Autómata (2014)

[Φαροφύλακας]

Τίτλος: Autómata
Έτος παραγωγής: 2014
Σκηνοθεσία: Gabe Ibáñez
Σενάριο: Gabe Ibáñez, Igor Legarreta, Javier Sánchez Donate
Ηθοποιοί: Antonio Banderas, Birgitte Hjort Sørensen, Dylan McDermott…
Πρωτότυπη μουσική: Zacarías M. de la Riva
Διάρκεια: 109΄
imdb

Υπόθεση
Βρισκόμαστε στο 2044 και σε μια Γη καμένη από ηλιακές εκρήξεις οι οποίες έχουν σχεδόν ξεπαστρέψει την ανθρωπότητα κι έχουν αφήσει μοναχά 21 εκατομμύρια ψυχές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ένας ασφαλιστής της εταιρείας που έχει γεμίσει την Γη με ρομπότ, ερευνά την περίπτωση μιας μονάδας η οποία φέρεται να έχει παραβιάσει το πρωτόκολλο και να έχει κάνει το ασύλληπτα απαγορευμένο: να έχει κάνει αλλαγές στον εαυτό του.



Άποψη
Μεταποκαλυπτική επιστημονική φαντασία με θέμα τα ρομπότ και την τεχνητή νοημοσύνη που θα ταιριάξει περισσότερο σε όποιον έχει αγάπη για τις συγκεκριμένες θεματολογίες (ρομπότ, μεταποκάλυψη).

Όλο και πιο συχνά βλέπουμε ταινίες με κεντρικό θέμα ρομπότ, ανδροειδή και τεχνητή νοημοσύνη κι αυτό έχει φυσικά να κάνει με το ότι τα ρομπότ είναι πια πραγματικότητα. Μπορεί να μην έχουμε φτάσει ακόμα στην μαζική παραγωγή και σε σημείο που τα ρομπότ να αποτελούν αξεσουάρ στο καθημερινό σπίτι, όμως υπάρχουν πλέον κανονικότατα, αποτελούν κυρίως προϊόντα έρευνας (βλ. π.χ. τον Asimo), και το σίγουρο είναι πως αύριο, κι όχι μεθαύριο, θα περιφέρονται ανάμεσά μας.

Έτσι το θέμα επιστρέφει, αναμασώντας ενδεχομένως τους ίδιους προβληματισμούς όπως κατά πόσο ένα ρομπότ μπορεί να αποκτήσει κανονική νοημοσύνη και σε μια τέτοια περίπτωση, εάν θα μπορεί να θεωρηθεί "ζωντανό", τι ηθικά θέματα θα προέκυπταν από μια τέτοια παραδοχή και τέλος, εάν τα ρομπότ θα μπορούσαν να μας ξεπεράσουν και να αποτελέσουν έτσι κίνδυνο για εμάς.

Κατά το ρομποτικό σύμπαν του μεγάλου Ισαάκ Ασίμοφ, όπου τα ρομπότ έχουν τρεις απαράβατους κανόνες, εδώ υπάρχουν δύο απαράβατα πρωτόκολλα: α) ένα ρομπότ δεν μπορεί να βλάψει κανένα είδος ζωής και β) δεν κάνει αλλαγές στον εαυτό του.

"Μια μηχανή που αλλάζει τον εαυτό της είναι ένα σύνθετο θέμα. Η αυτοεπισκευή ενέχει μια ιδέα συνείδυσης"

Το ντεκαντάνς τοπίο πετυχημένο, ο Μπαντέρας και το υπόλοιπο καστ καλοί και η ιστορία μάλλον ευχάριστη, παρά τα αναπόφευκτα κλισέ της θεματολογίας. Μια ικανοποιητική ισπανοβουλγάρικη (!) επίδοση.

Συγγενική ταινία: I, Robot (Εγώ, το Ρομπότ) (2004)

Τρέιλερ

[Ζόφος]

Αρκετά καλή προσπάθεια με τα σκηνικά, και τα ρομποτάκια ήταν πετυχημένα. Χρειαζόταν περισσότερο σενάριο βέβαια, και μπορούσε να έχει καλύτερο τέλος. Μου άρεσε γιατί θύμισε κάτι από Blade Runner.

[Ονειρευτής]

Θα συμφωνήσω με τον Ζόφο. Η ταινία τουλάχιστον στην εισαγωγή της (με την τεχνική βροχή και τα διαφημιστικά ολογράμματα που εμφανίζονται και καθ’ όλη την διάρκεια της), δεν θύμιζε απλά Blade Runner αλλά ήταν Blade Runner σε τέτοιο σημείο ώστε να αναρωτηθώ αν έβαλα το Automata στο dvd player.

Την ταινία δεν την είχα δει - αν και την γνώριζα - κυρίως λόγω Banderas. Μέγα λάθος όπως αποδείχθηκε γιατί πραγματικά δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία στον ρόλο του ως Jacq Vaucan. Έχοντας δει αρκετές ταινίες του, αρχής γενομένης από το "Matador" (1986), είχα οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως είχε κλείσει κατά κάποιον τρόπο ο ερμηνευτικός του κύκλος και απλά αναμασούσε τα τελευταία χρόνια τους ίδιους περίπου ρόλους του παρελθόντος, βασιζόμενος κυρίως στην μεσογειακή του γοητεία. Η ταινία όμως με διέψευσε οικτρά. Πραγματικά καλός, σε έναν ρόλο αντιήρωα απέναντι στο ίδιο το σύστημα για το οποίο εργάζεται. Μετά από αυτή την ταινία αποφάσισα να δω και το “The 33” (33 Ψυχές) (2015) με την πεποίθηση πως έχει ήδη ξεκινήσει ένας καινούργιος ερμηνευτικά κύκλος για τον κατά τα’ άλλα συμπαθή Antonio.

Όσο αφορά τώρα την ταινία αυτή καθ’ αυτή χωρίς να με συναρπάσει μου άρεσε, αφήνοντάς μου όμως μια πλειάδα ερωτημάτων που η ταινία δεν διασαφηνίζει κατά την άποψη μου, τόσο όσο θα έπρεπε. Μου έδωσε την εντύπωση πως προσπάθησαν οι παραγωγοί να χωρέσουν ένα αρκετά διευρυμένο σενάριο - κυρίως διαμόρφωσης χαρακτήρων - σε μια ταινία διάρκειας μιάμισης περίπου ώρας αφήνοντας έτσι αρκετά κενά στην πλοκή της.
Επί παραδείγματι δεν μπόρεσα να δώσω μια ικανοποιητική εξήγηση για ποιον λόγο ...

.... φαίνεται σαν να αυτοκτονεί το ρομπότ αρχηγός στην προσπάθεια του να περάσει απέναντι την χαράδρα με το εξοπλισμό που μετέφερε.

Μου άρεσε ιδιαίτερα η χορευτική σκηνή του Vaucan με τo ρομπότ Clio. Δεν αναγνώρισα την φωνή του Javier Bardem στο Blue Robot όπως και την Melanie Griffith στο ρόλο της Dr. Dupre. (Όταν είδα στους τίτλους του τέλους το όνομα της ξαναγύρισα την ταινία στο σημείο που εμφανίζεται γιατί σε καμία περίπτωση δεν κατάλαβα πως η γυναίκα αυτή ήταν η Melanie. Άλλος άνθρωπος).

Επειδή μου άρεσε αρκετά θα αφήσω να περάσει λίγο ο καιρός και θα την ξαναδώ.