Τίτλος: Τα δελφινάκια του Αμβρακικού
Έτος παραγωγής: 1993
Σκηνοθέτης: Ντίνος Δημόπουλος
Σενάριο: Ντίνος Δημόπουλος
Ηθοποιοί: Χρήστος Ζορμπάς, Σταύρος Ντογιάκος, Σπύρος Πανταζής, Νικήτας Χρόνης, Κωνσταντίνα Ανδριοπούλου, Κωνσταντίνα Αλευρά, Αλέξανδρος Ρήγας
imdb
Υπόθεση
Περίοδος μεσοπολέμου, ο Πέτρος (Σταύρος Ντογιάκος) και η Ανθούλα (Κωνσταντίνα Αλευρά), 8 και 7 χρονών αντίστοιχα, παραθερίζουν σ' ένα χωριουδάκι στον κόλπο του Αμβρακικού, όπου γνωρίζουν τον Πάνο (Σπύρος Πανταζής) που πάσχει από φυματίωση και αντιστεκόμενοι στην σκληρότητα της κοινωνίας, τον κάνουν φίλο τους.
Άποψη
Το είχαμε δει με το σχολείο στο δημοτικό στο σινεμά και ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα μεταφορά βιβλίου στον κινηματογράφο και είχα εντυπωσιαστεί. Είχα νιώσει πολύ συγκίνηση, αλλά μια συγκίνηση όμορφη και αισιόδοξη και τώρα που την ξαναείδα ένιωσα ξανά όπως τότε, λες και η αθωότητα δεν έφυγε ποτέ.
Ο Πέτρος και η Ανθούλα είναι δυο παιδιά ευαίσθητα, ρομαντικά με δίψα για να γνωρίσουν τον κόσμο, να νιώσουν την φιλία και να επικοινωνήσουν και όλα αυτά με έναν μαγικό τρόπο που μόνο αυτά ξέρουν. Έτσι, οταν γνωρίζουν τον Πάνο, ένα φθησικό παιδί, που, όμως ξέρει γράμματα, εντελώς αυθόρμητα και ατρόμητα θα θελήσουν να τον κάνουν φίλο τους, παρά τα όσα λένε οι μεγάλοι για την επικινδυνότητα της κατάστασης. Είναι τόσο έτοιμα να δώσουν αγάπη στον κόσμο, που δεν τους σταματάει τίποτα και αυτό το συναίσθημα το μεταφέρουν και στον θεατή, που δε μπορεί παρά να νιώσει κι αυτός παιδί.
Απίστευτη θεωρώ την σκηνή που μόλις έχουν γνωρίσει τον Πάνο κ μετά μένουν τα δυο τους και συζητάνε αν φοβούνται, που λένε πως θα πλένονται καλά μετά και δε θα κολλήσουν, για το αν και πότε θα πεθάνει ο Πάνος και για το ενδεχόμενο να πιουν το αθάνατο νερό. Ο διάλογος μπορεί να είναι ίδιος και στο βιβλίο του Ντίνου Δημόπουλου, δεν θυμάμαι, αλλά όπως και να έχει η απόδοσή του από αυτές τις υπέροχες ερμηνείες θεωρώ ότι είναι αξεπέραστη. Τα παιδιά είναι σαν να βγήκαν από άλλο σύμπαν που υπάρχει μόνο φαντασία, καλοσύνη και αθωότητα.
Πέτρος: Έχεις ακουστά για τ' αθάνατο νερό;
Ανθούλα: Ναι, κάτι θυμάμαι από ένα παραμύθι.
Πέτρος: Δεν είναι παραμύθι, μου το είπε ο καπτάν Μελέτης, ο φαροφύλακας.
Ανθούλα: Πως υπάρχει;
Πέτρος: Ναι και πως αν το βρεις και το πιεις δεν θα πεθάνεις ποτέ.
Ανθούλα: Εμ γι' αυτό το λένε αθάνατο νερό.
Πέτρος: Αλλά και να το βρεις, δύσκολο να το πάρεις. Το φυλάει λέει ένας γίγαντας, θεόρατος με σιδερένια χέρια και κόκκινα μάτια σαν την φωτιά. Και άμα πας κοντά ΧΛΑΠ σε κάνει μια χαψιά.
Ανθούλα: Ωχ αν είναι έτσι, να τ' αφήσουμε λέω τ' αθάνατο νερό.
Η ταινία είναι πολύ καλή μεταφορά του βιβλίου, όπως είναι λογικό, αφού το σενάριο το έγραψε ο Ντίνος Δημόπουλος, ο οποίος την σκηνοθέτησε κιόλας. Έχει πάρει ένα βραβείο καλύτερου ήχου (Δημήτρης Γαλανόπουλος) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του '93, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε άνετα να έχει αναγνωριστεί διεθνώς, τόσο για την ποιότητά της, όσο και για τον ηθογραφικό της χαρακτήρα.
Υπάρχει ολόκληρη στο youtube.
Όσο και να έψαξα δεν βρήκα τρέιλερ στο youtube.
