Μέδουσα (1998)

[Φαροφύλακας]

Τίτλος: Μέδουσα
Έτος παραγωγής: 1998
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λαζόπουλος
Σενάριο: Γιώργος Λαζόπουλος
Ηθοποιοί: Θάνος Αμοργινός, Βάνα Ραμπότα, Ελένη Φιλίνη…
Πρωτότυπη μουσική: Κωστής Αναγνωστόπουλος
Διάρκεια: 87΄


Υπόθεση
Η Ελληνική Αστυνομία μελετά ανεξήγητες εξαφανίσεις ανδρών όπου στην θέση τους βρίσκονται αγάλματα που έχουν την όψη τους και φοράνε τα ρούχα τους. Παράλληλα, βλέπουμε την ιστορία του "Πέρση" που ξεκινά με μια παρέα να κλέψουν ένα άδειο σπίτι για να βρεθούν τελικά αντιμέτωποι με έναν αρχαίο τρόμο.



Άποψη
Όπως μας προδιαθέτει ο τίτλος και το μότο της αφίσας πρόκειται για τον γνωστό μύθο της αρχαιότητας, εδώ τοποθετημένο στην σύγχρονη Ελλάδα: η μυθική Μέδουσα, με την τρομακτική όψη, πετρώνει όποιον άντρα την αντικρίσει.

Ένα ομολογουμένως πολύ δύσκολο εγχείρημα καθώς τέτοιου τύπου φανταστικά θέματα χρειάζονται ένα ικανό μπάτζετ να τα υποστηρίξει, πράγμα που εδώ δεν υπάρχει. Έτσι, δίπλα στην αναπόφευκτη "μπι-μούβι" αισθητική και το δίκαια κατακτημένο καλτ στάτους, η ταινία στο σύνολό της είναι μάλλον μια ευχάριστη έκπληξη αφού ο σκηνοθέτης με σεμνά μέσα στα χέρια του παρέδωσε κάτι ενδιαφέρον και αξιοπρεπές.

Η ιστορία είναι δοσμένη απλά και μάλλον καλότεχνα και δίνει την αίσθηση πως λέει με άνεση αυτά που θέλει να πει. Στο κέντρο δεσπόζει ο ήρωας, που τον φωνάζουν "Πέρση", τον οποίο βλέπουμε παιδί στην αρχή να χτίζει προφητικά την ηρωική δύναμη που θα του φανεί χρήσιμη απέναντι στο μυθικό τέρας.

Οι διάλογοι απλοί και ρεαλιστικοί αν και η γενικότερη σοβαρότητα κάπου είναι αφύσικη και μάλλον θα έπρεπε να σπάσει και κανα χαμόγελο εδώ κι εκεί (όπως π.χ. όταν κάποιος υποδέχεται έναν πελάτη). Όλοι καλοί στον ρόλο τους και ξεχωρίζει ο Θάνος Αμοργινός στον ρόλο του Πέρση. Όμορφες μελαχρινές η Βάνα Ραμπότα κι η Ελένη Φιλίνη στην οποία ταίριαξε πολύ ο ρόλος της κακιάς μάνας. Έχει μια σύντομη εμφάνιση κι ο Πουλικάκος.



Τα εφέ δεν είναι χόλιγουντ αλλά δεν απογοητεύουν κι ίσως κάπου έχουν και την αίγλη του απλού αλλά αποτελεσματικού εφέ που συναντάμε στις πολύ παλιές ταινίες. Όμορφα εφιαλτική, για μένα, η στιγμή που η κ. Μήδα κάθεται στην καρέκλα με τα χείλη να κουνιούνται αφύσικα καθώς μιλά.

Ειδική μνεία αξίζει και στην μουσική, ένα πολύ όμορφο αυτοσχεδιαστικό ροκ.

Τρέιλερ μάλλον δεν υπάρχει, οπότε ένα κλιπάκι με την Φιλίνη:
Τρέιλερ

[Μεταλλαγμένη]

Η Φιλίνη ίσως είναι η πιο όμορφη μελαχρινή Ελληνίδα ηθοποιός!

[Ίζι]

Πολύ ενδιαφέρον, θα το δω. Απορώ πώς δεν την είχα καν ακούσει την ταινία.

(Αυτή η Φιλίνη όντως πολύ όμορφη, και μου άρεσε και σαν ηθοποιός στο κλιπάκι. Τι κρίμα που έπαιξε σε όλες εκείνες τις βλακείες! Έχει κάτι από Μπελούτσι ή μου φαίνεται;)

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ή σου φαίνεται

Όντως στα νιάτα της η Φιλίνη ήταν πολύ όμορφη (όχι όσο η Μόνικα) η καριέρα της δεν έχει και τόσες αξιοσημείωτες στιγμές (αν και έχει το ελαφρυντικό του ότι την δεκαετία του 80 ένας Έλληνας ηθοποιός ή θα έπαιζε βλακείες στο βίντεο, ή θα συμμετείχε σε αξιόλογες ταινίες αλλά από χόμπι καθώς η κινηματογραφική παραγωγή ήταν περιορισμένη και η τηλεόραση με μόλις 2 κανάλια έδινε λίγες ευκαιρίες σε ηθοποιούς)

Η ταινία τώρα είναι μια αξιοπρεπής ελληνική b-movie. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ενδιαφέρουσα (αλλά ακατέργαστη) αρχική ιδέα, μέτριοι διάλογοι και ερμηνείες. Ούτε εγώ την είχα ακούσει (λογικά θα παίχτηκε σε λίγους κινηματογράφους, αν παίχτηκε καθόλου) ώσπου δόθηκε σε DVD από κάποια εφημερίδα μαζί με άλλες καλτ ελληνικές ταινίες. Είναι πάντα ενδιαφέρον όταν βλέπουμε ελληνικές προσπάθειες σε κινηματογραφικά είδη που δεν έχουμε παράδοση σαν χώρα. Ακόμα και όταν δεν μας ικανοποιεί 100% το αποτέλεσμα, προσωπικά θεωρώ ότι βγάζει μια αθωότητα που έχει χαθεί προ πολλού από τις ιλουστρασιόν βιντεοκασέτες που μας πλασάρονται για σύγχρονη ελληνική κωμωδία.

[Φαροφύλακας]

Σε κάποια σημεία κάποιες ερμηνείες είναι μάλλον φτωχές, όπως εκεί που δέχεται ο τύπος την κ. Μήδα στο γραφείο.

Όπως και να'χει, ο Πέρσης, που λέει λίγα και σταράτα, είναι καλός και καλό και το παιδί, ειδικά σε σχέση με το τί έχουμε δει από παιδιά στην ελληνική τηλεόραση.

Πάντως είναι ένα πολύ καλό αποτέλεσμα αν αναλογιστεί κανείς τα περιορισμένα μέσα με τα οποία πορεύεται μια τέτοια παραγωγή.

[Χήθκλιφ]

Πολύ χαίρομαι που υπάρχει πλέον παρουσίαση αυτής της λατρεμένης μου ταινίας στην αγαπημένη λέσχη!

Την πρωτοείδα σε ευεπηρέαστη ηλικία, κατά την φάση αυτοεξερεύνησης - αυτοανακάλυψης που περνούν όλοι οι έφηβοι και ήταν ακριβώς ό,τι ζητούσα για να εμπνευστώ και να ονειρευτώ. Αναρίθμητα τα μοτίβα της ταινίας που με συνοδεύουν ακόμα ως δικά μου κομμάτια. Για μένα εκπροσωπεί το μυστήριο, το λατρεμένο μαύρο και το σκοτάδι.

Ο Χαρακτήρας της Ελένης Φιλίνη με γοήτευσε βαθιά - η απρόσιτη μάνα, καθόλου δοτική, καθόλου συμβατική, κάτι φευγαλέο και απροσδιόριστα απειλητικό... και ήταν πανέμορφη. Ωραία γυναίκα γενικά, αλλά στις σαχλές βιντεοκωμωδίες δεν φάνταζε ποτέ επιβλητική και αινιγματική όπως σε αυτόν τον ρόλο που αξιοποίησε και ανάδειξε πλήρως την σκοτεινή ομορφιά της.

Η αδυναμία μου όμως ήταν ο χαρακτήρας του Πέρση - Περσέα - μακράν η πιο καλή ερμηνεία της ταινίας, μόνο που προσωπικά προτιμώ, με ελάχιστη όμως διαφορά, τον μικρό για την ευαλωτότητα του.

Η μεταξύ τους σχέση ήταν παράξενη με μια ανεπαίσθητα ερωτική χροιά, εξ΄ου και η μετέπειτα επίσης αλλόκοτη σχέση του (Φιλία; Έρωτας; Κάτι άλλο; Όλα εξίσου πιθανά) με την Κάτια που η ομοιότητα της με την μάνα του ήταν κατάδηλη. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η διφορούμενη ασάφεια και στις δύο περιπτώσεις.

Πολλές οι σκηνές της που έχουν στοιχειώσει τον νου μου και «παίζουν» μόνιμα. Η εναρκτήρια με τον καθρέφτη και την παράδοξη συνομιλία μάνας - υιού, η ρίψη των μαχαιριών, το όνειρο... ενώ η τελευταία με την πραγμάτωση του ονείρου εμπεριείχε απροσμέτρητο πάθος και... την ονειρευόταν μια ζωή. Το απόλυτο, ιδανικό φινάλε για μία ιδιαίτερη σχέση.

Αγαπημένες ατάκες:

«Είσαι καλός τώρα πια, ε; Σου'χει περάσει η μανία με τα μαχαίρια...»

«Τα χέρια έχουν σημασία, όχι τα μαχαίρια»

Τέλος, θα σκότωνα ( αστειεύομαι...; ) για να αποκτήσω την παραπάνω αφίσα!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Επιτέλους μετά από χρόνια στο ψάξιμο την βρήκα την συγκεκριμένη ταινία και την είδα!!!

Γιατί λείπουν τέτοιες ταινίες τον ελληνικό κινηματογράφο;;
Μου άρεσε πάρα πολύ και γενικά με κάλυψε η Χήθκλιφ στην ανάλυσή της.

Ούτως η άλλως ο μύθος της Μέδουσας και του Περσέα, ήταν ένας μύθος που με γοήτευε από τα παιδικά μου χρόνια.
Ο συνδυασμός λοιπόν αυτού του μύθου με την γοτθική ατμόσφαιρα της ταινίας για μένα δίνει ένα αποτέλεσμα 9/10!!

Ο υπαινικτικός τρόμος και το μεταφυσικό στοιχείο πλανώνται από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας κάτι το οποίο για μένα είναι βασικό σε ταινίες και βιβλία τρόμου.
Άραγε η Μέδουσα ήταν υπερβολικά όμορφη ή υπερβολικά άσχημη για τα μάτια των ανδρών;;;

Μου άρεσε πολύ και ο χαρακτήρας του μοναχικού καλόγερου που ουσιαστικά αποκαλύπτει στον Περσέα το σκοτεινό μυστικό της Μέδουσας και σχεδόν του φανερώνει την αποστολή που τον περίμενε από μικρό παιδί.
Εξαιρετικός ο αδικοχαμένος Απαρτιάν σε αυτό το ρόλο...

Η Ελένη Φιλίνη είναι γοητευτικότατη σε έναν ρόλο μακριά από τις μπούρδες που συνήθιζε να πρωταγωνιστεί.

Το τέλος ήταν το ιδανικό για μια τέτοια ταινία.
Κρίμα που ο σκηνοθέτης - σεναριογράφος δεν ασχολήθηκε ξανα με τον κινηματογράφο...

[Θεατής]

Δώσε κανένα λινκ Νικόλα... Επίσης αν κάποιος έχει βρει την "Μανία" θα του ήμουν ευγνώμων για ενα λινκ...