Memento (2000)

[Τρίνιτυ]

Εμένα δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η ταινία, αν και έχει περάσει αρκετός καιρός που την έχω δει, και δεν θυμάμαι γιατί. Σίγουρα δεν με δυσκόλεψε αυτό το πίσω μπρος - έχω δει και άλλες ταινίες με μια ιδιαιτερότητα στην χρονική σειρά των γεγονότων, πχ το 21 γραμμάρια μου άρεσε πολύ και για αυτό τον λόγο. Νομίζω ότι πρέπει να την βαρέθηκα κάποια στιγμή, αν και όταν την ξαναδώ θα είμαι πιο σίγουρη για τον λόγο [εκτός αν αλλάξω γνώμη με την δεύτερη θέασή της ]

[Αξία]

Είδα την ταινία με αφορμή αυτήν την παρουσίαση και μου άρεσε πολύ. Υπήρξε μια επιβεβαίωση σε εμένα για το πόσο χαρισματικός είναι ο Νόλαν. Βάση του έργου είναι η μνήμη του πρωταγωνιστή, ωστόσο ένιωσα και τη δική μου μνήμη να στρεσάρεται, να δοκιμάζεται και ίσως να αλλοιώνεται.

Εξαιρετική! Και το δικό μου 10αρι σίγουρα!

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Προσοχή!!: Όσοι δεν το έχουν δει να μην διαβάσουν αυτό που βάζω σε πλοκή.

Μια απ'τις μόλις πέντε ταινίες που έχω βαθμολογήσει με 10 στο imdb. Απίστευτο έργο. Πρώτη φορά το είδα στο σινεμά και θυμάμαι ότι μόλις τελείωσε, περάσαμε ώρες κουβεντιάζοντας την ταινία.

Βλέπεις τον πρωταγωνιστή σ'ένα δωμάτιο κι αναρωτιέσαι πως στο διάολο βρέθηκε εκεί. Και το ίδιο ακριβώς αναρωτιέται κι εκείνος λόγω της πάθησης που έχει. Μιλάμε γι'απίστευτη σύλληψη. Κι αυτό το μοντάζ...Μα πως το σκεφτήκανε; Γιατί η ταινία δεν ξεκινάει απ'το τέλος και τελειώνει στην αρχή όπως νομίζουν αρκετοί, κι όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στο "Μη αναστρέψιμος", αλλά:

Το έργο ξεκινάει απ'το τέλος και τελειώνει περίπου στη μέση. Συγκεκριμένα, η πρώτη σκηνή που βλέπουμε (έγχρωμη) είναι η τελευταία σκηνή της ταινίας. Η δεύτερη σκηνή που βλέπουμε (ασπρόμαυρη) είναι η πρώτη σκηνή της ταινίας. Η τρίτη σκηνή (πάλι έγχρωμη) είναι η προτελευταία, η τέταρτη σκηνή (πάλι ασπρόμαυρη) είναι η δεύτερη και ούτω καθεξής. Τελικά το έργο τελειώνει περίπου, ίσως και ακριβώς, στη μέση. Μα τι ταινιάρα!!!

[Βου Παπ]

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ταινία, είναι από αυτές που άλλαξαν κάτι μέσα μου, που όταν την θυμάμαι κάπου ο νους κάνει μία παύση για να της δώσει την αξία που της αναλογεί. Πρέπει να την έχω δει ήδη 3 φορές, αλλά άνετα την ξαναβλέπω και μάλλον στα κοντά κι όλας...

Για τα δύο θέματα που "έπιασα":
το πιο... σοβαρό: κι εγώ θα ξενέρωνα λίγο αν μου έλεγαν ότι πάει αντίστροφα, είμαι από τους ανθρώπους που όσα λιγότερα ξέρουν για μια ταινία, τόσο πιο πολύ την απολαμβάνουν. Αλλά δεν είναι και σπόιλερ για να τσακωθείς και να σταματήσεις να μιλάς σε κάποιον (η προτελευταία βαθμίδα του σπόιλερ για μένα- η τελευταία είναι απλά να σκοτώσεις αυτόν που στο κάνει)
το άλλο: σας αρέσουν οι γυναίκες που δεν καταλαβαίνουν ή που καταλαβαίνουν λιγότερα από σας, γιατί έτσι νιώθετε πιο σίγουροι για τους εαυτούς σας, οπότε ίσως ένα μικρό σύμπλεγμα να το έχετε...
(προς αποφυγή παρεξηγήσεων, εννοείται πως κάνω πλάκα)

[Χήθκλιφ]

Την είχα δει λίγο αφότου κυκλοφόρησε και θυμάμαι πως μου είχε αφήσει θετικές εντυπώσεις, με τα χρόνια όμως η όποια αίγλη της θάμπωσε στα δικά μου μάτια. Φυσικά, εξακολουθώ να την εκτιμώ ως μια αξιόλογη ταινία, όμως δεν την θαυμάζω πια ούτε με γοητεύει, καθώς μάλλον δεν ανταποκρίνεται στις προτιμήσεις μου, όπως έχουν διαμορφωθεί από τότε.

Προσωπικά περισσότερο από την καλή ερμηνεία του Γκάι Πιρς και την ενδιαφέρουσα ιδέα του σώματος ως ζωντανού και αξιόπιστου σημειωματάριου μου έμεινε η έντονη αντιπάθεια που ένιωσα για τον χαρακτήρα που υποδύεται η Κάρι Αν Μος, πράγμα παράξενο για μένα που συνήθως με έλκουν οι κακοί ρόλοι.

Πάντως θα συμφωνήσω κι εγώ ως προς το προφανές τέχνασμα της αφήγησης, δεν φαντάστηκα πως θα μπορούσε να θεωρηθεί σπόιλερ ή ενδεχομένως να μπερδέψει τον θεατή.

[Μυρμηγκοφάγος]

Την είχα δει λίγο αφότου κυκλοφόρησε και θυμάμαι πως μου είχε αφήσει θετικές εντυπώσεις, με τα χρόνια όμως η όποια αίγλη της θάμπωσε στα δικά μου μάτια. Δεν είμαι σίγουρος ότι εξακολουθώ να την εκτιμώ ως μια αξιόλογη ταινία και δεν την θαυμάζω πια ούτε με γοητεύει, καθώς μάλλον δεν ανταποκρίνεται στις προτιμήσεις μου, όπως έχουν διαμορφωθεί από τότε.
Προτιμώ το Happy End του Lipský, αν και ούτε αυτό με ενθουσιάζει

Σε ευχαριστώ πολύ Χήθκλιφ

[Χήθκλιφ]

Χαίρομαι που 'εξέφρασα' και την δική σου άποψη και που επιτέλους συμφωνήσαμε σχεδόν απόλυτα για μια ταινία!
Η εκτίμηση μου απέχει παρασάγγας από τον θαυμασμό μου (για να μη μιλήσω για αγάπη ή λατρεία) και σημαίνει κυρίως πως προσπαθώ να μην είμαι απορριπτική με κάποια ταινία που έχει τις αρετές της, μολονότι γενικότερα έχω ψηλά ένα διαφορετικό είδος κινηματογράφου (ευρωπαϊκό)

(και φυσικά, συνεχίζω να συγκεντρώνω άπληστα τις προτάσεις που γενναιόδωρα παραθέτεις - ελπίζω να μη μου διαφύγει κάποια! - οπότε η Τσεχοσλοβάκικη μπαίνει στη λίστα!! )

[Μυρμηγκοφάγος]

Δυστυχώς και χωρίς να μπορώ επακριβώς να το προσδιορίσω, σχεδόν το σύνολο των ταινιών από τις Ηνωμένες Πολιτείες μου δημιουργεί πια έναν σχεδόν ανυπόφορο εκνευρισμό από τα πρώτα λεπτά. Και σε αντίθεση με σένα, όσες αρετές και αν έχει μια ταινία, αν μου πέσει μια κολόνα μου πέφτει όλο το οικοδόμημα.

Δε ξέρω αν συμφωνήσαμε σχεδόν απόλυτα, ή απλά γνώριζα ότι δεν είχα καμία ελπίδα να γράψω κάτι τόσο άρτιο αν το έγραφα μόνος μου

Αναρωτιέμαι αν ο φίλος σου σε λίγο θα αρχίσει να με ευγνωμονεί, ή να με καταριέται, αν αρχίσεις να βλέπεις ότι αναφέρω

[Χήθκλιφ]

Σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό που λες ισχύει και για μένα, ιδιαίτερα όσον αφορά στον σύγχρονο κινηματογράφο των ΗΠΑ. Εν τούτοις, καταφέρνω να βρω και να ξεχωρίσω ορισμένες ταινίες που μου ταιριάζουν, ίσως επειδή σε αντίθεση με σένα υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους μπορεί να με γοητεύσει μία ταινία (κάποιες φορές, δεν χρειάζεται καν να την θεωρώ καλή, αρκεί να με εμπνέει η ατμόσφαιρα ή η αισθητική της..).

Έχω την εντύπωση πως θα είναι περισσότερο ευγνώμων για τις δικές σου (έμμεσες) προτάσεις παρά για όσες είναι αμιγώς δικές μου, καθώς (μολονότι χαίρεται που βλέπει κάτι διαφορετικό) συχνά τις βρίσκει, είτε πολύ σουρεαλιστικές, είτε υπερβολικά διεστραμμένες για τα γούστα του!)

[Μυρμηγκοφάγος]

Κατανοώ τι εννοείς και το δέχομαι, αλλά και πάλι μου είναι προτιμότερο να δω μια αντίστοιχη Ευρωπαϊκή, ή Ιαπωνική. Ευτυχώς δεν υπάρχει έλλειψη και όταν αποφασίσω να δω κάτι από Αμερική, ή θα το επιλέξω προσεκτικά, ή θα με έχει πιάσει μια ακατανίκητη επιθυμία για εφέ και ποπ κορν.

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω αυτό το υπερβολικά διεστραμμένες. Και μένα δύσκολα με ενθουσιάζουν, αλλά όταν κάποια το καταφέρει καταλαμβάνει μια εξέχουσα θέση. Είμαι σχεδον πεπεισμένος ότι όσοι το λένε δεν έχουν απλά πετύχει τη δικιά τους ακόμη, αλλά δε σκοπεύω να επιχειρηματολογήσω επ' αυτού αν μου ζητηθεί

Τι θα έλεγες να άνοιγες ένα θέμα για τις αγαπημένες μας διεστραμμένες ή/και σουρεαλιστικές ταινίες; Είσαι μάλλον η καταλληλότερη να οριοθετήσει τα κριτήρια τους