Έβαλα να δω την ταινία στο ντιβιντί, επειδή δεν είχα κάτι άλλο να δω, διατηρώντας μια σχετική επιφύλαξη και οφείλω να ομολογήσω πως αυτό που είδα μου άρεσε. Μια χαλαρή, ανάλαφρη και κινηματογραφικά άψογη ταινία που αναβίωνε με πολύ ρομαντικό τρόπο τα μιούζικαλ περασμένων δεκαετιών, από το ’30 και μετά. Αυτό που μου προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, ήταν πως ενώ η υπόθεση διαδραματίζεται στην εποχή μας, εντούτοις σου δίνει την εντύπωση είτε λόγω των κουστουμιών, είτε λόγω της εν γένει ατμόσφαιρας με τα τζαζ κλαμπ, τα πάρτι, το σινεμά με την φωτεινή επιγραφή, ή τα στούντιο του Χόλυγουντ, πως λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, κάτι που υποθέτω πως γίνεται εσκεμμένα και με τρόπο έμμεσο μέσα στα πλαίσια αυτού που θέλει να παρουσιάσει η ταινία. Από κει και πέρα οι κινηματογραφικές αναφορές τόσο στην
Casablanca, όσο και στον
Επαναστάτη χωρίς αιτία με μια καταπληκτική σεκάνς στο εμβληματικό Πλανητάριο του Griffith Park, μαζί με την εναρκτήρια σκηνή που θύμιζε αρκετά
West Side Story, ήταν από τα σημεία της ταινίας που με συγκίνησαν και με εντυπωσίασαν.
Το δίδυμο
Emma Stone και
Ryan Gosling προσωπικά το βρήκα ταιριαστό, συμφωνώντας με τους συντελεστές της ταινίας που υποστήριζαν πως η χημεία μεταξύ τους είναι μοναδική. Άλλωστε το γεγονός ότι έχουν ξαναπαίξει μαζί στο
Grazy, Stupid, Love (2011) και στο
Gangster Squad (2013) δείχνει πως το ζευγάρι κινηματογραφικά «γράφει».
Τα χορευτικά ήταν ιδιαιτέρως φαντασμαγορικά και μου άρεσαν αρκετά. Η μουσική της ταινίας μου ήταν προσφιλή, αφού τον τελευταίο καιρό άκουγα πολύ συχνά στο ραδιόφωνο κάποια από τα μουσικά της θέματα, χωρίς να γνωρίζω ότι πρόκειται απ’ αυτή την ταινία, ή δε τζαζ πινελιές ήταν για τα ώτα μου μια ευχάριστη έκπληξη.
Νομίζω πως ταινίες σαν το La La Land είναι περίτρανες αποδείξεις πως το σινεμά είναι κυρίως διασκέδαση, ταξίδι και παραμύθιασμα και όταν αυτό συμβαίνει με τόσο μεγάλη ευστοχία και ευκρίνεια, δεν υπάρχει πραγματικά κανένας απολύτως λόγος να το αναλύσουμε σχολαστικά και να είμαστε αυστηροί.
Πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία αγάπης δοσμένης χωρίς μελοδραματισμούς που σε ταξιδεύει νοσταλγικά χαρίζοντας σου 128 λεπτά κινηματογραφικής απόλαυσης.