Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Αριαδνη]

Τότε, πολύ σωστά αποδόθηκε έτσι και στην ταινία αυτό το περιστατικό την εξουθένωσε και με τα δίκια της εξάλλου. Θέλω να διαβάσω το βιβλίο να δω τι έκανε στην καθημερινότητά της, στην ταινία μας λέει πως δεν δούλεψε ποτέ αλλά συντηρούνταν από δωρρεές, δεν μας μιλά για σχέση με το άλλο φύλλο, για φιλίες με άλλες γυναίκες κτλ. μόνο μοναξιά δηλ.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Χθες είδα το "Ghost Story" (1981)

Είναι η κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Πήτερ Στράουμπ.
Ταινία τρόμου, κυρίως υπαινικτικού αλλά σχετικά προβλέψιμη...

4 ηλικιωμένοι άντρες στην Νέα Αγγλια των ΗΠΑ έχουν μια ιδιωτική Λέσχη και στις συναντήσεις του διηγούνται Ιστορίες Φαντασμάτων.
Μετά από μια σειρά θανάτων και την εμφάνιση μιας μυστηριώδους γυναίκας φαίνεται πως ένα σκοτεινό μυστικό συνδέει τους 4 άντρες..,

Η ιστορία όπως και η εξέλιξη της είναι αρκετά προβλέψιμη όμως το δυνατό ατού της ταινίας είναι οι ερμηνείες των 4 αντρών (ρόλους που τους κρατάν ιερά τέρατα του κινηματογράφου, ο Φρεντ Αστέρ, ο Ντάγκλας Φέρμπανκς ο Νεότερος, ο Μέλβιν Ντάγκλας και ο Τζον Χάουζμαν) και της Αλις Κρiτζ. Είδικά η τελευταία στο ρόλο της μυστηριώδους γυναίκας είναι εξαιρετική. Με ένα παγωμένο βλέμμα, με συγκρατημένες αντιδράσεις και μια διαπεραστική ματιά, πραγματικά δίνει μια φοβερή ερμηνεία!

Θα βάλω ένα 7/10!!

[Αριαδνη]

Είδα τους "άλλους" με την Νικολ Κίντμαν, εξαιρετική παιδά, ταινιάρα πως δεν την είχα δει τόσα χρόνια, θα την ξαναδω τόσο μου άρεσε! Επιτέλους ένα θρίλερ και στα δικάμου μέτρα με βικτωριανό απόηχο.
Είδα χτες και τον θάνατο στην Βενετία στην κινηματογραφική λεσχη και δεν μου άρεσε καθόλου μα καθόλου και εκτίμησα το θεώρημα του Παζολίνι εν τέλει, τουλάχιστον είχε μια υπόθεση αλλο που δεν είναι τόσο επίκαιρο για 2017. Τωρα εδώ ενας ωριμος άνδρας, ερωτεύεται ενα μαξουμι , ένα μωρό, 13 ετών α πα πα πα. Το καταλαβαίνω ότι ήταν πάντα ομοφυλόφιλος και το έκρυβε για να γίνει αποδεκτός στον κύκλο του αλλά χαθήκανε οι άνδρες, χαθήκανε οι ωραίοι γονδολιέρηδες στην Βενετία γαρ και ελεύθερος, το μωρό ερωτεύτηκε και το κυνηγούσε στα σοκάκια και το χειρότερο αυτό ανταπακρίνονταν εκτός πια και αν έχει άλλη εξήγηση η ταινία που εγώ δεν κατάλαβα και νομίζω πως αυτές τις διφορούμενες ταινίες κάποιος πρέπει να τις προλογίζει.

[Στιλλ Ιλλ]

Απο την στιγμή που ο 13χρονος ανταποκρινόταν δεν νομίζω οτι υπάρχει κατι επιλήψιμο ή μεμπτό στην όλη υπόθεση. Δηλαδή το ιδιο αποτρόπαια σου φαίνεται και η σχέση μεταξύ της Μαλένα και του αγοριού ??

Και συνήθως οταν ερωτευόμαστε δεν υπακούμε στην λογική και στο τι είναι ''ηθικά'' σωστό. Σαφώς όμως υπάρχουν λόγοι που εξηγούν γιατί μας ελκύει το ένα και οχι το άλλο.

[Αριαδνη]

Δεν εχω δει ποτε την Μαλένα αλλα αν προκειται για σχεση μεταξυ ενος 13 χρονου και μιας ωριμης γυναικας ναι δεν μου αρεσει αυτη η σχεση παλι, δεν την θεωρω ομαλη !Δεν θα θελα το 13 χρονο παιδι μου να το δει ερωτικα κανενας ενηλικος, αν τωρα ανταποκρινονταν τι να σου πω θα εβλεπα τι πηγε λαθος με μενα σαν μητερα !

[Φαροφύλακας]

Ε, δεν έχεις κι άδικο. 13 χρονών παιδάκι δεν είναι για ερωτική σχέση με ενήλικα. Είτε είναι αγόρι, είτε είναι κορίτσι.

( Την ταινία δεν την έχω δει. )

[Αριαδνη]

Εγω που την ειδα( ειναι αργή και ειναι και δυο μιση ωρες) δεν νομιζω πως πήρα κάτι, από το θεώρημα τουλάχιστον κάτι πήρα, με έβαλε σε σκέψεις μετά, κάθισα και διάβασα και δυό κριτικές. Σχέση δεν γίνεται να πούμε την αλήθεια, απλά ο καθηγητής, 55 ετών καίγεται από τον πόθο για τον μικρό και για τον ανεκπλήρωτο έρωτα που ζει ( μόνο τα μαλλιά του αγγιζει) , τον παρακολουθεί παντού και ο μικρός φαίνεται να το καταλαβαίνει και να συναινει ως ένα βαθμό για αυτόν τον θαυμασμό! Τον θεωρεί ως Απόλλωνα που έχει θείο κάλλος, ενα λιανοπαίδι τωρα 40 κιλών και ούτε βεβαιως υπαρχουν και διαλόγοι για την τεχνη, την ισορροπία, το κάλλος, το πάθος.

[Φαροφύλακας]

Είδα το Atomic Blonde (2017) με την Σαρλίζ Θερόν. Εντάξει, θεωρώ πως προσπαθήσανε να φτιάξουν κάτι καλό αλλά η γενικότερη πλοκή δεν με έπεισε, δυστυχώς. Και κυρίως: όλο αυτό το ξεπάστρεμα.

δηλ. η Ατομική Ξανθιά καθάρισε το σύμπαν. Απορώ πώς δεν την βάλανε να σκοτώνει κι εκείνους που την ανακρίνανε.

Οι ξυλοδαρμοί, αν εξαιρέσεις την εξορισμού υπερβολή της καλοσυντονισμένης χορογραφίας, είχαν έναν κάπως πιο ρεαλιστικό τόνο από ξυλοδαρμούς που βλέπουμε σε άλλες ταινίες. Είχαν μια καλή επιμέλεια.

Η Σαρλίζ ψυχρή και πανέμορφη και καταμαυρισμένη στο ξύλο γέμισε τον ρόλο και γενικά, θεωρώ πως όλοι οι ηθοποιοί σταθήκαν καλά σε αυτό που τους δόθηκε. Επίσης μου άρεσε η όλη σύλληψη: στα τελειώματα του Ψυχρού Πολέμου, που κατάσκοποι κι αντίπαλοι θα έπρεπε να αγκαλιαστούν και να συνταξιοδοτηθούν αγαπημένοι, τρόπος του λέγειν, εδώ συνεχίζουν με τις κεκτημένες δυνάμεις του παρελθόντος κι ίσως φτάνουν στην πιο λογική κι αναμενόμενη κατάληξη.

Δυστυχώς, η πλοκή δεν μπόρεσε να με πείσει ή να με τραβήξει, όπως είπα οπότε ένα 4☆ από εμένα.

[Ονειρευτής]

Τον τελευταίο καιρό αποφάσισα να δω όλες τις ταινίες - ή τουλάχιστον όσες μπορώ να βρω - στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Tom Hardy, καταλήγοντας στο βαρυσήμαντο συμπέρασμα πως αυτός ο ηθοποιός είναι πλέον ο αγαπημένος μου ηθοποιός, μετά από πολλά χρόνια που είχα να νιώσω κάτι ανάλογο.
Όσο κι αν φανεί υπερβολικό, θεωρώ πως βρίσκω στο πρόσωπο του και γενικότερα στην εν γένει παρουσία του, μεγάλες ομοιότητες με τον Μάρλον Μπράντο στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Η κινηματογραφική του διαδρομή ενισχύει έντονα αυτή μου την πεποίθηση. Αν ήμουν σκηνοθέτης του Χόλιγουντ, θα τον επέλεγα ασυζητητί, για το ριμέικ του The Wild One.

(Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στο Venom που θα προβληθεί το 2018 με κάνει μετά από καιρό να περιμένω με ανυπομονησία ταινία).

[Θεατής]

Λοιπόν έχουμε και λέμε:

The tailor of Panama: Την είδα ευχάριστα κυρίως χάρη στον απολαυστικό Τζοφρει, οχι κάτι το αξιοσημείωτο πάντως...

Down by Law: Απο τις καβατζες μου (όταν θέλω να δω μια καλή ταινία) επελεξα τον Τζάρμους και δεν με απογοήτευσε...

L'ora legale: Ιταλική διδακτικότατη κωμωδία, την προτείνω...

The show: Ξαναζεσταμενο φαγητό για τα ριάλιτι και τα όρια της τηλεόρασης παρόλαυτά τσουλάει και βλέπεται για να περάσει η ώρα...

Chocolat: Παρόλο που πρωταγωνιστεί ο Ομάρ Σι που μου αρέσει και καταπιάνεται με την αληθινή ιστορία του πρώτου μαύρου κλόουν στην Γαλλία, δυστυχώς ηταν μέτρια στο σύνολο της...

Love Exposure: του Σιον Σονο, αν και καταπιάνεται με αρκετά θέματα, απλώς ξύνει την επιφάνεια παρόλες τις τέσσερις ώρες της διάρκειας της και καταλήγει σε μια εφηβική ρομαντική κομεντί που όμως είναι ακατάλληλη λόγω της ηδονοβλεπτικής αισθητικής της για πρώιμους εφήβους...γέλασα πάντως με τα διάφορα σουρεάλ ευτράπελα και μου άρεσε η μουσική της...

Hacksaw Ridge: Βασισμένη κι αυτή σε αληθινή ιστορία την πρόδωσε δυστυχώς η μη ρεαλιστική της σκηνοθεσία...

Boys in the trees: Εφηβική ταινία για το μπουλινγκ η οποία θα αρέσει πιστεύω σε ηλικίες 15-18 ετών...ωραία μουσική πάντως...