηταν καλες αλλα προς το τελος γελασα πολυ γιατι δεν εβγαζε νοημα ο,τι εδειχνε και γελουσα απο αμηχανια. Επισης, πολυ αποτομο το τελος. Ενα 4/10 επιεικως.

[ακίρα κουροσάβα]

Είδα το Vision (2018) της Naomi Kawase. Μεταμοντέρνα αφήγηση, μη γραμμική με πολλές ετεροχρονίες που συναρμολογούν το σκελετό της ταινίας ψηφίδα ψηφίδα, σεναριακά αδύναμη (μια γυναίκα που έχει χάσει τον Ιάπωνα άνδρα της επιστρέφει μετά από χρόνια στο δάσος όπου έζησαν προς αναζήτηση ενός βοτάνου που εξαλείφει τον ανθρώπινο πόνο) από την άποψη ότι προσπαθεί να χωρέσει πολλά μαζί (νοσταλγία, πένθος, ψυχολογικές παρατηρήσεις, βουδιστικές ρήσεις, θαυματουργικό στοιχείο) και η σκηνοθεσία παρουσιάζει προβλήματα και λόγω του παραθετικού μοντάζ και των ετερόκλητων γωνιών λήψης αλλά και λόγω του ήχου σε προοπτική που δεν "δένει". Δεδομένων των παραπάνω, η ευρύτερη αισθητική της ταινίας και οι σκηνοθετικές προθέσεις της Καβάσε τελικά κάνουν το φιλμ να μοιάζει με διαφήμιση γαλλικού σαμπουάν που διατείνεται ότι έχει "εκχυλίσματα" γιαπωνέζικών αρχετύπων.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Να την δούμε ή όχι εν τέλει την ταινία Έλλη;

[Μπιατριξ Κιντο]

Ε, με αυτα που ανεφερε... προφανως οχι.

[Θεατής]

Είδα δύο ταινίες του Sean Baker οι οποίες χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό σίγουρα δεν είναι απο αυτές που θα μετανιώσεις για τον χρόνο που αφιέρωσες, η σκηνοθεσία ειναι αρκετά καλή και οι χαρακτήρες πολύ όμορφα δοσμένοι...

Το "Tangerine" αφηγείται τις αλληλοεμπλεκόμενες ζωές διαφόρων χαρακτήρων του περιθωριακού Λος Αντζελες...Τρανσέξουαλ, νταβατζηδες, πόρνες κτλ σε ενα εικοσιτετράωρο με την μορφή ενός, ας καταχραστώ τον όρο, walk about movie οπου και ξεδιπλώνονται έννοιες οπως η φιλία, ο έρωτας, η προδοσία, ανασφάλειες κτλ...την ειδα πολύ ευχάριστα...

Το "The Florida Project" ασχολείται με τους παρίες που ζουν μόνιμα σε μοτέλ και τον καθημερινό αγώνα να βρουν χρήματα για το νοίκι και το φαγητό...Τα όνειρα για μια χλιδατη ζωή δεν βγαίνουν πάντα και καταλήγουν συχνά στην παρανομία, την πορνεία και τα ναρκωτικά. Τι γίνεται όμως οταν στην εξίσωση προστίθενται και μικρά παιδιά? Αρκει μονο η "αγάπη" ώστε να μην επέμβουν οι αρμόδιες αρχές της πρόνοιας?
Ολο αυτό ιδωμένο απο τα μάτια των παιδιών που ζουν σχεδόν στο κατώφλι της Ντίσνεϋλαντ όπου είναι το συμβολο της παιδικής χαράς και αθωότητας δημιουργεί μια υπεροχη αντίθεση...
Αρκετά ενδιαφέρουσα και τροφή για σκέψη ταινία...

[Φαροφύλακας]

Είχα να δω ταινία πάνω από μήνα!

Είδα μόλις το Anon (2018). Ταινία με τον Κλάιβ Όουεν.

Στο κύριο μέρος της την είδα δίχως ένταση, σχεδόν αδιάφορα. Απέκτησε ένα μικρό ενδιαφέρον από όταν ξεκίνησε το ειδύλλιο. Η κοπέλα που έπαιζε την χάκερ είχε την γοητεία της, αλλά αναρωτιέμαι εάν κάποια άλλη δεν θα έκανε τον ρόλο κάπως περισσότερο σκοτεινό.

Στο σύνολο ας πούμε ένα 6☆

[Φαροφύλακας]

Δεν ξέρω με τί λογική έβαλα να δω το Hereditary (2018). Τέτοια θρίλερ δυστυχώς δεν με τρομάζουν με αποτέλεσμα να βαριέμαι, αφού όλο το βάρος τους το δίνουν εκεί.

Το παράτησα στην μιάμιση ώρα.

Καλή η Toni Collette, έδωσε όλον της τον εαυτό στις διάφορες δύσκολες ερμηνείες, ίσως καλύτερος ο Gabriel Byrne, όμως σε πολύ πιο εύκολο ρόλο, κι εντυπωσιακά (για μένα) και συνάμα αβανταδόρικα άσχημη η μικρούλα Milly Shapiro.

Δυστυχώς, δίχως να μου φταίει η ίδια η ταινία τόσο όσο η δική μου κακή επιλογή, ένα 2☆

[Στιλλ Ιλλ]

Πολύ συμφωνώ μαζί σου αν και έχει περάσει κανένα δίμηνο απ'οταν την είδα. Μαρεσε ως ένα σημείο κυρίως για τις συγκρούσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας μετα το πολύ φρικιαστκό συμβάν που ειναι και το μονο που μου έχει μείνει αλλα μετά η ολη μεταφυσική τροπή με άφησε παντελώς αδιάφορη και δεν με τρόμαξε καθόλου. Μου άρεσαν οι ερμηνείες απο ολους με την Collete να με κερδίζει τελείως στο ξέσπασμα της όταν κάθονταν όλοι γύρω απο το τραπέζι.

[Φαροφύλακας]

καλά, όταν έγινε το ατύχημα, αληθινά, σκέφτηκα "αμάν ρε σκηνοθέτη, το τερμάτισες!"