Τίτλος: Videodrome
Ελληνικός τίτλος: Βιντεοδρόμιο
Έτος παραγωγής: 1983
Σκηνοθεσία: David Cronenberg
Σενάριο: David Cronenberg
Ηθοποιοί: James Woods, Sonja Smits, Deborah Harry, Peter Dvorsky, Les Carlson, Jack Creley, Lynne Gorman
Πρωτότυπη μουσική: Howard Shore
Διάρκεια: 89΄
Υπόθεση
Ο Μαξ Ρεν είναι είναι ο παραγωγός ενός μικρού τηλεοπτικού σταθμού στον Καναδά και βασίζει το πρόγραμμα του σε φτηνές παραγωγές πορνό ή εκπομπών βασανισμού και βίας. Γενικά προσπαθεί με λίγα χρήματα να ανεβάσει την τηλεθέαση του σταθμού. Ψάχνοντας λοιπόν να βρει όσο το δυνατό προκλητικές και σκληρές εκπομπές, ενημερώνεται από έναν συνάδελφό του εικονολήπτη και τεχνικό πως υπάρχει μια εκπομπή ονόματι "Videodrome" στην οποία ερασιτέχνες ηθοποιοί υποβάλλονται σε "εικονικά" βασανιστήρια. Ο τεχνικός έχει υποκλέψει το σήμα του σταθμού που προβάλλει το "Videodrome" και δείχνει ένα δείγμα των βασανιστηρίων στον Μαξ ο οποίος ενθουσιάζεται. Θα διαπιστώσει όμως ότι όσο περισσότερο τον σοκάρει το θέαμα τόσο πιο πολύ δεν μπορεί να ξεκολλήσει τα μάτια του από την τηλεόραση.
Άποψη
Ουσιαστικά είναι η πρώτη ταινία που ο Κρόνενμπεργκ μπλέκει αριστοτεχνικά τον τρόμο των B-movies με την αλληγορική ματιά του για το μέλλον. Ο Καναδός σκηνοθέτης αφήνει πίσω του τον "χαμηλού προϋπολογισμού" τρόμο και ξεκινάει να δικαιολογεί τον τίτλο που χρόνια πια τον συνοδεύει, αυτό του Προφήτη των Σκοτεινών καιρών. Η όλη ταινία κινείται σε ένα ονειρικό μοτίβο και ο πρωταγωνιστής ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο, την παραίσθηση και την πραγματικότητα. Ο Κρόνενμπεργκ όμως κινεί τα νήματα κατά τέτοιο τρόπο ώστε ο θεατής να βιώνει ίσως την πρώτη του επαφή με την εικονική πραγματικότητα.
Όπως στις περισσότερες ταινίες του έτσι και εδώ ο μεγάλος σκηνοθέτης ασχολείται με το ανθρώπινο σώμα, το μέλλον, την εξάρτηση των ανθρώπων από τις μηχανές και την τεχνολογία και βέβαια, τις σεξουαλικές σχέσεις, τον θάνατο και την αθανασία, και τέλος με τις ζοφερές πτυχές ενός δυστοπικού κόσμου. Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι περίεργοι, δύστροποι χωρίς παρελθόν και μέλλον όπως όλοι οι "Κρονεμπεργκικοί" χαρακτήρες. Ξεκινώντας από το "Scanners" και μετέπειτα το "Brood" θεωρώ πως ο Κρόνενμπεργκ φτιάχνει ένα δικό του σύμπαν το οποίο το επεκτείνει είτε με ολοκληρωτικά δικές του ταινίες είτε με ιδέες μεγάλων συγγραφέων.
Η πρώτη αλληγορία που είναι σχεδόν ξεκάθαρη από την αρχή της ταινίας είναι η χειραγώγηση του ανθρώπου από τα ΜΜΕ και ειδικότερα από την τηλεόραση. Μας παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο την δύναμη της εικόνας. Ο εφευρέτης του Βιντεοδρομίου καθηγητής Μπράιαν Ο' Λήθη εξηγεί σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ πως "Η οθόνη της τηλεόρασης είναι ο αμφιβληστροειδής του ματιού του μυαλού". Έτσι λοιπόν είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ο κόσμος σήμερα συνδέει την πραγματικότητα με ότι βλέπει στην τηλεόραση. Ο Κρόνενμπεργκ με την αλληγορική του ματιά ( σαν την Σπηλιά του Πλάτωνα) βλέπει πως ο κόσμος εξαρτάται πια από την TV και ότι το γυαλί κοντεύει να γίνει προέκταση του εαυτού μας.
Ο Μαξ Ρεν είναι παγιδευμένος από την μια στην πραγματικότητα και το θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του κέρδους αλλά είναι και παγιδευμένος στην "Σπηλιά" των ψευδαισθήσεων του Videodrome. Δεν μπορούμε με σιγουριά να αποφασίσουμε αν ο πρωταγωνιστής διαλέξει έναν από τους 2 κόσμους αλλά ούτε και ούτε για το ποιός είναι καλύτερος. Το σίγουρο είναι πως η τηλεόραση μαγνητίζει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να κάνει πλύση εγκεφάλου σχεδόν στους πάντες . Οι ψευδαισθήσεις όμως που βιώνει είναι μια διεστραμμένη καρικατούρα της πραγματικότητας. Το Videodrome έχει την ικανότητα να επηρεάζει την συμπεριφορά μας όπως άλλωστε και οι διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές.
Τα όνειρα κι οι παραισθήσεις του Μαξ έχουν σίγουρα φροϊδικές επεκτάσεις. Η υποδοχή για βιντεοκασέτες στο στομάχι του σε σχήμα αιδοίου και το πιστόλι σε σχήμα φαλλού δίνουν μια ώθηση στο σεξουαλικό στοιχείο που είναι διάχυτο σε όλη την διάρκεια της ταινίας. Η Ντέμπυ Χάρι (τραγουδίστρια του συγκροτήματος Blondie) ερμηνεύει με πολύ αφαιρετικό τρόπο την σέξι παρουσιάστρια η οποία είναι εθισμένη στον πόνο και την ηδονή. Μέσα λοιπόν από τις συμπεριφορές των διάφορων χαρακτήρων ο Κρόνενμπεργκ προσπαθεί να εισέλθει ανάμεσα στα πολύ στενά όρια μεταξύ πόνου και ερωτικής απόλαυσης.
Στο τέλος της ταινίας συμπυκνώνονται όλα τα μηνύματα και όλες οι απαντήσεις που θα ήθελε να δώσει ο σκηνοθέτης και χτυπάν τον θεατή ανελέητα. Τι είναι τελικά το "Videorome"; Ποιοι χαρακτήρες υπάρχουν και ποιοι όχι; Ο Τζέιμς Γουντς μάλλον παίζει τον ρόλο της ζωής του σε μια ερμηνεία που δείχνει ότι ο Κρόνενμπεργκ τον οδήγησε βήμα βήμα.
Τέλος, θα έλεγα πως η ταινία θέτει προβληματισμούς σχετικά με την ηθική και την τεχνολογία. Την αθανασία της ψυχής μέσα από την εικόνα και τον ήχο.Όσοι έχουν διαβάσει την "Εφεύρεση του Μορέλ", θα βρουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ των δυο αυτών δημιουργιών.
Ο Άντι Γούορχολ χαρακτήρισε την ταινία σας το κουρδιστό πορτοκάλι της δεκαετίας του ΄80.
Από μένα 9/10
Τρέιλερ
Η αμήχανη στιγμή που η παρουσίαση της ταινίας σου αρέσει πιο πολύ από την ταινία. 
Να τες οι φαλτσέτες! *sigh* κάποια στιγμή θα ξεκινήσω.
Το Βιντεοδρόμιο κλείνει ουσιαστικά την πρώτη περίοδο σκηνοθεσίας του Κρόνενμπεργκ... Σε ορισμένους ίσως φαίνονται πια κάπως παλιές οι πρώτες του ταινίες..