Κινηματογραφική Λέσχη

Τίτλος: Léolo
Έτος παραγωγής: 1992
Σκηνοθεσία: Jean-Claude Lauzon
Σενάριο: Jean-Claude Lauzon
Ηθοποιοί: Maxime Collin,Ginette Reno,Giuditta Del Vecchio…
Διάρκεια: 107΄


Ο μικρός Leolo βρίσκεται χωρισμένος ανάμεσα σε δύο κόσμους. Στο οικοδομικό τετράγωνο στο Μόντρεαλ του Καναδά όπου και κατοικεί με την δυσλειτουργική και θεότρελη οικογένειά του και στον δικό του ονειρικό κόσμο...



Στο κύκνειο άσμα του,ο πρόωρα χαμένος σε αεροπορικό δυστύχημα Jean-Claude Lauzon, γράφει και σκηνοθετεί μια φανταστική αυτοβιογραφία της παιδικής του ηλικίας.

Παρακολουθούμε λοιπόν τον μικρό Leolo στο, ιδιαιτέρα λεπτό ψυχοσωματικά, πέρασμα του αγοριού απο την παιδική στην εφηβική ηλικία.Με μια μεγάλη οικογένεια και με μεγαλύτερο αδερφό, κάτι τέτοιο θα φάνταζε εύκολο, στην περίπτωση όμως του Leolo όλη η οικογένεια είναι δυσλειτουργική και βρίσκει καταφύγιο στο να ονειρεύεται και να καταγράφει τις σκέψεις του σε φύλλα χαρτί τα οποία πετά και τα μαζεύει ένας ρακοσυλλέκτης μέσω της αφήγησης του οποίου ζωντανεύει η ταινία.

Ο Lauzon χρησιμοποιεί αντίρροπες δυνάμεις στην σκηνοθεσία του ανάλογα τις καταστάσεις που περιγράφει,άλλοτε κωμικές, άλλοτε δραματικές, άλλοτε ρομαντικές, άλλοτε κυνικές, άλλοτε τρυφερές, άλλοτε ωμές,άλλοτε σουρεαλιστικές και άλλοτε ακραία ρεαλιστικές, πετυχαίνοντας ενα πολύ ιδιαίτερο αποτέλεσμα στο οποίο όλοι όσοι περάσαμε απο αυτό το μεταβατικό στάδιο θα βρούμε γνώριμο σε κάποια σημεία. Η δε μουσική κινείται απο δυτικά και ανατολίτικα μυστικιστικά μονοπάτια έως σύγχρονα της εποχής της κομμάτια συμβάλλοντας στο ονειρικό στοιχείο αν και μπορεί να ξενίσει λίγο, εμένα προσωπικά μου άρεσε.Οι ερμηνείες είναι ποιοτικές και προσεγμένες, δίνοντας ζωή στους καρικατουριστικους χαρακτήρες κάνοντάς τους απολαυστικούς και σίγουρα δίνουν πόντους στην ταινία.

Σαν επίλογο να πούμε πως είναι σίγουρα μια ιδιαίτερη ταινία και δεν είναι για ολους.Αν μπει κάποιος στην διαδικασία πάντως, πιστεύω θα τον αποζημιώσει...

Τρέιλερ