La La Land (2016)

[Μεταλλαγμένη]

Μ'αρέσει που σε άλλο νήμα ευχόμουν να σαρέσει Μεταλλαγμένη. Που να ξερα η δόλια. Γούστα είναι αυτά όμως. Εγώ αλλιώς την αντιλήφθηκα και με μάγεψε αν και τις βαριέμαι πλέον τις ρομαντικές. Οτι και να λέγεται για το ημερολόγιο, που συμφωνώ γενικά, ο Γκόσλινγκ είναι φοβερός. Θα επιστρέψω οταν θα έχω δεί την ταινία σου, και μπορεί και να πονέσεις

Οταν είδα κι εγώ τι έγραψες στο άλλο νήμα, ήμουν σε φάση: "Ουπς ''
Είμαι έτοιμη σου λέω, έχω πάρει αλεξίσφαιρο, πανοπλία, κράνος και όλα τα συναφή

[Ίζι]

Το είδα χθες και ενθουσιάστηκα. Οπτικά ήταν εκθαμβωτικό, με κάθε του πλάνο να αποτελεί κι ένα ξεχωριστό έργο τέχνης. Λέτε κάποιοι ότι οι πρωταγωνιστές δεν είχαν χημεία... Κατά τη γνώμη μου είχαν και μάλιστα έντονη. Δεν περιμένεις εκδηλώσεις πάθους σε ένα κλασικού ύφους, στυλιζαρισμένο μιούζικαλ που αποτίει φόρο τιμής στο παλιό Χόλιγουντ. Εδώ τα πράγματα είναι πιο ρομαντικά, με τον ερωτισμό να υπονοείται, όπως στη σκηνή που πετούν μαζί στ' αστέρια, ή στη συγκινητική σκηνή στον κινηματογράφο.

Η τελευταία σκηνή της ταινίας ήταν τουλάχιστον αριστουργηματική για μένα. Η ιστορία τους δεν ήταν αυτή ενός μεγάλου, μοιραίου έρωτα, αλλά μιας σύντομης, πολύ τρυφερής αγάπης. Με συγκίνησε τρομερά.

Δηλ. ρε συ Στιλλ, που σε έχω για ψαγμένο αφτί, δεν σε κούρασε αυτό το σάουντρακ;

Ωχ, μετά απ' αυτό αναρωτιέμαι τι θα σκεφτείς για το δικό μου μουαικό αυτί, αν ομολογήσω ότι το soundtrack μου άρεσε πολύ. Σοβαρά, δεν είναι West Side Story (λίγα μιούζικαλ έχουν αυτό το επίπεδο) αλλά έχει τη δική του ομορφιά, μέσα στην απλότητα των συνθέσεων. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο τραγούδι που δεν με εντυπωσίασε (στην κίνηση των αυτοκινήτων) όλα τα άλλα τα απόλαυσα. Ξεχώρισα ιδιαίτερα το City of Stars.

Ένα υπέροχο μιούζικαλ! Εννιάρι από μένα.

[Στιλλ Ιλλ]

Ίζι, πολύ χαίρομαι που την εκτίμησες και την χάρηκες. Συμφωνώ σε όλα όσα λες.

Φάρε μη μας ενοχλείς με τα αυτάκια μας. Μια χαρά μουσικά και ψαγμένα είναι. Οχι επειδή δεν ταριάζουν εδώ τα γούστα μας να μας την λέτε κύριε μου . Θεωρώ την συγκεκριμένη μουσική πολύ ταιριαστή και ιδιαίτερη και ανέλυσα πιο πάνω γιατί. Το μονο κομμάτι που δεν μου άρεσε ήταν του Legend. Ήταν βαρετούλι για το αυτί μου, το πανέμορφο.

[Ονειρευτής]

Έβαλα να δω την ταινία στο ντιβιντί, επειδή δεν είχα κάτι άλλο να δω, διατηρώντας μια σχετική επιφύλαξη και οφείλω να ομολογήσω πως αυτό που είδα μου άρεσε. Μια χαλαρή, ανάλαφρη και κινηματογραφικά άψογη ταινία που αναβίωνε με πολύ ρομαντικό τρόπο τα μιούζικαλ περασμένων δεκαετιών, από το ’30 και μετά. Αυτό που μου προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, ήταν πως ενώ η υπόθεση διαδραματίζεται στην εποχή μας, εντούτοις σου δίνει την εντύπωση είτε λόγω των κουστουμιών, είτε λόγω της εν γένει ατμόσφαιρας με τα τζαζ κλαμπ, τα πάρτι, το σινεμά με την φωτεινή επιγραφή, ή τα στούντιο του Χόλυγουντ, πως λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, κάτι που υποθέτω πως γίνεται εσκεμμένα και με τρόπο έμμεσο μέσα στα πλαίσια αυτού που θέλει να παρουσιάσει η ταινία. Από κει και πέρα οι κινηματογραφικές αναφορές τόσο στην Casablanca, όσο και στον Επαναστάτη χωρίς αιτία με μια καταπληκτική σεκάνς στο εμβληματικό Πλανητάριο του Griffith Park, μαζί με την εναρκτήρια σκηνή που θύμιζε αρκετά West Side Story, ήταν από τα σημεία της ταινίας που με συγκίνησαν και με εντυπωσίασαν.

Το δίδυμο Emma Stone και Ryan Gosling προσωπικά το βρήκα ταιριαστό, συμφωνώντας με τους συντελεστές της ταινίας που υποστήριζαν πως η χημεία μεταξύ τους είναι μοναδική. Άλλωστε το γεγονός ότι έχουν ξαναπαίξει μαζί στο Grazy, Stupid, Love (2011) και στο Gangster Squad (2013) δείχνει πως το ζευγάρι κινηματογραφικά «γράφει».

Τα χορευτικά ήταν ιδιαιτέρως φαντασμαγορικά και μου άρεσαν αρκετά. Η μουσική της ταινίας μου ήταν προσφιλή, αφού τον τελευταίο καιρό άκουγα πολύ συχνά στο ραδιόφωνο κάποια από τα μουσικά της θέματα, χωρίς να γνωρίζω ότι πρόκειται απ’ αυτή την ταινία, ή δε τζαζ πινελιές ήταν για τα ώτα μου μια ευχάριστη έκπληξη.

Νομίζω πως ταινίες σαν το La La Land είναι περίτρανες αποδείξεις πως το σινεμά είναι κυρίως διασκέδαση, ταξίδι και παραμύθιασμα και όταν αυτό συμβαίνει με τόσο μεγάλη ευστοχία και ευκρίνεια, δεν υπάρχει πραγματικά κανένας απολύτως λόγος να το αναλύσουμε σχολαστικά και να είμαστε αυστηροί.
Πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία αγάπης δοσμένης χωρίς μελοδραματισμούς που σε ταξιδεύει νοσταλγικά χαρίζοντας σου 128 λεπτά κινηματογραφικής απόλαυσης.