Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Θεατής]

@Στιλλ

παίζει αυτή απο το σουηδικό Κορίτσι με το τατουάζ σε εφτά διαφορετικούς ρόλους... Αλλά ουτε που την φτάνει την Τατιάνα μας

[Στιλλ Ιλλ]

Πολύ καλή και η Noomi γενικά αλλα σαν την Τατιάνα μας καμιά

[Φαροφύλακας]

Είδα το Touching the Void (2003), ντοκιμαντέρ για την περιπέτεια δύο ορειβατών στο Περού. Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο ουτε σκηνοθετικά ούτε σαν ιστορία. Παρόλα αυτά μου άρεσε γιατί μου αρέσει η θεματολογία. Όταν παρακολουθώ τέτοιες ιστορίες πιάνομαι πάντα να σκέφτομαι ποια θα ήταν η πιο σωστή κίνηση από μέρους τους, τί θα έκανα εγώ κτλ.

Ένα 7☆ γιατί την είδα χωρίς καμιά προσδοκία ευχάριστα όπως θα έβλεπα ένα επεισόδιο από τους «Επιζήσαντες»

Εχθές είδα και την Marie Antoinette (2006) της Σοφίας Κόπολα. Η ιστορία δεν είχε κάποια κορύφωση και σαν αφήγηση δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά την είδα σχετικά ευχάριστα και μου άρεσαν κάποια στοιχεία:

• Κυρίως μου άρεσε η Kirsten Dunst στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Της πήγαινε πολύ ο ρόλος φυσιογνωμικά.
• Μου άρεσε η χρήση της μοντέρνας μουσικής. Το αναχρονιστικό στοιχείο πάνω στην υπόλοιπα καλοστημένη εποχή μου ταίριαξε, σχεδόν με ανακούφισε που δεν θα έτρωγα δυο ώρες μπαρόκ και κόντρα μπαρόκ. Βέβαια, το μπαρόκ υπήρχε, αν και πιανιστικά, και πάλι ωραία βαλμένο σε ένα πολύ καλό σάουντρακ στο σύνολό του.
• Μου άρεσε κατά κάποιον τρόπο η επιλογή να περιοριστεί ο ορίζοντας των γεγονότων στον μικρόκοσμο της Μαρίας Αντουανέτας. Η αφήγηση έμοιασε να βασίζεται στο ότι εμείς γνωρίζαμε ή υποθέταμε την δυσαρέσκεια που σκέπαζε την Γαλλία έξω από το παλάτι. Τα παλαμάκια που δεν πέσανε, παρά την παρότρυνση της βασίλισσας, ο άβουλος βασιλιάς που αύξανε τους φόρους για παραμείνει σε έναν πόλεμο που δεν τον αφορούσε πραγματικά, ήταν μικροί υπαινιγμοί στα μάτια μιας βασίλισσας βυθισμένης στην βασιλική ζωή της. Μέχρι που οι υπαινιγμοί αυτοί να γίνουν οργισμένες φωνές κι απειλητικός απόηχος που δεν θα σταματήσει στις πύλες του παλατιού.

Ένα 7☆ κι εδώ πέρα.

[Ονειρευτής]

Λίγες ταινίες μ' έχουν κάνει να κοιμηθώ κατά την διάρκειά τους ... μέσα σ' αυτές προστέθηκε κι αυτή εδώ που προσπάθησα να δω χθες !!!

[Φαροφύλακας]

Και μόνο ο Νίκολας Κέιτζ θα έπρεπε να σε ψυλλιάσει...

[Φαροφύλακας]

Έβαλα να δω το Singapore Sling (1990) και το έβγαλα στο τέταρτο. Δεν ξέρω αν φταίει κάπου η κακή μου διάθεση, πάντως νομίζω πως δεν είναι μια ταινία που θα έβλεπα εύκολα. Την έτρεξα έπειτα και πράγματι, νομίζω πως δεν θα έβρισκα κάτι να με τραβήξει. Έχει πολλές σκηνές, πάντως, κι ειδικά όπως είναι ασπρόμαυρη, που φτιάχνουν πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες από μόνες τους.

[Φαροφύλακας]

Είδα το The Wall (2017) κι όπως έχω πει, μου αρέσουν τέτοιες πολεμικές ταινίες.

Δυστυχώς, ενώ το όλο σκηνικό ήταν στημένο ρεαλιστικά, ο σκοπευτής που είχε όρεξη για κουβεντούλα και το ότι τάχα μιλούσε τόσο τέλεια αμερικάνικα που τους ξεγελούσε όλους, μου το χάλασαν λιγάκι. Ένα 6☆;

[Ονειρευτής]

Και μόνο ο Νίκολας Κέιτζ θα έπρεπε να σε ψυλλιάσει...

Πίστεψα πως λόγω Evas θα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον η ταινία γι' αυτό και έκατσα να την δω ... ή μάλλον έκανα το λάθος και ξάπλωσα για να την δω, μα και όρθιος να την έβλεπα το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιιο !!!

[Θεατής]

Είδα τα:

Limehouse Golem, μυστηρίου τύπου βρες τον δολοφόνο, ταινία με έντονη την παρουσία του σκηνοθέτη της...μέτρια για όσους έχουν εντρυφήσει στο είδος αλλά για να περάσει η ώρα βλέπεται...

Nieve Negra, μυστηρίου ισπανοαργεντίνικη με Νταριν και Σμπαραλια έδειχνε πολλά υποσχόμενη αλλά τελικά κινήθηκε σε ρηχά νερά...

Ασχετο...πάντως διαπιστωνω οτι κυρίως οι ισπανολατινοι (και λιγότερο οι υπόλοιποι ευρωπαίοι) είτε ως εγχώριες παραγωγές, είτε ως σκηνοθέτες, σεναριογράφοι κτλ σε ξένες παραγωγές, είτε ακόμη ως διασκευές τείνουν να αντικαταστήσουν το Χόλυγουντ (που έχει αυτοεγκλωβιστεί στην ανακύκλωση Blockbuster franchise) στην mainstream κατηγορία ταινιών που τουλάχιστον βλέπονται...

[Φαροφύλακας]

Δεν έχεις κι άδικο.