Τα Κόκκινα Φανάρια (1965)

[Τραβιατα]

Τίτλος: Τα Κόκκινα Φανάρια
Έτος παραγωγής: (1965)
Σκηνοθέτης: Βασίλης Γεωργιάδης
Σενάριο: Αλέκος Γαλανός
Ηθοποιοί: Γιώργος Φούντας, Τζένη Καρέζη, Δημήτρης Παπαμηχαηλ, Μάνος Κατράκης, Μαίρη Χρονοπούλου,Αλεξάνδρα Λαδικού, Φαίδων Γεωργίτσης
imdb

Υπόθεση
Η ταινία αναφέρεται στην σκληρή και άσχημη καθημερινότητα τεσσάρων γυναικών της τούμπας, δουλεύουν στον οίκο ανοχής την Μαντάμ παρί, μένουν, τρώνε και κοιμούνται σε αυτό το σπίτι με αντίτιμο να πουλάνε το κορμί τους χωρίς να μπορούν να έχουν κανονική ζωή αναγκασμένες να ζούνε στον βούρκο της πόλης για να επιβιώσουν.

Άποψη
Πολύ δυνατή ταινιά με φοβερόυς ηθοποιούς, δεν ξέρεις ποιόν να πρωτό εκθειάσεις.Ένα εκπληκτικό δράμα της τότε εποχής που συνεχίζει να συγκλονίζει τους θεατές ακόμα και σήμερα.Εμένα η αδυναμία μου ήταν ο ρόλος της Καρέζης, μου φαίνεται η πιο τραγική ηρωίδα.Είχα κλάψει πολύ με την ταινία, είχε καταφέρει να με ταξιδέψει σε αυτόν τον άχαρο ρόλο, σε αυτή την σκληρή ζωή, θυμάμαι το ζευγάρι που προσπαθούσε να φτίαξει το σπίτι του μέσα στα σκουπίδια, πολύ τραγικό.Φοβερό δράμα, μια απο τις αγαπημένες μου Ελληνικές ταινίες. Μία υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσός Φοίνικας για αυτό το δράμα του Βασίλη Γεωργιάδη.

Μουσική εξαιρετική απο τον Σταυρο Ξαρχάκο.

Τρέιλερ

[Κόρτο Μαλτέζε]

Φοβερό δράμα, μια απο τις αγαπημένες μου Ελληνικές ταινίες. Μία υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσός Φοίνικας για αυτό το δράμα του Βασίλη Γεωργιάδη.

Συμφωνώ από τις καλύτερες δραματικές ελληνικές ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν υποψήφια και για τον χρυσό φοίνικα στις Κάνες.

[Φαροφύλακας]

πράγματι, πολύ όμορφη ταινία. Από τις πιο συγκινητικές στιγμές, εκεί που έρχεται ο άστεγος και συναντά την καθαρίστρια του οίκου...

— Κατερίνα... Κατερίνα μου τί έπαθες; κλαις;... γιατί κλαις;... είσαι άρρωστη;
— Γιατί άργησες τόσο;
— Με είχανε κλεισμένο στο άσυλο.. δεν μπόραγα να βγω.. τους το έσκασα και ήρθα..



και έπειτα που κάνουν όνειρα για το πώς θα φτιάξουν μια παράγκα στον σκουπιδότοπο...

[Τραβιατα]

Φαρε συγκινηθηκες με ταινια???

[Ίζι]

Καλή ταινία, όχι από τις αγαπημένες μου. Ωραία μουσική, ατμόσφαιρα, φωτογραφία, όμως οι ερμηνείες ήταν υπερβολικές (π.χ. της Χέλμη και της Καρέζη, που γενικά δεν μου άρεσε ποτέ σαν ηθοποιός είτε στην κωμωδία είτε στο δράμα). Αγαπημένη μου ιστορία αυτή της Χρονοπούλου και του Γεωργίτση. Τέλειος και ο Φούντας.

[Φαροφύλακας]

Φαρε συγκινηθηκες με ταινια???

ε μα τί να κάνω; η συγκεκριμένη σκηνή είναι πολύ συγκινητική... βέβαια, ως γνωστόν οι άντρας δεν κλαίμε... αλλά, ε, συγκινιόμαστε...

[Τραβιατα]

Δεν εχεις ακουσει το τραγουδι και ομως κυρια μου και οι αντρες κλαινε??

[Βαλεντίν]

Καλή ταινία, όχι από τις αγαπημένες μου. Ωραία μουσική, ατμόσφαιρα, φωτογραφία, όμως οι ερμηνείες ήταν υπερβολικές (π.χ. της Χέλμη και της Καρέζη, που γενικά δεν μου άρεσε ποτέ σαν ηθοποιός είτε στην κωμωδία είτε στο δράμα). Αγαπημένη μου ιστορία αυτή της Χρονοπούλου και του Γεωργίτση. Τέλειος και ο Φούντας.

Πολυαγαπημένη ταινία.Συμφωνώ για την Καρέζη ,η ερμηνεία της ήταν μάλλον κακή,όπως και του Παπαμιχαήλ.Δίνω 10 στην ταινία λόγω Φούντα,ΜΕΓΑΛΗ ερμηνεία, ενός καθάρματος που χάνει την τελευταία του ευκαιρία να ζήσει νορμάλ και να αγαπήσει .Η σκηνή στο μπαλκόνι με την Τσατσά Δέσπω Διαμαντίδου στο τέλος είναι αξεπέραστη.Δεν είναι τυχαίο οτι έχει χαρακτηριστεί από κριτικούς ως ο πλέον κινηματογραφικός έλληνας ηθοποιός.Σπαρακτικός,τα σπάει.

[Ίζι]

Πολυαγαπημένη ταινία.Συμφωνώ για την Καρέζη ,η ερμηνεία της ήταν μάλλον κακή,όπως και του Παπαμιχαήλ.Δίνω 10 στην ταινία λόγω Φούντα,ΜΕΓΑΛΗ ερμηνεία, ενός καθάρματος που χάνει την τελευταία του ευκαιρία να ζήσει νορμάλ και να αγαπήσει .

Ναι, συμφωνώ απόλυτα για τον Φούντα. Ήταν υπέροχος, άσε που του πάνε και φυσιογνωμικά πολύ αυτοί οι ρόλοι. Και η Διαμαντίδου εξαιρετική, και το γέρικο ζευγάρι που ανέφεραν τα παιδιά πολύ συγκινητικό... Αλλά οι Καρέζη-Παπαμιχαήλ ήταν, για μένα, άκυροι. Ο Παπαμιχαήλ ήταν απίστευτα ωραίος άντρας τότε - μου θύμιζε κάπως τον Μάρλον Μπράντο. Τα 'χε ακόμα με τη Διαμαντίδου; Τέλος πάντων, στη δική μου αισθητική αυτοί οι δυο χαλάνε την ταινία. Ειδικά με τη σκηνή της αφίσας (όπου ο Παπαμιχαήλ ουρλιάζει "ποια είναι η ταρίφα σου πόρνη!"), που μου φαίνεται πολύ αστεία.

[Λορένα]

Αλλά οι Καρέζη-Παπαμιχαήλ ήταν, για μένα, άκυροι.

Και ελεγα.. "καποιος δεν θα το πει";

και για μενα ηταν καπως παραταιροι αυτοι οι δυο. Αν και προσπαθησαν να δωσουν τον δραματικο τονο του ρολου τους, δεν το καταφεραν τελικα..

Προσωπικα με συγκινησε (αλλα και θυμωσε για το τελος της) η ιστορια της Αννας. Πιστευω πως ποιο πολυ θα συγκινουσε το κοινο, αν ειχε καλη καταλληξη η ιστορια της (αυτος ηταν ο τελικος στοχος πιστευω : η συγκινηση). Εδω μενει μια πικρια (που εγω την αποδιδω σε αυτους που φτιαξαν την ταινια και οχι στην ιδια την ταινια)

Η τραγικη ιστορια, ειναι της κοπελας με τον προαγωγο της. Δεν ξερεις ποιον απο τους δυο να πλακωσεις στο ξυλο. Αυτον που την εκμευταλευεται ή αυτη που ειναι τοσο θυμα, μπας και συνελθει..αν και την κατανοω ως ενα σημειο.

Η Μυρσινη ειναι η μονη πανεξυπνη, και η μονη που πηγε μπροστα. Καταφερε οχι μονο να επιβιωσει στα δυσκολα, αλλα και να ανελθει (γιατι η κριση γεννα και ευκαιριες)

Ο Φουντας ειναι η αδυναμια της μανας μου . Ωραιος και πειστικος για τον ρολο του

Το ηλικιωμενο ζευγαρι, περα απο την συγκινητικη του ιστορια, απο μικρη ειχα την απορια αν τα εβγαζε περα η παραγκα τους στον δυσκολο χειμωνα, και δεν θα ξεπαγιαζαν απο το κρυο. Αυτη την σκεψη εκανα παντα και με επιανε ενα αισθημα φοβου, οταν εβλεπα την δικη τους ιστορια να τελειωνει καλα