Τίτλος: Appaloosa
Έτος παραγωγής: 2008
Σκηνοθεσία: Ed Harris
Σενάριο: Robert Knott, Ed Harris
Ηθοποιοί: Jeremy Irons, Ed Harris, Viggo Mortensen, Renée Zellweger
Πρωτότυπη μουσική: Jeff Beal
Διάρκεια: 115΄
Σε μια μικρή πόλη του Φαρ Ουέστ ονόματι Απαλούσα, ένας ιδιοκτήτης ράντσου, ο Ρένταλ Μπραγκ, έχει πολλούς άντρες που δουλεύουν γι' αυτόν και που, δυστυχώς, όταν επισκέπτονται την πόλη την δυναστεύουν. Μέσα στην αλλαζονία της δύναμής του ο Μπραγκ σκοτώνει τον Σερίφη και τους βοηθούς του. Οι άρχοντες της πόλης αναθέτουν την άδεια θέση του Σερίφη στον σκληρό Βίρτζιν Κόουλ ο οποίος με τον βοηθό του Έβερετ Χιτς καλούνται να επιβάλουν τον νόμο στην πόλη.
Είδα το Appaloosa, κι από την αρχή, βλέποντας τον Ed Harris και τον Viggo Mortensen να σκάνε στην κλασική πόλη του φαρ ουέστ με ύφος αλύγιστο από ατσάλι, ήξερα πως η ταινία θα μου αρέσει.
Νεογουέστερν με καλά στοιχεία και πολύ καλή διανομή, γενικότερα, με τον Τζέρεμη Άιρονς κακό και την Renée Zellweger στον ρόλο της μοιραίας, ακριβώς πριν κάνει την επέμβαση που της άλλαξε τελείως την όψη, εδώ και μόνο με την παλιά χαρακτηριστική της φυσιογνωμία να δίνει μονάδες στον ρόλο.
Η πλοκή ξεκινά και τελειώνει, ουσιαστικά, στο ίδιο σημείο, όμως η αφήγηση ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία έχει μια σχετική φυσικότητα για γουέστερν.
Στον κινηματογράφο υπάρχουν πολλοί ψυχροί σκληροί που από την πολύ ψυχρότητα και σκληράδα καταντούν αφύσικοι (π.χ. ο Ντελόν στον Σαμουράι).
Εδώ ο σκληρότατος κι αλυγιστότατος σερίφης (marshal), όταν το θέμα είναι η μοιραία δεσποσύνη έχει κάποιες στιγμές αμηχανίας κι αγραμποσύνης που δίνουν μια κάποια νότα αληθοφάνειας στον ρόλο.
Αν είχε και το φιλμ λίγο κόκκο του '60 και καμιά μουσικάρα του Μορικόνε, όπως αυτήν που χαράμισε (κατά την γνώμη μου) ο Ταραντίνο στον Django, θα ήμασταν ακόμα καλύτερα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ωραία που συνεχίζουν να γυρίζονται γουέστερν.
Ενημερωτικά, δεν πρόκειται για διασκευή της ομώνυμης ταινίας του 1966.
Τρέιλερ
