Τίτλος: Angel Heart
Ελληνικός τίτλος: Δαιμονισμένος Άγγελος
Έτος παραγωγής: 1987
Σκηνοθεσία: Alan Parker
Σενάριο: Alan Parker,
Ηθοποιοί: Mickey Rourke,Robert De Niro, Lisa Bonet, Charlotte Rampling
Πρωτότυπη μουσική: Trevor Jones, Courtney Pine
Διάρκεια: 113΄
Υπόθεση
Ο Χάρι Έιντζελ (Μίκι Ρουρκ) είναι ένας κακομοίρης ιδιωτικός ντετέκτιβ ο οποίος αναλαμβάνει κατά κύριο λόγο μικρουποθέσεις. Μια μέρα δέχεται ένα τηλεφώνημα από ένα περίεργο άντρα ονόματι Λου Σάιφερ ο οποίος τον καλεί σε μια περίεργη εκκλησία του Χάρλεμ και του ζητάει να εντοπίσει ένα χαμένο πρόσωπο το οποίο του χρωστάει "κάτι παραπάνω" από χρήματα. Ο Χάρι παίρνει την προκαταβολή των πέντε χιλιάδων δολαρίων και ξεκινάει την εξερεύνηση του μπλέκοντας σε ένα έναν κύκλο αίματος, φόνων και μαγείας βουντού. Δεν γνωρίζει όμως πως το πεπρωμένο του είναι ήδη προδιαγεγραμμένο και μάλιστα πολύ ζοφερό.
Άποψη
Εκ πρώτης άποψης μοιάζει με ένα συνηθισμένο φιλμ νουάρ. Όμως δεν είναι. Ο Άλαν Πάρκερ βασιζόμενος στο βιβλίο του Γουίλιαμ Γιόρτσμπεργκ "Δαιμονισμένος Άγγελος" φτιάχνει μια δημιουργία που συνδυάζει το αστυνομικό νουάρ με τον υπερφυσικό τρόμο και την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα με αριστοτεχνικά. Θα έλεγα πως σε ορισμένα σημεία η ταινία προσπαθεί να δώσει μια διαφορετική διάσταση στον μύθο του Φάουστ.
Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι άψογα δομημένοι. Ο Μίκι Ρουρκ είναι ο ντετέκτιβ που είναι πάντα άπλυτος, αξύριστος, με μόνιμο hang-over, ο οποίος προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του με οποιοδήποτε τρόπο. Ο Ρουρκ σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του (προσωπικά νομίζω ο καλύτερος του είναι ο "Παλαιστής" του Αρονόφσκι) φτιάχνει ένα "αντι - Χάμφρει Μπόγκαρντ" χαρακτήρα. Το παίξιμο του είναι μεστό, γοητευτικό και μας παρασέρνει σχεδόν αμέσως στην "κόλαση" που πρόκειται να ακολουθήσει
Από την άλλη ο Ντε Νίρο, πιστεύω πως μας δίνει ένα από τους καλύτερους ρόλους του. Το παίξιμο του θυμίζει τους "γκανγκστερικούς" του ρόλου και η εμφάνιση του, με τα μακριά νύχια και μαλλιά, ένα δαιμονικό αριστοκράτη βγαλμένο από μυθιστόρημα γοτθικής λογοτεχνίας. Είναι ο εργοδότης που κανένας μας δεν θέλει, αλλά ποτέ δεν μπορούμε να του αρνηθούμε κάτι. Το παίξιμο του Ρόμπερτ Ντε Νίρο είναι κάτι παραπάνω από καθηλωτικό. Είναι αυτός που θα στρώσει με ματωμένο χαλί τον δρόμο του Χάρι Έιντζελ προς την κόλαση.
Η Σαρλοτ Ράμπλινγκ και η Λίζα Μπονέτ πολύ καλές στους ρόλους τους. Η μεν Ράμπλινγκ με το αριστοκρατικό της παίξιμο, η δεν Μπονέτ με ένα ρόλο που ακροβατεί ανάμεσα στον τρόμο και τον ερωτισμό.
Ο Άλαν Πάρκερ δημιουργεί ένα ζοφερό σκηνικό, το οποίο μας απορροφάει στα σκοτεινά μονοπάτια που αποφάσισε να διαβεί ο Χάρι. Σε αυτό πέρα από την εκπληκτική φωτογραφία της ταινίας βοηθάει πολύ και η μουσική επένδυση. Όλες οι μουσικές κινούνται σε τζαζ και μπλούζ μονοπάτια και μας καθηλώνουν σε όλη την διάρκεια της ταινίας. Ο συνδυασμός βουντού με τζαζ είναι κάτι παραπάνω από ταιριαστός.
Όσο για το τέλος της ταινίας... Απλά τρομακτικό.
Από μένα 10/10.
Τρέιλερ
