Blade Runner 2049 (2017)

Αβατάρι χρήστη
Ονειρευτής
Ταξιδευτής
Αναρτήσεις: 296
Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 21:35

Blade Runner 2049 (2017)

Ανάρτησηαπό Ονειρευτής » 09 Οκτ 2017, 14:05

Image
Τίτλος: Blade Runner 2049
Έτος παραγωγής: 2017
Σκηνοθεσία: Denis Villeneuve
Σενάριο: Hampton Fancher, Michael Green, Hampton Fancher, (based on characters from the novel from Philip K. Dick "Do Androids Dream of Electric Sheep?")
Ηθοποιοί: Harrison Ford, Ryan Gosling, Ana de Armas, Robin Wright.
Διάρκεια: 164'


Υπόθεση
Το 2049 οι ρεπλίκες του παρελθόντος που παρουσίαζαν προβλήματα συμβίωσης με τους ανθρώπους έχουν αποσυρθεί και την θέση τους έχουν πάρει καινούργια πιο εξελιγμένα μοντέλα που υπηρετούν τους ανθρώπους χωρίς συνειδησιακές «επιπλοκές». Η εταιρεία Tyrell υπεύθυνη για τις πρώτες ρεπλίκες έχει καταστραφεί και τα ανδροειδή απαγορεύτηκαν, μέχρι που ο Niander Wallace, δημιούργησε την απόλυτα υπάκουη σειρά Nexus-9 που χρησιμοποιείται ως δουλικό δυναμικό. Υπάρχουν όμως ακόμα κάποια από τα μοντέλα του παρελθόντος χωρίς ημερομηνία λήξης, τα οποία αποσύρονται σταδιακά.
Την δουλειά αυτή έχουν αναλάβει οι Blade Runner .


Image

Άποψη
Αυτή ουσιαστικά είναι η υπόθεση της ταινίας ή ο πρόλογος αν θέλετε, της υπόθεσης που χρειάζεται να ξέρει κάποιος που σκοπεύει να δει το Blade Runner 2049, μια ταινία που εξελίσσεται 30 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας - είναι πραγματικά περίεργο το πόσο γοργά κυλάει ο χρόνος αν αναλογιστούμε πως το 1982 που κυκλοφόρησε το Blade Runner, η υπόθεση εξελισσόταν το 2019, δηλαδή σε δύο χρόνια από τώρα – και 35 χρόνια μετά την κυκλοφορία της στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια πολλά άλλαξαν στον χώρο του κινηματογράφου με αποτέλεσμα να βλέπουμε πια ταινίες με σπέσιαλ εφέ που ούτε να τα ονειρευτούμε (Do Androids Dream of Electric Sheep?) μπορούσαμε τότε. Και είναι πραγματικά αξιοπερίεργο το πώς η εν λόγω ταινία χειρίζεται τις νέες τεχνολογίες χωρίς να αποκλίνει στο ελάχιστο από την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει ο προκάτοχος του.

Το να αναφέρω ονομαστικά όλους τους συντελεστές που δημιούργησαν την καλύτερη ταινία που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια είναι νομίζω περιττό, όπως επίσης και να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους η ταινία που ανέλαβε να σκηνοθετήσει ο Denis Villeneuve, μας προσφέρει ένα από τα καλύτερα σίκουελ στην ιστορία του κινηματογράφου και έναν άξιο συνεχιστή του κόσμου του Blade Runner.

Όλα αυτά θα τα αισθανθεί κάποιος που θα την δει, έχοντας όμως υπ’ όψιν του πως το κινηματογραφικό αριστούργημα του 1982 δεν μπορεί να ξεπεραστεί με κανένα τρόπο, κάτι που γίνεται αντιληπτό μόνο σε όποιον είδε το Blade Runner την χρονιά που προβλήθηκε, βιώνοντας τις κοινωνικοπολιτιστικές συνθήκες που επικρατούσαν την δεκαετία του ΄80 και αυτό συμβαίνει επειδή ο πρωτοπόρος συγγραφέας Φίλιπ Κ. Ντικ πρόσφερε τότε τις βάσεις με το μυθιστόρημα του «Το Ηλεκτρικό Πρόβατο», που ενέπνευσε τους σεναριογράφους Χάμπτον Φάντσερ, Ντέιβιντ Γουέμπ Πιπλς και τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ να δημιουργήσουν μια βαθιά υπαρξιακή περιπέτεια πάνω στις σχέσεις μνήμης, συνείδησης, αντίληψης και πραγματικότητας.

Σήμερα, λοιπόν 35 χρόνια μετά εμφανίστηκε ένα εξαιρετικό σίκουελ μιας αρχικά παρεξηγημένης ταινίας, η οποία θεωρείται κόσμημα της επιστημονικής φαντασίας και του παγκόσμιου σινεμά.

Image

Η ατάκα της πρώτης ταινίας που παρέμεινε διαχρονική ήταν : "I've seen things you people wouldn't believe. Attack ships on fire off the shoulder of Orion. I watched C-beams glitter in the dark near the Tannhäuser Gate. All those moments will be lost in time, like tears in rain. Time to die."

Στο Bade Runner 2049 στην αρχή της ταινίας όταν ο Blade Runner KD6.3-7 συλλαμβάνει ένα παλαιότερου τύπου ανθρωποειδές, ο τελευταίος του λέει (το μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορώ) : «Εσείς τα καινούργια μοντέλα το μόνο που κάνετε είναι να σκουπίζετε τα σκατά των ανθρώπων. Ποτέ σας δεν θα δείτε ένα θαύμα να γεννιέται».

Το κατά πόσο αυτή η ατάκα θα μείνει στις μνήμες μας θα το δείξει ο χρόνος, που τόσο γοργά κυλάει.


So come up to the lab, and see what's on the slab, I see you shiver with anticipation.
But maybe the rain, is really to blame, so I'll remove the cause ... but not the symptom.

Αβατάρι χρήστη
Νικόλας Δε Κιντ
Ταινιοδύτης
Αναρτήσεις: 1449
Εγγραφή: 12 Οκτ 2014, 21:29

Re: Blade Runner 2049 (2017)

Ανάρτησηαπό Νικόλας Δε Κιντ » 09 Οκτ 2017, 14:40

Και το φοβόμουν λίγο αυτό το σίκουελ... :))))

Όπως φαίνεται όμως έγινε καλή δουλειά.
Η πρώτη ταινία είναι αγαπημένη, αν και δεν έχει μεγάλη σχέση με το επίσης αγαπημένο βιβλίο του Ντικ...

Καλή παρουσίαση Ονειρευτή! :πάνω:
Excuse me... I dislike being touched... an Eastern prejudice

Αβατάρι χρήστη
Ξενέρωτας
Ονειρευτής
Αναρτήσεις: 355
Εγγραφή: 17 Ιούν 2013, 17:32

Re: Blade Runner 2049 (2017)

Ανάρτησηαπό Ξενέρωτας » 09 Οκτ 2017, 16:55

Ειχα απορια για το ποσο πιστη ειναι αισθητικα στην πρωτοτυπη ταινια. Ενδιαφερον που καλυπτει και αυτο το θεμα η παρουσιαση σου. Ευγε :)
Είμαι στην πολύ φάση δικέ μου, αλλά εσύ ξηγιέσαι στο αλλιώς και μου τη βγαίνεις με κόκκινο να πούμε! -- Γιάννης Δαλιανίδης, 1980ς

Αβατάρι χρήστη
Φαροφύλακας
Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
Αναρτήσεις: 3453
Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00

Re: Blade Runner 2049 (2017)

Ανάρτησηαπό Φαροφύλακας » 18 Φεβ 2018, 00:27

Είδα κι εγώ το Blade Runner 2049 (2017). Κι εγώ το "φοβόμουν" κάμποσο, αυτό το σίκουελ, κατά πόσο δεν θα βγει άλλο ένα ανέραστο κακέκτυπο που εκμεταλλεύεται τις δυναμικές ενός θρύλου, όμως ευτυχώς, ξαφνιάστηκα ευχάριστα.

Παιδί του ’80 κι εγώ κι εκείνο το Blade Runner με μάγεψε, με ταξίδεψε και άφησε κάτι μέσα μου, για πάντα. Αργότερα διάβασα και το βιβλίο του Ντικ το οποίο είναι αρκετά διαφορετικό, μέσα σε όλα κι επειδή δίνει μια μεγάλη έμφαση στον "Μερσερισμό", μια θρησκεία, παραμένοντας όμως ενδιαφέρον.

Σχετικά με την νέα ταινία, λοιπόν, ο Ονειρευτής το έγραψε σωστά: παρότι γίνεται πια χρήση των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων για να αποδοθούν πράγματα που κάποτε ούτε θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε, η ταινία καταφέρνει να κρατηθεί και σε επίπεδο αισθητικής. Και όχι μόνο.

Απλωμένη σε χρόνο (2:44΄) δεν κάνει κάπου κοιλιά. Η μουσική δραματική κι επιβλητική, κι ειδικά σε σημεία, ξεκάθαρη αναφορά στην μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Η Mackenzie Davis κι αυτή μια ξεκάθαρη αναφορά στην Daryl Hannah. Ο Ryan Gosling εξαίρετος κι η Ana de Armas πέρα από υπέρτατα πανέμορφη, επιτείνει με μια πολύ καλή συναισθηματική ερμηνεία το δράμα της ολογραμμικής της ύπαρξης.

Κι ίσως αυτό είναι και το πιο μεγαλειώδες στοιχείο της ταινίας: πως χτίζει το είδος δράματος που μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα σε μια ταινία ΕΦ, όπως είδαμε κάποτε το δράμα της Χάρης στο Σολάρις. Εδώ, ανδροειδή κι ολογράμματα βασανίζονται από τα πάθη μιας ανθρώπινης φύσης, που δεν τους αναγνωρίζεται.

Ο Denis Villeneuve μου ξαναταιριάζει σκηνοθετικά, και σε αυτήν την ταινία νομίζω πως σχεδόν κατάφερε κάτι πολύ δύσκολο.

Ένα 8☆ από εμένα.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."


Επιστροφή “δεκαετία του 2010”

Ποιος είναι συνδεμένος

Χρήστες που περιηγούνται σε αυτό το φόρουμ: Δεν υπάρχουν εγγραμένοι χρήστες και 1 επισκέπτες