Τίτλος: The Counterfeit Coin
Ελληνικός τίτλος: Η ιστορία μιας κάλπικης λίρας
Έτος παραγωγής: 1955
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβέλλας
Σενάριο: Γιώργος Τζαβέλλας
Ηθοποιοί: Βασίλης Λογοθετίδης, Ίλια Λιβυκού, Μίμης Φωτόπουλος, Σπεράντζα Βρανά, Ορέστης Μακρής, Δημήτρης Χορν΄Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρης Μυράτ
Πρωτότυπη μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Διάρκεια: 127΄
Υπόθεση
Ο Ανάργυρος είναι ένας τίμιος χαράκτης ο οποίος εργάζεται σκληρά από το πρωί μέχρι το βράδυ, στο μικρό του εργαστήρι σε μια στοά της Αθήνας. Οι κόποι ολόκληρης της ζωής του είναι 100 χρυσές λίρες τις οποίες συγκέντρωσε με στερήσεις και οικονομίες. Μια μέρα θα εμφανιστεί στο μαγαζί του ο Ντίνος. Ένας απατεώνας ο οποίος θα προτείνει στον Ανάργυρο να κατασκευάσει κάλπικες λίρες ώστε να γίνουν πλούσιοι. Ο φτωχός και αγαθός χαράκτης δεν πείθεται οπότε ο Ντίνος χρησιμοποιεί τον πιο πειστικό και σίγουρο τρόπο για έναν άντρα. Τον θηλυκό πειρασμό! Ο Ανάργυρος πείθεται ξοδεύει τις 100 του λίρες όμως το σχέδιο δεν πηγαίνει τόσο καλά. Η μια και μοναδική λίρα που κατασκεύασε ο τίμιος βιοπαλαιστής ταξιδεύει μέσα στην μεταπολεμική Αθήνα του '50 και αλλάζει χέρια συστήνοντας μας διάφορους χαρακτήρες και πρόσωπα που πίστεψαν στην "κάλπικη" λάμψη της.
Άποψη
Προσωπικά θεωρώ πως η ταινία αυτή είναι η αρτιότερη και πληρέστερη ελληνική ταινία. Ο Τζαβέλλας επηρεασμένος κατά κύριο λόγο από τον νεορεαλιστικό Ιταλικό κινηματογράφο, αλλά και από την μεταπολεμική Ελλάδα μας δίνει μια αριστουργηματική σπονδυλωτή ταινία, την πρώτη ταινία αυτού του είδους που γυρίστηκε ποτέ στην χώρα μας. Ο Τζαβέλλας ήταν γνωστός για τις καινοτομίες που έφερε στον ελληνικό κινηματογράφο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι καθιέρωσε με την ταινία του "Ο μεθύστακας" τον πεζό λόγο στις ταινίες, που ως εκείνη την στιγμή χρησιμοποιούσαν τον έμμετρο (με ομοιοκαταληξία).
Στην ταινία λοιπόν αυτή, παρελαύνει όλη η αφρόκρεμα του τότε ελληνικού κινηματογράφου. Πρώτος και καλύτερος ο Βασίλης Λογοθετίδης στον ρόλο του Ανάργυρου, ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του και φτιάχνει ένα ήρωα ο οποίος μπορεί να σε κάνει ταυτόχρονα να χαμογελάς και να χύνεις και δάκρυα. Δίπλα του πάντα εκπληκτικός ο Βαγγέλης Πρωτόπαππας στον ρόλο του απατεώνα Ντίνου δίνει με το κομψό παίξιμό του μια επιπλέον ώθηση στην κωμικοτραγική ιστορία του τίμιου χαράκτη, που εν τέλει έγινε παραχαράκτης.
Την σκυτάλη από τον μεγάλο Λογοθετίδη παίρνει ο Μίμης Φωτόπουλός στον ρόλο του "γιαλαντζί" τυφλού που θεωρεί πως ένας έξυπνος απατεώνας μπορεί να ζήσει σε βάρος τριών εκατομμυρίων χαζών ( ο τότε πληθυσμός της Αθήνας). Ουσιαστικά ο μικροαπατεωνίσκος ζητιάνος είναι ο ίδιος ο Έλληνας. και ο Φωτόπουλος θεωρώ πως δίνει ερμηνεία ζωής δίπλα στην σεξοβόμβα της εποχής, την Σπεράντζα Βρανά. Μέσα στην ερμηνεία του βλέπουμε την κατεργαριά, την πονηριά και την ευρηματικότητα της φυλής μας. Χαρακτηριστικά που μας συνοδεύουν αιώνες τώρα.
Στην τρίτη ιστορία, σαφώς την παράσταση κλέβει ο Ορέστης Μακρής. Σε έναν ρόλο που ουσιαστικά ήταν μανιέρα και χιλιοπαιγμένος από τον ίδιο, ο μεγάλος ηθοποιός υποδύεται τον αυστηρό και τσιγκούνη "λεφτά" που όμως κρύβει μέσα του καλή καρδιά και ήθος. Ο Μακρής κάτω από τις οδηγίες του Τζαβέλλα δίνει μια πολύ ξεχωριστή ερμηνεία ειδικά στις σκηνές που είναι αυτός μόνο και η μικρή Φανίτσα. Ο Τζαβέλλας είχε ανακαλύψει τον Μακρή ο οποίος ήταν ηθοποιός σε οπερέτες και τον θεώρησε κατάλληλο για τον ρόλο του μεθύστακα στην ομώνυμη ταινία. Ο σκηνοθέτης βοήθησε τον ηθοποιό να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στις ταινίες του με αποτέλεσμα ο Ορέστης Μακρής να μείνει για πάντα χαραγμένος στις μνήμες μας ως ο αυστηρός και στριμμένος πατέρας/θείος/σπιτονοικοκύρης.
Στην τελευταία ιστορία εμφανίζονται μαζί 2 από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς που έχει αναδείξει ποτέ αυτή η χώρα. Ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη. Ο Παύλος είναι ένας απένταρος ζωγράφος και η Αλίκη μια πλούσια κοπέλα οι οποίοι ζουν ένα θυελλώδη έρωτα, ο οποίος (αλίμονο) έχει ημερομηνία λήξεως όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες στην τέχνη (αλλά και στην ζωή). Το δίδυμο Χορν-Λαμπέτη είναι απλά απολαυστικό και η χημεία τους απόλυτη. Ο Τζαβέλλας είχε πει πως τόσο πολύ ταλέντο δεν το άντεχε ο φακός του. Το "σ' αγαπώ" της Λαμπέτη προς τον νεαρό ζωγράφο απλά δείχνει πως όλοι πρέπει κάποια στιγμή σε αυτή την ζωή να παρασυρθούμε από τα αισθήματα μας και να βιώσουμε κάτι ξεχωριστό, το οποίο θα μας ακολουθεί για πάντα.
Όλες οι ιστορίες έχουν κοινό σημείο αναφοράς την κάλπικη λίρα ή καλύτερα τις "κάλπικες" ελπίδες που μας δίνει η εμμονή του χρήματος. Αφηγητής της ταινίας ο Δημήτρης Μυράτ, από τα ιερά τέρατα του θεάτρου, με την χαρακτηριστική του φωνή γίνεται ο συνδετικός κρίκος των τεσσάρων ιστοριών. Η ταινία την εποχή που προβλήθηκε έσπασε τα ταμία και χαρακτηρίζεται ως μια από τις 1000 καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί παγκοσμίως στην έβδομη τέχνη.
Απολαυστική από την αρχή ως το τέλος. Ως εκ τούτου από μένα 10/10!
Τρέιλερ
Η αγαπημένη μου 
