Las Brujas De Zugarramurdi (Witching & Bitching) (Οι Μάγισσες του Zugarramurdi) (2013)

[Ζόφος]

Τίτλος: Las Brujas de Zugarramurdi
Διεθνής Τίτλος: Witching & Bitching
Ελληνικός τίτλος: Οι Μάγισσες του Zugarramurdi
Έτος παραγωγής: 2013
Σκηνοθεσία: Álex de la Iglesia
Σενάριο: Álex de la Iglesia, Jorge Guerricaechevarría
Πρωτότυπη μουσική: Joan Valent
Ηθοποιοί: Hugo Silva, Mario Casas, Pepón Nieto, Carmen Maura
Διάρκεια: 112΄


Υπόθεση
Μία συμμορία ανέργων ληστεύει ένα ενεχυροδανειστήριο. Στη προσπάθεια τους να ξεφύγουν από την αστυνομία και να περάσουν τα σύνορα προς Γαλλία θα οδηγηθούν σε ένα δάσος κι ένα χωριό γεμάτο από μάγισσες.



Άποψη
Η πιο πρόσφατη ταινία του Álex de la Iglesia, είπα να γράψω και γι'αυτή λόγω Halloween σήμερα γιατί ταιριάζει κάπως. Μαύρη κωμωδία όπως οι προηγούμενες του, συνδιασμένη και με άλλα στοιχεία (δράση, τρόμο κλπ).

Για να τη παρουσιάσω πιο εύκολα θα τη χωρίσω σε 2 μέρη. 1) Το αρχικό με όλη τη δράση όπου βλέπουμε μία συμμορία τα μέλη της οποίας είναι ντυμένα ασημένιος Ιησούς, πράσινος στρατιώτης, ακέφαλος καβαλάρης, Μίνι Μάους, Μπομπ Σφουγγαράκης. Κάνουν τη ληστεία και οι δύο πρώτοι καταφέρνουν με ένα ταξί να γλυτώσουν από την αστυνομία. Οι σκηνές που παίζει ο πιτσιρικάς κατά τη διάρκεια της καταδίωξης βγάζουν το περισσότερο γέλιο! 2) Στη συνέχεια βρίσκονται σε ένα δάσος, για να καταλήξουν στο χωριό Zugarramurdi και την έπαυλη με τις μάγισσες. Εκεί αφού τους πιάσουν τους κρατάνε όμηρους, κι ετοιμάζονται να κάνουν τελετουργικό με τον πιτσιρικά. Η ταινία τότε μοιάζει σαν τρόμου, με το απαραίτητο κυνηγητό από τις μάγισσες, πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα κι ένα γιγαντιαίο τέρας γυναικείου φύλου με δύο τεράστια στήθη.

Ερμηνευτικά μου φάνηκε καλό, από τις μάγισσες ξεχώρισα την όμορφη Carolina Bang, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι άλλες δε παίζαν σωστά, ενώ συμμετέχει κι ο Javier Botet (των REC). Ο σκηνοθέτης κατά τη γνώμη μου ξεπέρασε τη προηγούμενη του και κέρδισε και βραβεία Goya το 2014.

Τρέιλερ

[Φαροφύλακας]

Δυστυχώς, το σενάριο μού φάνηκε πολύ απλοϊκό (έως χαζό) με αποτέλεσμα να με ξενερώσει η ταινία στο σύνολό της. (Βέβαια, θα φταίει ότι δεν είναι και το στιλ ταινίας που μου πάει, κρίνοντας ότι ακούω καλά λόγια για το Shaun of the Dead (2004), το οποίο μου φάνηκε επίσης χαζό, αλλά και για το From Dusk Till Dawn (1996), το οποίο δεν μπόρεσα να το προχωρήσω πέρα από το πάρτι. )

Η ταινία μοιάζει να έχει δανειστεί πέρα από τις αμερικανικές "αρετές" των εφέ και των καταδιώξεων, μαζί και το μεγάλο ψεγάδι τους: το αδύναμο σενάριο. Γέλασα με καναδυο σκόρπιες ατάκες αλλά δεν ήταν αρκετές να με κρατήσουν ως το τέλος. Έχασα το ενδιαφέρον μου και το παράτησα κανα μισάωρο πριν το τέλος.

Ένα 3☆ από εμένα.