Τίτλος: El Secreto de sus Ojos
Ελληνικός τίτλος: Το Μυστικο στα Ματια τους
Έτος παραγωγής: 2010
Σκηνοθεσία: Juan José Campanella
Σενάριο: Eduardo Sacheri, Juan José Campanella
Ηθοποιοί: Soledad Villamil, Ricardo Darín, Pablo Rago, Javier Godino
Πρωτότυπη μουσική: Federico Jusid
Διάρκεια: 129'
Υπόθεση
Μπουένος 'Αιρες, 1974. Ο αστυνομικός Μπενχαμίν Εσποζιίτο αναλαμβάνει την υπόθεση βιασμού και δολοφονίας μιας νεαρής κοπέλας και μαζί με τον στενό συνεργάτη του,τον Σεντοβάλ, και την νέα προισταμένη του, την Ιρένε, προσπαθούν να διελευκάνουν το αποτρόπαιο εγκλημα. Σύντομα βρίσκουν τα ίχνη του δολοφόνου όμως το διεφθαρμένο παρακράτος της Αργεντινής δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια ν' αποδώσουν δικαιοσύνη κι έτσι η υπόθεση κλείνει.
25 χρόνια αργότερα ο Μπενχαμίν, ώντας συνταξιούχος , επιχειρεί να γράψει βιβλίο βασισμένο στην υπόθεση που τον στοιχείωσε τόσο σε επαγγελματικό, οσο και σε προσωπικό επίπεδο. Απευθύνεται στην φίλη του Ιρένε για βοήθεια ώστε να ξετυλίξουν μαζί το κουβάρι αυτής της οδυνηρής ιστορίας ελπίζοντας να βρουν τις απαντήσεις που δεν πήραν 25 χρόνια πριν.
Άποψη
Το έναυσμα για να δω τη συγκεκριμένη ταινία μου το έδωσε ο Νίκολας Δε Κιντ με τη γεμάτη ενθουσιασμό ανάρτηση του στο "Ποια ταινία είδες πρόσφατα;" και πλέον συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό του κι εγώ καθώς πρόκειται για ένα μικρό διαμαντάκι που μας ήρθε από την Αργεντινή.
Δεν θα μιλήσω για σκηνοθεσία, μουσική, μοντάζ και λοιπά μιας και δεν είναι το φορτέ μου. Με απλά λόγια θα πω ότι είναι ταινία με πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, ωραία ατμόσφαιρα που πιστεύω πολύ πετυχημένα με μετέφερε στη δεκαετία του 70' και ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ηθοποιούς. Είναι μεγάλη σε διάρκεια, κοντά δύο ώρες, χωρίς ιδιαίτερη δράση όπως έχουμε συνηθίσει στις αμερικάνικες ταινίες, αλλά δε βαρέθηκα στιγμή. Δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ τη σωστή φράση, αλλά το έργο αυτό έχει μια ήρεμη δύναμη μέσα του που υπνωτίζει τον θεατή και δεν τον αφήνει να ξεκολλήσει τα μάτια του από την οθόνη, οδηγώντας τον προς το εντελώς ανατρεπτικό φινάλε, με το οποίο προσωπικά έμεινα άφωνος.
Το μεγάλο ατού όμως της ταινίας θεωρώ ότι είναι οι ηθοποιοι. Ήταν πειστικοί 100% στους ρόλους τους, με την απόλυτη χημεία να υπάρχει μεταξύ τους, έδεναν άψογα με το περιβάλλον γύρω τους.
Η ταινία, όπως έμαθα αργότερα, έχει κερδίσει Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας για το 2010, κι
