Αλίμονο στους νέους (1961)

[Τραβιατα]

Τίτλος: Αλίμονο στους νέους
Έτος παραγωγής: 1961
Σκηνοθέτης: Αλέκος Σακελλάριος
Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος, Χρήστος Γιαννακόπουλος
Ηθοποιοί: Δημήτρης Χορν, Μάρω Κοντού, Σμαρώ Στεφανίδου, Ανδρέας Ντούζος,
Γιώργος Βελέντζα
imdb


Υπόθεση
Ένας πλούσιος γέρος πουλάει την ψυχή του στον διάολο για να ξανα γίνει νέος, γιατί θέλει να κατακτήσει μια νεαρή κοπέλα και πιστέυει οτι το μόνο που του λείπει είναι τα νίατα.Όμως η ζωή δεν του τα φέρνει όπως θέλει.



Άποψη
Απο τις αγαπημένες μου Ελληνικές ταινίες και θεωρώ μια απο τις καλύτερες που έχουν βγεί. Φοβερό σενάριο και σκηνοθεσία, απο τις πιο ενδιαφέρουσες υποθέσεις Ελληνικών ταινίων. Οι συντελεστές δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας και ιδιαίτερα ο πολύ αγαπημένος Δημήτρης Χόρν. Μια τραγική ταινία κατά την αποψή μου.
Απο εμένα 10.

Φοβερή μουσική



Τρέιλερ

[Χόλντεν]

Σαφώς κορυφαία ταινία, σίγουρα στις 5 καλύτερες του Ελληνικού σινεμά! 10/10

[Μαργαρίτα]

Από τις αγαπημένες μου ταινίες .Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή στη σκηνή που μιλάει με τον διάβολο τρόμαζα πολύ

[Κόρτο Μαλτέζε]

Αρκετά καλή ταινία πάνω στο μύθο του Φάουστ, αν και δεν μπορεί να συγκριθεί με την Κάλπικη Λύρα ή το Μια ζωή την έχουμε. Και το τραγούδι είναι φοβερό!

[Ίζι]

αν και δεν μπορεί να συγκριθεί με την Κάλπικη Λύρα ή το Μια ζωή την έχουμε.

Οι ταινίες του Τζαβέλλα (μαζί και το αγαπημένο μου "Σοφεράκι", αλλά και το "Η δε γυνή...") είναι απ' τις καλύτερες που έδωσε ποτέ ο ελληνικός κινηματογράφος. Προσωπικά έχω κι αυτήν εδώ στο ίδιο επίπεδο - τη λατρεύω!

[Αριαδνη]

Την ειδα με τον Μπεγνη και την Χριστίνα Πομόνη στο θεατρο, στα πλαισια του δη.πε.θε μας , πολύ καλό υπήρχαν και δικοι μας άγνωστοι ηθοποιοι και αυτό του έδινε μια καθημερινή μαγεία

[τιμ]

Συμφωνώ - Είναι μία από τις καλύτερες ταινίες και κομεντί του ελληνικού κινηματογράφου, και πιστεύω ίσως και ο καλύτερος ρόλος του Χόρν μαζί ίσως με το 'Κυριακάτικο ξύπνημα'. Το σενάριο της ταινίας για τις αρχές της δεκαετίας του '60 και για την Ελλάδα, χωρίς να θέλω να είμαι καυστικός, ήταν πολύ μπροστά. Πιστεύω ότι σεναριακά ο ελλην. κινηματογράφος τη δεκαετία του ΄50 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '60 είχε επιδείξει μεγαλύτερη δημιουργικότητα απ'ότι απο το 1962/63 και μετά. Ίσως αυτό να οφειλόταν στον ανταγωνισμό που υπήρχε μεταξύ των εταιρειών παραγωγής ταινιών και στα συγκεκριμένα είδη που είχαν αναπτυχθεί τότε (μιούζικαλ, δράματα με συγκεκρ ήρωες κτλ.).

[Μπιατριξ Κιντο]

Απο τις αγαπημενες μου ελληνικες ταινιες. Θεωρω οτι ειχαν πολυ καλη χημεια ο Χορν με την Κοντου.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αρκετά καλή ταινία πάνω στο μύθο του Φάουστ, αν και δεν μπορεί να συγκριθεί με την Κάλπικη Λύρα ή το Μια ζωή την έχουμε.

Αυτό ακριβώς.
Ενδιαφέρουσα η σκηνοθετική ματιά του Σακελλάριου πάνω στον μύθο του Φάουστ, αλλά οι άλλες δυο που αναφέρει ο Κόρτο είναι κορυφή.
Πάντως στην συγκεκριμένη ταινία ο Σακελλάριος είχε πρωτοεπιλέξει τον Ντίνο Ηλιόπουλο για τον ρόλο του Αντρέα, ο οποίος αρνήθηκε λόγω φόρτου εργασίας στο θέατρο.
Η Κοντού δεν μου άρεσε ποτέ σαν ηθοποιός. Οκ σαν γυναίκα του Αριστείδη - Καρύδη Φουξ είχε πάρει ρόλους δίπλα σε ιερά τέρατα, αλλά πάντα μου έβγαζε κάτι άχαρο και "κρυοκωλέ". Ο Χορν είχε πάρει ειδικές οδηγίες να "μικρύνει" το εύρος του παιξίματος του για να μην φαίνονται όλοι οι υπόλοιποι ασήμαντοι!! Είναι τέτοια όμως η ερμηνεία του που κα΄ποιος μπορεί να πιστέψει πως όντως ήταν γέρος και έγινε πάλι νέος!!!