Whiplash (2014)

[Τόνιασινε]

Όχι, επιλέγω τις περισσότερες, μπορείς να μείνεις εσύ στη μία εφόσον σε κάλυψε..

Μπορώ να γράψω άπειρα αντεπιχειρήματα στο να σου δείξω την εντελώς αντίθετη οπτική, αλλά δεν ξέρω αν θα κουράσω..

Να πω απλά μερικά, όπως το ότι αυτοκτόνησε ένα παιδί δε σημαίνει ότι ευθυνόταν ο καθηγητής του, άλλωστε δεν αυτοκτόνησε όσο μαθήτευε κοντά του αλλά κάποια χρόνια μετά, το ότι οι γονείς του συνδέσαν την κατάθλιψή του με την πίεση που του ασκούσε ο καθηγητής είναι η γνώμη τους. Και πρόνοια και δικηγόρο βάλανε αυτοί. Δεν ήταν γενικευμένο πρόβλημα. Αυτό που ξέρουμε από την ταινία είναι ότι ήταν ένα ευαίσθητο παιδί που δυσκολευόταν κι ότι ο καθηγητής του τον βοήθησε να καταφέρει το όνειρό του. Το ότι όταν έφτασε μετά από χρόνια εκεί που ήθελε αλλά δεν άντεξε, μου δείχνει ότι "δεν το είχε", όπως κόντεψε να πάθει κι ο Άντριου με το ατύχημα και γι αυτό τον έκοψε ο Φλέτσερ. Αν θυμάσαι ο Φλέτσερ του είπε, όταν άργησε, να αφήσει τον άλλο ντράμερ να παίξει κι εκείνος θα έπαιζε άλλη φορά. Ο εγωισμός του Άντριου δεν τον άφηνε να δεχτεί ότι έχασε αυτή την ευκαιρία. Δεν τον έσπρωξε ο Φλέτσερ. Δεν του είπε θα παίξεις εσύ μπορείς δεν μπορείς. Όταν ο Άντριου επέμεινε κι έχασε την ψυχραιμία του, προσπάθησε ξανά να τον συνετίσει λέγοντας του ότι έχει δύο επιλογές ή να ρισκάρει το αν θα είναι στην ώρα του στη σκηνή για να παίξει αλλιώς θα φύγει απ' το τμήμα ή να ξεχάσουν το συμβάν και να παίξει ο άλλος ντράμερ. Ο Άντριου επέλεξε να ρισκάρει, ο Άντριου εξ αρχής δεν προνόησε να είναι στην ώρα του (δεν είναι σκόπελος του σκηνοθέτη το λεοφωρείο- δείχνει ότι κάτι μπορεί να σου τύχει, μια τόσο σημαντική μέρα για σένα πρέπει να φροντίσεις να πας πιο νωρίς. Εμείς πήγαμε να δούμε τους δικούς μου στις γιορτές και περιμέναμε κοντά δυο ώρες στο σταθμό μέσα στο κρύο, συνειδητά, για να μη χάσουμε το τραίνο. ) και στην αρχή που τον παίρνει στο τμήμα του, του λέει 6 το πρωί, ενώ το μάθημα άρχιζε 9. Αν δεν το θυμάσαι, ο Άντριου είχε αργήσει να ξυπνήσει. Αν το μάθημα ήταν στις 6 θα το 'χανε. Δεν του το κανε για καψόνι, μάθημα του δινε. Και ό,τι άλλο με την πρώτη θέαση μπορεί κανείς να του καταλογίσει, με τις επόμενες καταλαβαίνει ότι ήταν μαθήματα. Και συνοψίζονται ως εξής: ο Φλέτσερ προσπάθησε να κάνει τον Άντριου "καλό παίκτη", που ως γνωστόν πρέπει να ξέρει να κερδίζει, αλλά και να χάνει. Και τα κατάφερε.

[Θεατής]

Το μεγαλείο αυτής της ταινίας είναι οτι ενω δεν σου κρύβει τίποτα και στα λέει όλα φόρα παρτίδα, σε παραπλανεί....τώρα επαφίεται στον εγωισμό του καθενός να το δεχτεί ή οχι...

Ενα καλό σημείο να ξεκινήσει κανείς:

ο Άντριου έχει υποφέρει τα πάνδεινα απο τον Φλέτσερ με αποκορύφωμα την τελευταία σκηνή της ταινίας οπου τον "ξεφτιλιζει" μπροστά σε ένα σημαντικότατο κοινό που τελειώνει ή δημιουργεί καριέρες(αλήθεια στο σημείο αυτό ο Αντριου έχει κάποια καριέρα να διακινδυνεύσει;) ο δε Φλέτσερ αυτός ο υπερόπτης και αλαζονικός όσον αφορά την εικόνα του και τις μπάντες του που η αποπομπη του απο το ωδειο ουδόλως επηρρέασε τη φήμη του (απόδειξη το κοινό που είναι στο φεστιβαλ) "ξεφτιλιζεται" με την σειρά του μπροστά στο ίδιο κοινό απο τον Αντριου...κι όμως στο τέλος του σόλο το κοίταγμα τους (κι όσοι έχουν παιδιά θα καταλάβουν) είναι κυριολεκτικά πατέρα-γιου...Γιατι;

[Φαροφύλακας]

Γιατί επιτέλους νιώθει πως βρήκε το αστέρι που έψαχνε. Και δεν είναι βλέμμα "πατέρα-γιου".

Τόνια, το ότι είδες την συγκεκριμένη ταινία, και μάλιστα δις, και είσαι σε αυτά τα συμπεράσματα, μου φαίνεται απίστευτο. Για μένα είναι περίπου σαν να συζητάμε αν ο Άντριου ήταν ντράμερ. Η ταινία ήταν πολύ ξεκάθαρη ως προς όλα τα ανωτέρω. Τώρα, πάντα γίνεται να δει κάποιος περισσότερα από όσα υπάρχουν (και να πιστέψει πως το ξεκάθαρο μήνυμα είναι τελικά παραπλανητικό). Όμως όντως, ας μην το κουράζουμε άλλο.

[Τόνιασινε]

Συμφωνώ φαροφύλακα, δε χρειάζεται να συνεχίζουμε μια ανούσια συζήτηση.. Άλλωστε ένα έργο ο κάθε αποδέκτης του το αντιλαμβάνεται διαφορετικά..

Αν μου επιτρέπεις ένα σχόλιο πάνω σε κάτι που ανέφερες πιο πριν.. ότι ο κάθε χώρος που γίνεται ισοπεδωτικός και άκρως ανταγωνιστικός, γίνεται έτσι χάρη σε τέτοιου είδους άτομα.. εγώ πιστεύω ότι γίνεται τόσο ισοπεδωτικός χάρη σε όλους, στους φιλόδοξους καλλιτέχνες, στη ματαιοδοξία τους, στην κάθε βιομηχανία που έχει κέρδος απ' αυτό, στον ένα, στον άλλο, μα πάνω απ' όλα χάρη στο κοινό. Δηλαδή εμάς. Δηλαδή εμένα. Δηλαδή εσένα!! Να σου υπενθυμίσω πόσο απαιτητικός είσαι από μια ταινία ή ένα βιβλίο.. πόσο εύκολα μοιράζεις 4αράκια και θεωρείς τον εαυτό σου κουβαρντά.. πόσο δύσκολα εκθιάζεις κάτι και πόσο εύκολα αποκαθηλώνεις κάτι άλλο.. όπως όλοι μας!! Έτσι είναι τα πράγματα. Σ' αυτή τη σκληρή πραγματικότητα ζούμε και έχουμε τη μεγαλύτερη ευθύνη γι αυτό!!

[Φαροφύλακας]

Στην ταινία ο άνθρωπος που έκανε την μουσική (ένα πράγμα που υπάρχει για να περνάμε καλά, να εξωτερικευόμαστε κτλ.) αληθινή κόλαση ήταν ο Φλέτσερ κι όχι το κοινό ή οι συμμαθητές.

Ρίχνω τώρα μια ματιά σε συνεντεύξεις, και όλοι μιλάνε για το ίδιο πράγμα, το προφανές. Ο J.K. Simmons μιλάει αποκλειστικά και μόνο για "the twisted abusiveness" του Φλέτσερ τον οποίο τον αποκαλεί πιο κάτω "a twisted bad guy" (μην μπερδευτείς με τα καλά λόγια, είναι για άλλους ρόλους, άσχετους, σε άλλες ταινίες, ακριβώς σε αντιδιαστολή προς αυτόν το "διεστραμμένο κακό", όπως τον αποκαλεί).

Σε άλλη συνέντευξη εξηγεί αυτό το πολύ ξεκάθαρο κατά τ' άλλα, πως ο Φλέτσερ είχε σαν σκοπό να βρει την μεγαλοσύνη σε έναν μουσικό και να την βγάλει προς τα έξω, κι αν αυτό σήμαινε πως παράλληλα θα έπρεπε να του ξεριζώσει και τα ζωτικά του όργανα, θα το έκανε, αρκεί να πάρει αυτό που θέλει.

Όμως αυτά είναι, ούτως ή άλλως, πολύ προφανή. Είναι περίπου σαν να συζητάμε εάν ο Άντριου ήταν ντράμερ τελικά ή όχι. Είδα τρεις συντεύξεις, πουθενά κανείς δεν αναφέρει όλα αυτά που είδες εσύ και που αληθινά δεν μοιάζει να υπάρχουν.

[Τόνιασινε]

Πρώτον δε θέλεις δε θέλεις, αλλά όλο εμμένεις.

Δεύτερον δεν ψάχνω στο ίντερνετ για να γράψω μια παρουσίαση, δεν παίρνω γνώμες για να σχηματίσω τη δική μου, ούτε ψάχνω συμπεράσματα που να με επιβεβαιώνουν για να νιώσω ασφαλής ως προς την άποψη μου. Έχω τη δική μου και την ανταλάσσω κατόπιν με άλλες.

Τρίτον δεν κατάλαβα ακόμα που ακριβώς διαφωνείς μαζί μου.. ως προς το ότι ο Φλέτσερ είναι σκληρός?? Μα δεν είπα ποτέ ότι είναι μαλακός.. αντίθετα εσύ τον είπες μ@..κ@ επειδή είναι σκληρός κι απαιτητικός. Πάνω σ αυτό σου τόνισα ότι πάντα το κοινό και η πραγματική ζωή είναι πιο αυστηρά από κάθε σκληρό δάσκαλο.

Μήπως στο ότι ήταν τόσο ακραίος που έσπρωξε ένα παιδί στην αυτοκτονία?? Εσύ το πιστεύεις ότι ήταν ο υπεύθυνος, εγώ πάλι όχι.

Μήπως το για ποιο λόγο ήταν σκληρός?? Από την αρχή, στην παρουσίασή μου, είπα πως είναι ο ένας πιο εμμονικός από τον άλλο. Όμως ο ίδιος ο Άντριου θέλει να φτάσει στην κορυφή και θέλει το Φλέτσερ για μέντορά του. Για να φτάσει λοιπόν εκεί κι όχι απλά να έχει τα ντραμς για χόμπυ, έπρεπε να πάρει τα μαθήματα του μέντορά του. Ψάχνοντας λοιπόν μετά από την παρότρυνσή σου, δε βρήκα κάτι σαφές πάνω στη "διαφωνία" μας.. βρήκα όμως την άποψη του δημιουργού που λέει ακριβώς αυτό. Ότι αν κάποιος θέλει τη μουσική για να περνάει καλά (όπως είπες πιο πάνω) τότε δε χρειάζεται πίεση. Όταν όμως κάποιος θέλει να φτάσει στην κορυφή αυτό δε θα του αρέσει καθόλου- το τι θα πρέπει να περάσει. Και ειδικά λέει στην Αμερική που υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός.

Για το αν έχει μέτρο ο Φλέτσερ κι αν ο Φλέτσερ είναι αυτός που χάνει το μέτρο ή ο Άντριου?? Δε βρήκα κάτι συγκεκριμένο.. αλλά αν δε διδάσκει ο Φλέτσερ στον Άντριου το μέτρο, τότε για ποιο λόγο τον βάζει στη θέση του κάθε φορά που ξεφεύγει??

Μέτρο δεν του βάζει στην καλλιτεχνική του πρόοδο και εξέλιξη, μέτρο συμπεριφοράς όμως και θεώρησης των πραγμάτων, εγώ βλέπω ξεκάθαρα ότι του επιβάλει. Σίγουρα για να πετύχει κι ο ίδιος ο καθηγητής το δικό του όνειρο. Έναν μεγάλο καλλιτέχνη πλασμένο από τα χέρια του, αλλά δε θα υφίαστατο, αν δεν του είχε διδάξει την αρμονία του μέτρου μέσα απ' τη σκληρή δουλειά (ψυχική και σωματική) και τα μαθήματα ζωής που του επέβαλε.

Πρότεινα λοιπόν τη δεύτερη θέαση, σε όποιον θα ήθελε, για το λόγο ότι συνήθως με την πρώτη, την πιο επιφανειακή, καθένας βιάζεται να βγάλει το μαθητή κακομοίρικο θύμα και τον καθηγητή σαδιστικό μ@..κ@, ενώ για μένα είναι απλά δυο άνθρωποι που κάνουν πρωταθλητισμό..

[Φαροφύλακας]

Διαφωνώ με τα διάφορα συμπεράσματά σου, βασικά, απορώ αληθινά, αλλά δεν έχω να προσθέσω κάτι διαφορετικό. Αυτά.

[Τόνιασινε]

Δεν πειράζει, δεν πειράζει.. καλές είναι και οι διαφωνίες. Χρειάζονται. Αν είχαμε όλοι μια γνώμη θα ήταν βαρετό..

[Γεωργία]

Ενώ έχει όλα τα φόντα αυτή η ταινία, μπόρω να πω ότι σε τελική ανάλυση δεν με ενθουσίασε τόσο.