Primer (2004)

[Χρήστος Π]

Τίτλος: Primer
Έτος παραγωγής: 2004
Σκηνοθεσία: Shane Carruth
Σενάριο: Shane Carruth
Ηθοποιοί: Shane Carruth, David Sullivan, Casey Gooden
Πρωτότυπη Μουσική: Shane Carruth
Διάρκεια: 77΄


Υπόθεση
Δύο φίλοι και συνεργάτες μηχανικοί, δουλεύουν πάνω σε μια καινούρια κατασκευή, όταν ανακαλύπτουν ότι άθελά τους κατασκεύασαν μια χρονομηχανή.



Άποψη
Η υπόθεση μπορεί να μην υπόσχεται κάτι πολύ πρωτότυπο, το σίγουρο όμως είναι ότι το Primer είναι μια ιδιαιτέρως πρωτότυπη ταινία. Επίσης δεν είναι μια ταινία για την οποία μπορεί κανείς να γράψει πολλά. Πρόκειται για μια ανεξάρτητη παραγωγή χαμηλού budget (7000$) του οποίου το μεγαλύτερο μέρος πήγε στα φιλμ. Μάλιστα ήταν τόσο στενά τα περιθώρια, που ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής (σαν να λέμε ο εγκέφαλος πίσω από το εγχείρημα) Shane Carruth, μαθηματικός στο επάγγελμα, φαίνεται σε κάποια σημεία να λέει "cut" μέσα από τα δόντια του λόγω των χρονικών περιορισμών. Εντάξει, μην νομίζετε ότι βγάζει μάτι αυτή η λεπτομέρεια. Προσωπικά δεν το πρόσεξα, αλλά το διάβασα μετέπειτα. Παρ' όλα αυτά, το Primer είναι μια ταινία περίπλοκη, πολυδιάστατη και απαιτητική.

Κατατάσσεται με ευκολία στην κατηγορία ταινιών με την ονομασία mind-benders. Απαιτεί την αμέριστη προσοχή του θεατή και μια δεύτερη ( ; ) θέαση είναι μάλλον υποχρεωτική για την πλήρη κατανόησή της. Πραγματεύεται την παρέμβαση ατο χωροχρονικό συνεχές, ένα θέμα μάλλον κοινότυπο στον κινηματογράφο. Η διαφορά με το Primer είναι ότι δεν δίνει τίποτα στο πιάτο. Μάλιστα θα λεγε κανείς ότι οι διάλογοι και η σκηνοθεσία συμβάλλουν στο ήδη απαιτητικό εκ των πραγμάτων θέμα.

Τα πρώτα 15-20 λεπτά, τα πράγματα πάνε λίγο πολύ γραμμικά, αν και οι διάλογοι είναι πολύ "επιστημονικοί" και εξειδικευμένοι για να τους παρακολουθήσει κάποιος πλήρως. Από εκεί και μετά ξεκινάει το δύσκολο κομμάτι. Καθώς η πλοκή εκτυλίσσεται, παρατηρείται μια έλλειψη στη συνοχή, μέχρι που στο τέλος καταλήγει η δεύτερη να είναι είδος πολυτελείας. Όχι ότι δεν βγάζει νόημα, αλλά και ο πιο προσεκτικός θεατής κάτι θα 'χει χάσει. Ένας όχι και τόσο προσεκτικός, μάλλον δεν θα 'χει καταλάβει τίποτα. Μην με παρεξηγείτε, απολαμβάνω τις ταινίες που αντιμετωπίζουν τον θεατή σαν σκεπτόμενο άνθρωπο και απαιτούν να στύβεις το μυαλό σου στην διάρκειά τους. Η έλλειψη συνοχής που προανέφερα δεν είναι από λάθος του σεναρίου, αλλά επειδή η ίδια η φύση της ταινίας το απαιτεί.

Κάτι που μου άρεσε αρκετά ήταν η αίσθηση της προσεγμένης απλότητας που μου άφησε. Μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν μια δουλειά που έγινε με κύριο συστατικό το μεράκι. Επίσης πρέπει να δώσω τα σέβη μου στον δημιουργό, που δέχτηκε την πρόκληση να κάνει κάτι τόσο περίπλοκο με μηδαμινά μέσα. Και πρέπει να πούμε ότι στέφθηκε με επιτυχία η προσπάθεια, την ώρα που αποτυγχάνουν μεγάλες παραγωγές με budgets εκατομμυρίων δολλαρίων. Εν ολίγοις, το Primer αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα για το ότι ανεξάρτητη παραγωγή δεν σημαίνει απαραίτητα κακή παραγωγή, όταν τον πρώτο λόγο έχει το ταλέντο, το μεράκι και η ευρηματικότητα.



Τρέιλερ

[Φαροφύλακας]

Πάει καιρός που είδα το Primer και βλέπω στην imdb πως του έχω ένα μόλις 5☆

Φαινόταν πως ήταν χαμηλού μπάτζετ, αν και όχι τόσο χαμηλού που μας γράφεις εδώ! Αλλά αυτό δεν λειτούργησε αρνητικά σε μένα και μου άρεσε η απλότητα και η γενικότερη αισθητική. Για μένα μάλλον έχασε στο θέμα της πλοκής αν και δεν θυμάμαι και πολλά πια.

Αγαπώ πολύ την συγκεκριμένη θεματολογία του χωροχρονικού ταξιδιού, (μια αγάπη που ξεκίνησε από μια νουβέλα ΕΦ που διάβασα παιδί) κι έχω δει κάμποσες σχετικές ταινίες. Με ένα αντίστοιχα χαμηλό μπάτζετ προτιμώ το Los Cronocrímenes (2007) ή και το πιο γυαλισμένο και με πολύ πιο δυνατή παραγωγή Time Lapse (2014).

[Χρήστος Π]

Ναι, το Los Cronocrimenes το είχα δει πριν κάμποσα χρόνια και ενώ δεν θυμάμαι πολλά πια, θυμάμαι ότι μου άρεσε αρκετά. Το Time Lapse το ανακάλυψα πρόσφατα και θα είναι μια από τις επόμενες που θα δω.

[Ίζι]

Η ταινία αυτή με δυσκόλεψε αρκετά και, όπως λέει και ο Χρήστος, μου έγινε πλήρως κατανοητή στη δεύτερη θέαση. Παρ' όλο που μου άρεσε το τελικό συμπέρασμα και το παιχνίδι που παίζει με τον θεατή, σαν προσπάθεια μου φάνηκε πολύ ερασιτεχνική. Γι' αυτό το λόγο φαντάζομαι της έβαλα 3, όμως τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον την αδίκησα. Κάπου στο 5 παίζει. Το ίδιο σενάριο σε άλλα χέρια ίσως έδινε μια πολύ καλή ταινία. Ούτε και με το Time Lapse ενθουσιάστηκα, αν και είχε τις στιγμές του.

Χρήστο έχεις να προτείνεις άλλες ταινίες αυτής της κατηγορίας (mind benders); Έχω ήδη σημειώσει το The One I Love.

[Χρήστος Π]

Βασικά τα αγαπώ τα mind-benders οπότε έχω να σου προτείνω. Κάτσε να σκεφτώ...
Σκέφτηκα!

Memento (που μάλλον το έχεις δει)
Triangle
Coherence
About Time (δεν το λες mind-bender, αλλά έχει να κάνει με ταξίδια στο χρόνο και κατά τη γνώμη μου είναι μια πολύ ωραία αισθηματική κομεντί)
Holy Motors (λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα αλλά αριστούργημα)
The Double (βασισμένο στον Ντόστο, προσαρμοσμένο στη σύγχρονη εποχή)
The Man from Earth x1000
Stay
Enter the Void

Τα παρακάτω δεν τα χω δει ακόμα, αλλά είναι στην κατηγορία...

Upstream Color
The Sound of my Voice

[Ίζι]

Α, δεν ήξερα ότι χαρακτηρίζονται έτσι αυτές οι ταινίες. Έχω δει αρκετά απ' αυτά που προτείνεις (memento 5/10 αν και το εκτιμώ/αδικώ, Coherence 8-9/10, About Time 7/10, The Man From Earth 10/10 - λατρεύω -, Triangle 7/10)

Σημειώνω και τα άλλα που είπες

[Χρήστος Π]

Ειλικρινά πάντως δεν μπορώ να σκεφτώ έναν λόγο για τον οποίο δίνεις 5 στο Memento...

[Ίζι]

Ειλικρινά πάντως δεν μπορώ να σκεφτώ έναν λόγο για τον οποίο δίνεις 5 στο Memento...

Διότι βαθμολογώ κάπως ενστικτωδώς, με κριτήριο πόσο μου άρεσε μια ταινία, ανεξάρτητα από τις διάφορες αρετές που ίσως της αναγνωρίσω. Αυτήν, ας πούμε, την εκτιμώ γιατί είναι καλογυρισμένη, με καλές ερμηνείες κι ένα άψογο σενάριο. Όμως όσο την έβλεπα με κούρασε, βαρέθηκα πολύ, γι' αυτό δεν μπορώ να της βάλω παραπάνω. Μάλλον απ' τις περιπτώσεις που έφταιξα εγώ, κι όχι η ταινία Γι' αυτό και θέλω να της δώσω ακόμα μια ευκαιρία, γιατί πιστεύω ότι ίσως μου αρέσει περισσότερο αν τη δω με την κατάλληλη διάθεση.

[Χρήστος Π]

Ιζι, καταλαβαίνω ακριβώς τι λες και μπράβο σου βασικά, γιατί θα μπορούσες κάλλιστα να είχες βάλει 8άρι επειδή είναι κοινώς αποδεκτή σαν ταινιάρα. Πάντως όντως επιβάλλεται νομίζω μια δεύτερη θέαση.

[Φαροφύλακας]

Προσωπικά, την καταλαβαίνω την Ίζι γιατί κι εγώ έτσι ψηφίζω. Δεν πιστεύω σε "αντικειμενικές αξίες" και ψηφίζω καθαρά κατά το πόσο μου άρεσε την συγκεκριμένη στιγμή που την είδα. Από εκεί και πέρα, το Μεμέντο έχει το 10άρι μου. Είχα εντυπωσιαστεί και παραμένω εντυπωσιασμένος από το επίτευγμα του Νόλαν. Πέρα από το πρωτύτερο The Following όμως, μετά το Memento δεν μου ξανάρεσε κατι από αυτόν τον σκηνοθέτη.

(και η Χήθκλιφ έκανε καλά.. η ιδέα των εσωτερικών συνδέσμων είναι πως μπορούν να βγάλουν κάποιον πάνω σε μια ταινία που είδε και να γράψει εκεί πέρα κάτι που ίσως ξεκινησει και συζήτηση. )