Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Ασάρα]

Υπέροχη ταινία και εξίσου υπέροχο τραγούδι.
Κυκλοφορεί και ένας αστικός θρύλος, ότι η σκηνή που ο Χόφμαν βρίζει ένα ταξιτζή ήταν αυτοσχεδιασμός.



Νομίζω το πρόβλημα με την σκηνοθεσία είχε σχέση και με το γεγονός ότι ήταν πολύ χαμηλού προϋπολογισμού.
Πάντως όταν είχα δει μικρή την ταινία, αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν οι ψυχεδελικές σκηνές στο πάρτυ.

[Φαροφύλακας]

Εμένα η σκηνή που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση και μου έμεινε είναι εκεί, και δει μέσα από υποκειμενικό πλάνο, όπου ένας γέρος ξαπλώνει μαζί του.

[Φαροφύλακας]

Είδα το Body Heat (1981), που είναι και το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Κάθλιν Τέρνερ, η οποία υπήρξε από τις πιο αισθησιακές ηθοποιούς της δεκαετίας του '80. Κι εδώ, σε αυτόν τον πρώτο ρόλο της ερωτικής και μυστηριώδους φεμ-φατάλ, δικαιολογείται το γιατί. Με έναν πολύ καλό William Hurt, βέβαια.

Συχνά, από τα γράμματα της αρχής ξέρω αν μια ταινία θα μου αρέσει, κι εδώ, η γλυκιά τζαζ κι οι θολές εικόνες, με κάναν να νιώσω πως όλα θα πάνε καλά. Και πήγαν. Την είδα ευχάριστα και το τέλος, ασχέτως εάν ήταν αναμενόμενο, μου κέντρισε το ενδιαφέρον.

Ένα 7 ή μάλλον 8☆.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα χθες το "The manitou" (1977)...

Είχα καιρό να δω τέτοια βλακεία...
Γκρέιαμ Μάστερτον είδα, Τόνυ Κέρτις, τρόμος, δεκαετία 70' για να δούμε είπα!

Η ταινία ήταν ένα συνονθύλευμα κλισέ και κακής ποιότητας τρόμου. Ακατάσχετη μπουρδολογία και αστείο φινάλε.
Μείνετε μακρυά!

[Φαροφύλακας]

Δεν ξέρω με ποια λογική είχα στα προσεχώς το Backgammon (2015).

Ίσως επειδή είναι ολιγοπρόσωπο και γυρισμένο κατά κύριο λόγο μέσα σε ένα σπίτι;

Όπως και να ‘χει, δεν μου άρεσε.

Χαμηλό μπάτζετ κι άγνωστοι ηθοποιοί, το οποίο δεν το λέω για κακό. Είχα μια διαρκή επιφύλαξη απέναντι στον Λούσιαν (αλλά καί στον Τζέραλντ). Σαν ερμηνείες, μάλλον. Αν συνέχισα να παρακολουθώ ήταν για τον ασταθή χαρακτήρα της Μιράντας.

Νομίζω πως το 3.4 που βλέπω τώρα πως έχει στην imdb είναι αντιπροσωπευτικό. Ας πούμε ένα 3☆ κι από εμένα.

[Χήθκλιφ]

Εμένα μου φάνηκε συμπαθητικό το Μανιτού αποκλειστικά λόγω του χαρακτήρα που υποδύεται ο Κέρτις, του πήγαινε ο ρόλος και γέλασα πολύ μαζί του. Βλέπω βέβαια ότι της έβαλα ένα πεντάρι, αλλά τουλάχιστον είχε πλάκα..

Είδα την ταινία Anchiporuno (Antiporno) (2016) του Sion Sono
Μου φάνηκε παράξενη και είπα να της δώσω μια ευκαιρία μολονότι δεν είχα ιδιαίτερες προσδοκίες αφού η μόνη ταινία του σκηνοθέτη που είχα δει - Noriko's dinner table - ήταν απογοητευτική εμπειρία. Εδώ ωστόσο, κάτι διαφαινόταν από την αρχή, βαθύ κι οδυνηρό παρά την όλη εξαλλοσύνη και σύντομα κατέληξα να παρακολουθώ αιχμαλωτισμένη μια ταινία που διαρκώς μεταλλάσσεται κι όπου τίποτα δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται (ούτε μαθαίνουμε ποτέ τι ακριβώς είναι πραγματικά) καθώς πέρα από την καλλιτεχνική σκηνοθεσία, την πολύχρωμη φωτογραφία, την υπέροχη μουσική επένδυση και την δροσερή ομορφιά της πρωταγωνίστριας, είχε κρυμμένο σκοτάδι και πόνο. Κόλλησα με ατάκες της (Ψόφα εντελώς, ψόφα ατελείωτα! Δεν υπάρχουμε στα σήμερα που χάσαμε.. μαχαίρωσε με σήμερα..!) ενώ λάτρεψα το σπαραχτικό τέλος που θα μείνει να με στοιχειώνει για καιρό

«που είναι η έξοδος μου.. δώστε μου μια έξοδο.. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΜΟΥ»

9/10

[Νικόλας Δε Κιντ]

Λοιπόν είδα την ταινία Leolo (1992), μια πρόταση του Θεατή σε αυτό το νήμα!
............
..............
Θεατή δεν ξέρω πως σου ήρθε να μου προτείνεις αυτή την την ταινία αλλά βρήκες κέντρο!
Μου άρεσε πάρα πολύ. Με μάγεψε και σε ορισμένα σημεία με συγκλόνισε!
Από που να ξεκινήσω...
Από τον τρόπο που παίρνει το όνομα του ο μικρός πρωταγωνιστής, από τον συνδυασμό ζοφερότητας και ποιητικότητας ή από την εξαιρετική μουσική επένδυση; Μου άρεσαν όλα και ταίριαξαν απόλυτα στο γούστο μου!Ο πεσιμισμός είναι διάχυτος σε όλη την ταινία -μου θύμισε αρκετά τον Τρυφώ και την δική του ματιά- αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και αρκετές χιουμοριστικές καταστάσεις που λειτουργούν σαν αφυπνιστικές ενέσεις.

Φυσικά ο πιτσιρικάς αρνείται να δει την τραγική κατάσταση της οικογένειας του, και έτσι ταξιδεύει ανάμεσα σε 2 κόσμους. Αυτόν της πραγματικότητας και το άλλον -τον καλύτερο- της φαντασίας του. Τελικά καταλήγει στο ψυχιατρείο όπου βρίσκονται κι άλλα μέλη της οικογενείας του... Δλδ μένει για πάντα σε έναν φανταστικό κοσμο...

Και ο αφηγητής... Τι χαρακτήρας...
Ένας σοφός αφηγητής, ένα μυστικιστής ή ένας Δον Κιχώτης;

Τέλος η μουσική επένδυση ήταν εξαιρετική!
Η Λειτουργία των Κρεολών της Αργεντινής, Misa Criolla, του Αριέλ Ραμίρεζ (τα 2 πρώτα μέρη 1. Kyrie 2. Gloria) έδεσε απόλυτα με τον Τομ Γουέιτς!!

[Χήθκλιφ]

Tajemství Hradu V Karpatech (The Mysterious Castle in the Carpathians) (1981) - Oldrich Lipsky
Τι εκπληκτική ταινία ήταν αυτή.. άρτια μέχρι την παραμικρή της λεπτομέρεια. Αλλόκοτη, εκκεντρική, ευφυέστατα κωμική και άκρως στιμπανκ, από τα κοστούμια ως τις παράξενες συσκευές - ένα αισθητικό κομψοτέχνημα, με περίτεχνο όσο και περίπλοκο σενάριο, βασισμένο στο αγαπημένο μου βιβλίου του Ιουλίου Βερν «Ο πύργος των Καρπαθίων» που μολονότι δεν θυμάμαι να είναι τόσο κωμικό - στην μνήμη μου τουλάχιστον το έχω καταχωρημένο μάλλον ως δραματικό - δεν θα μπορούσα να ζητήσω πιο ευφάνταστη και καλλιτεχνική μεταφορά του. 8/10

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ενδιαφέρουσα ταινία Χήθκλιφ!
Το βιβλίο του Ιούλιου Βερν σωστά θυμάσαι, δεν είχε κωμικά στοιχεία...

Όμως είχε αρκετή δόση φυσικής και τεχνολογίας, όπως άλλωστε τα περισσότερα βιβλία του Βερν.

[Φαροφύλακας]

Κάθισα κι είδα το Kiss Kiss Bang Bang (2005). Και πάλι, δίχως να θυμάμαι με ποια λογική το είχα στην σειρά. Κωμωδία με μυστήριο, πιστολίδι και πολλά πτώματα με Robert Downey Jr. και Val Kilmer.

Δεν νομίζω πως με έπεισε η χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, και σίγουρα όχι το σενάριο, και παρότι δεν με κέρδισε, γέλασα σε σημεία οπότε ένα 5☆;

Στις καλές στιγμές της ταινίας η Michelle Monaghan ντυμένη "σέξυ σάντα".