In the mood for love (Ερωτική Επιθυμία) (2000)

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τίτλος: 花樣年華 (Fa yeung nin wa)
Αγγλικός τίτλος: In the mood for love
Ελληνικός τίτλος: Ερωτική επιθυμία
Έτος παραγωγής: 2000
Σκηνοθέτης: Kar Wai Wong
Σενάριο: Kar Wai Wong
Ηθοποιοί: Tony Chiu Wai Leung, Maggie Cheung, Ping Lam Siu
Πρωτότυπη μουσική: Michael Galasso, Shigeru Umebayashi
imdb

Υπόθεση
Ο Τσόου Μο Γουαν, δημοσιογράφος, και η Σου Λε Ζεν, γραμματέας σε ναυτιλιακή εταιρεία, νοικιάζουν δύο διπλανά διαμερίσματα την ίδια μέρα, κάπου στο Χονγκ Κονγκ. Αρχίζουν να αναπτύσσουν έναν ιδιαίτερο δεσμό όταν υποπτεύονται πως οι σύζυγοί τους τους απατούν.



Γοητευτική και άκρως καλλιτεχνική δημιουργία.

Ένας από τους πιο δυνατούς και μελαγχολικούς έρωτες της μεγάλης οθόνης. Το ζευγάρι του κου. Τσόου και της κας. Τσαν είναι ένα διακριτικά αλλά με πάθος ερωτευμένο ζευγάρι. Ανακαλύπτουν ένα μυστικό που θα τους κρατήσει δέσμιους μέχρι το τέλος της ταινίας. Ένα μυστικό που θα τους φέρει κοντά αλλά ταυτόχρονα θα τους κρατήσει και σε απόσταση δημιουργώντας έτσι μια μεγάλη ερωτική επιθυμία αλλά κι έναν ανεκπλήρωτο έρωτα.

Η υπόθεση είναι απλή σχεδόν ανύπαρκτη. Όμως ο σκηνοθέτης φροντίζει εικαστικά, και μέσα από μια πανδαισία χρωμάτων και αμέτρητα φωτογραφικά "κάδρα", να δημιουργήσει ένα ταιριαστό αλλά ασφυκτικό περιβάλλον για τους δυο πρωταγωνιστές.



Η κάμερα κινείται σαν ένας αόρατος παρατηρητής, σαν κάποιος γείτονας του ερωτευμένου ζευγαριού. Τα μικρά διαμερίσματα, η διακόσμηση τους και τα καδραρισμένα πλάνα δίνουν ένα στιλιζαρισμένο αποτέλεσμα σχεδόν μινιμαλιστικό. Κάτι που ταιριάζει απόλυτα με το αργό τέμπο και το απλό σενάριο. Παράλληλα η μουσική είναι μαγική. Μια επίμονη καταθλιπτική μελωδία με βιολιά και ένα τραγούδι του Νατ Κινγκ Κολ δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα και συνοδεύουν όλες τις δραστηριότητες της κας. Τσαν και του κου. Τσόου.
Είναι στιγμές που δημιουργείται η εντύπωση πως από μπροστά μας περνάν πίνακες ζωγραφικής ή φωτογραφικές δημιουργίες.



Οι δυο πρωταγωνιστές είναι εκπληκτικοί, συγκλονιστικοί. Η εξωτικά όμορφη κα Τσαν και ο γοητευτικός κος. Τσόου είναι πολύ ερωτευμένοι. Και το δείχνουν καθ' όλη την διάρκεια της ταινίας. Δεν χρειάζονται κλισέ ατάκες ούτε μελό μονολόγους. Ούτε ο θεατής χρειάζεται φτηνούς εντυπωσιασμούς. Οι δυο κεντρικοί χαρακτήρες ακόμα κι όταν κοιτάζονται εννοούν τόσα πολλά και αποτυπώνουν την ερωτική τους επιθυμία στην οθόνη.

Γνωρίζοντας ότι οι σύζυγοί τους τους απατούν, προσπαθούν μαζί να βρουν τους λόγους που οι γάμοι τους απέτυχαν. Όμως σιγά σιγά και δίχως να ρωτήσει δημιουργείται μεταξύ τους μια έλξη η οποία θα εξελιχθεί σαν έναν παράφορο έρωτα. Όμως και οι δυο γνωρίζουν τα προσκόμματα που δεν τους αφήνουν να ενδώσουν σε αυτό το πάθος. Ακόμα και οι αδιάφοροι χαρακτήρες που πλαισιώνουν σε όλη την ταινία το ζευγάρι φροντίζουν να υψώσουν αργά αλλά σταδιακά ένα τείχος που τους. κρατάει απόμακρους.

"Δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς" λέει και η κα. Τσαν σε μια φάση που περικλείει όλη την αλήθεια για τον έρωτα της με τον γείτονά της. Ο κος. Τσόου συμφωνεί. Υπάρχουν ηθικοί και όχι μόνο φραγμοί.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας συνεχίζει να τους βασανίζει μέχρι το τέλος. Διεισδύει μέσα στο ζευγάρι και τους ωθεί στα άκρα.
Κι όμως... Δεν υπάρχει η ανατροπή. Δεν την χρειάζεται η ταινία.
Το τέλος είναι αυτό που θα δώσει την υπόσταση σε αυτόν τον μεγάλο και βασανιστικό έρωτα.

Τεράστια δημιουργία, ενός μεγάλου σκηνοθέτη και παράλληλα δυο ανεπανάληπτες ερμηνείες από τους βασικούς πρωταγωνιστές.

Απλά 10/10!

Τρέιλερ

[Βου Παπ]

Μάλλον από τις αγαπημένες μου ταινίες. Είναι ταυτόχρονα γλυκιά, μελαγχολική και ζεστή. Οι διάλογοι είναι μικροί και πολλά εκφράζονται μέσω της γλώσσα του σώματος, των βλεμμάτων, της μουσικής αλλά και του γενικότερου σκηνικού. Μ' άρεσε πολύ η χημεία των δύο ηθοποιών, λάτρεψα τη μουσική και τη φωτογραφία. Μην περιμένετε ρομαντική ταινία με την χολιγουντιανή έννοια. Εδώ φαίνεται πόσο δευτερεύουσα μπορεί να είναι η (οποιαδήποτε) σωματική επαφή μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά και πόσο αναγκαία, τελικά.

Η ταινία κέρδισε και προτάθηκε για αρκετά βραβεία και αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας ανεπίσημης τριλογίας, με πρώτο το Days of being wild (1990) και τρίτο το 2046 (2004).

Εμένα μ'αρέσει και αυτό το τρέιλερ.

[Πολύνιους]

Το days of being wild, μου άρεσε πάρα πολύ! Το in the mood for love, το είχα ρίξει να το δω πιο παλιά αρκετές φορές, αλλά όλο με έπαιρνε ο ύπνος κι έτσι έχω μια πολύ γενική εικόνα δυστυχώς, όπως και για το 2046, αν και η πολύ ωραία ατμόσφαιρα είναι πολύ χαρακτηριστική απ' την αρχή. Πάντως πρέπει να την δω ολόκληρη κάποια στιγμή..

[Βου Παπ]

εγώ δεν έχω δει κανένα από τα άλλα δύο και φοβάμαι (για το πρώτο τουλάχιστον) μην απογοητευτώ... Ωστόσο, το έχω ήδη βρει και είναι στα "προσεχώς"...

[Θεατής]

Αγαπημένος Καρ Βάι Γουόνγκ Νικόλα χαίρομαι που σου άρεσε...

Εμένα μου άρεσε πολύ και το 2046 που είναι ο αριθμός του δωματίου του ξενοδοχείου που βρίσκονται...

Μόνο που...

Για μένα πάντως έκαναν τουλάχιστο μια φορά έρωτα και είναι το μυστικό που σφραγίζει στο τέλος στην τρύπα...επίσης κατά πάσα πιθανότητα το παιδί είναι δικό του...

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το πρόσεξα το 2046!!!
Και θα δω την ταινία σύντομα!

ΝΑ σου πω και γω το φαντάστηκα αυτό που λες, αλλά δεν είδα να δίνει κάποιο στοιχείο ο σκηνοθέτης...
Εκτός αν δεν το πρόσεξα!!!
Πάντως με συνεπήρε.
Και η κυρία Τσαν πόσο γοητευτική γυναίκα!!

[Θεατής]

Γοητευτικοτατη και μου άρεσε πολύ η κίνηση της και ο τρόπος που στεκόταν...

[Τρίνιτυ]

Νικόλα, υπέροχη η παρουσίασή σου, μιας ταινίας που την ερωτεύθηκα με το που την είδα. Να συμπληρώσω μόνο, ότι η μη παρουσία των συζύγων των πρωταγωνιστών αλλά μόνο η αναφορά τους σε εκείνους (και μια φωνή πίσω από μια κλειστή πόρτα), έκανε περισσότερο αισθητή την ψυχική απουσία τους, απλά και αληθινά.

Τα υπέροχα κάδρα, τα χρώματα, ο φωτισμός, η μουσική, το μιναμαλιστικό σενάριο, όλα μαζί έφτιαχναν ένα κινηματογραφικό ποίημα που φωτογράφιζε την ατμόσφαιρα του έρωτα, χωρίς αυτός να κατονομάζεται, αλλά να υπαινίσσεται από τα βλέμματα και τα τυχαία αγγίγματα των πρωταγωνιστών.

Είδα όλη την άτυπη τριλογία που αναφέρεται παραπάνω και που πραγματεύεται τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Είχα διαβάσει και μια συνέντευξη του σκηνοθέτη που από όσο θυμάμαι έλεγε ότι η ιδέα για τριλογία βγήκε στην πορεία και αφού είχε γυριστεί η πρώτη ταινία. Αυτό το καταλαβαίνει κανείς ακόμα κι αν δεν την είχε διαβάσει, μιας και η σύνδεση της πρώτης ταινίας (“Days of being wild”) με τις υπόλοιπες είναι σχηματική, ενώ η σύνδεση της δεύτερης με την τρίτη είναι νοηματική. Όμως το κοινό που έχουν και οι τρεις είναι ότι τις ενώνει η κοινή θεματική αλλά και η ίδια αισθητική, ενός σκηνοθέτη που μεταφέρει στις ταινίες του την ευαισθησία και την λεπτότητα ενός ανθρώπου από την Άπω Ανατολή.

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω για ένα επιπλέον λόγο: τους επόμενους μήνες θα βγει η νέα ταινία του Γουόνγκ Καρ Γουάι με τίτλο “Blossoms” που όπως λέγεται θα ολοκληρώσει την τριλογία με το “In the mood For Love” και το “2046” και με αυτό τον τρόπο η τριλογία θα γίνει επίσημη πλέον! Όπως και να έχει, ανυπομονώ να βγει στις αίθουσες έτσι κι αλλιώς, γιατί έχω δει και άλλες ταινίες του και έχει γίνει ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω για ένα επιπλέον λόγο: τους επόμενους μήνες θα βγει η νέα ταινία του Γουόνγκ Καρ Γουάι με τίτλο “Blossoms” που όπως λέγεται θα ολοκληρώσει την τριλογία με το “In the mood For Love” και το “2046” και με αυτό τον τρόπο η τριλογία θα γίνει επίσημη πλέον! Όπως και να έχει, ανυπομονώ να βγει στις αίθουσες έτσι κι αλλιώς, γιατί έχω δει και άλλες ταινίες του και έχει γίνει ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες.

Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία Τρίνιτυ!

[Φαροφύλακας]

Είδα κι εγώ το In the Mood for Love (2000).

Ο Νικόλας τα λέει σωστά. Παρότι η υπόθεση είναι ό,τι πιο απλό μπορεί να υπάρξει, η αριστοτεχνική εκτέλεση κάνει όλη την μεγάλη διαφορά. Τα χρώματα, τα πλάνα, η παλιά αισθητική του '60, οι εσωτερικές ερμηνείες, ο συγκαλυμμένος έρωτας που μόνο μεγαλώνει χωρίς να μπορεί να ολοκληρωθεί... Η υπέροχη μουσική να επιστρέφει σε κύκλους ξανά και ξανά. Ποίηση σε όλο της το μεγαλείο.



Η ταινία έφτασε βαθιά μέσα μου και με τσάκισε. Στα τελευταία λεπτά είχα τόση πολλή αγωνία ενώ συνήθως καταδειναστεύομαι από αδιαφορία σε ταινίες που υποτίθεται πως πασχίζουν να σε κάνουν να αγωνιάς. Η ταινία τελείωσε πριν μισή ώρα κι ακόμα βρίσκομαι σε συναισθηματική φόρτιση.

Ένα 10☆