Τίτλος: The Tall Man (αρχικός τίτλος The Secret)
Έτος παραγωγής: 2012
Σκηνοθεσία: Pascal Laugier
Σενάριο: Pascal Laugier
Ηθοποιοί: Jessica Biel, Jodelle Ferland, William B. Davis
Πρωτότυπη μουσική: Todd Bryanton
Διάρκεια: 106'
imdb
Υπόθεση
Ανεξήγητες εξαφανίσεις παιδιών πληγώνουν μια απομονωμένη, πάμφτωχη κοινότητα. Οι απελπισμένοι κάτοικοι πιστεύουν πως τα παιδιά τους αρπάζει ένας μυστηριώδης ψηλός άντρας, ντυμένος στα μαύρα.
Άποψη
Ο Γάλλος δημιουργός Pascal Laugier έχει γράψει και σκηνοθετήσει μόνο τρεις ταινίες. Μία απ’ αυτές είναι το αριστουργηματικό στην κατηγορία του (horror/gore) Martyrs, η παρακολούθηση του οποίου δεν είναι εύκολη, λόγω της ακραίας βίας που το χαρακτηρίζει. Το Tall Man, μια γαλλοκαναδική αγγλόφωνη παραγωγή, είναι η πιο πρόσφατη από τις ταινίες του Laugier η οποία, αντίθετα από το αιματοβαμμένο Martyrs, εστιάζει περισσότερο στον ψυχολογικό τρόμο, αποφεύγοντας την έντονη φυσική βία. Μάλιστα εδώ το gore στοιχείο απουσιάζει εντελώς. Οι δύο ταινίες, ωστόσο, μοιράζονται την εντυπωσιακή αισθητικά κινηματογράφηση του Laugier (το Tall Man είναι μια ταινία υποβλητική ήδη από τους τίτλους αρχής), με αγγελικά όμορφες μελαχρινές στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, καθώς και το στοιχείο των απανωτών ανατροπών, που δεν αφήνουν τον θεατή σε ησυχία, αναγκάζοντάς τον να πλάθει θεωρίες για το τι βλέπει, μέχρι τα τελευταία, αποκαλυπτικά λεπτά τους.
Παρακολουθώντας το Tall Man φτιάχνει κανείς σενάρια για τις προθέσεις των χαρακτήρων και τα κίνητρά τους, για τη φύση του μυστηριώδους "ψηλού άντρα", ακόμα και για το είδος της ταινίας που παρακολουθεί. Η δράση είναι ακατάπαυστη, οι ανατροπές απρόβλεπτες και το σασπένς χτυπάει κόκκινο. Σκηνοθετικά, η ταινία είναι πρωτότυπη και ευρηματική. Γιατί λοιπόν δεν έχει παρά ένα εξαράκι στην imdb; Θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο από μια τόσο εντυπωσιακή ταινία. Υποθέτω ότι φταίει το τέλος. Η ταινία συσσωρεύει ερωτήματα και χτίζει αγωνία, προετοιμάζοντας για μια, αν όχι επική, τουλάχιστον ικανοποιητική κατάληξη, κάτι που νομίζω ότι δεν καταφέρνει. Τα ερωτήματα απαντώνται, οι απαντήσεις όμως δεν είναι αντάξιες του build up που έχει προηγηθεί και, κατά τη γνώμη μου, όχι πειστικές. Παρά το χλιαρό της τέλος, όμως, αποτελεί μια πρωτότυπη, αξιόλογη δημιουργία, απαλλαγμένη από τα χιλιοϊδωμένα κλισέ των χολιγουντιανών θρίλερ, που παραμένει στη σκέψη του θεατή για μέρες μετά την παρακολούθησή της.
Trailer (δείτε το άφοβα, δεν είναι μαρτυριάρικο)