Τίτλος: Dead Zone
Ελληνικός τίτλος: Νεκρή Ζώνη
Έτος παραγωγής: 1983
Σκηνοθεσία: David Cronenberg
Σενάριο: Jeffrey Boam
Ηθοποιοί: Christopher Walken, Brooke Adams, Tom Skerritt, Herbert Lom, Anthony Zerbe, Colleen Dewhurst, Martin Sheen
Πρωτότυπη μουσική: Michael Kamen
Διάρκεια: 103΄
Υπόθεση
Ο Τζόνι Σμιθ είναι ένας νεαρός δάσκαλος ο οποίος έχει ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα λίγο πριν τον γάμο του με την συνάδελφό του Σάρα. Ο Τζόνι ξυπνάει σε ένα νοσοκομείο και ο γιατρός του τον ενημερώνει πως ήταν σε κώμα 5 χρόνια. Επίσης μαθαίνει, προς μεγάλη του θλίψη, πως η Σάρα έχει συνεχίσει την ζωή της τα 5 αυτά χρόνια. Η μητέρα του επίσης τον ενημερώνει πως η πρώην αρραβωνιαστικιά του είναι παντρεμένη με παιδί πια. Ο Τζόνι όμως διαπιστώνει όμως πως μετά από αυτά τα χρόνια που έμεινε σε κώμα έχει αποκτήσει μια ψυχική ικανότητα. Αγγίζοντας έναν άνθρωπο μπορεί να δει το παρόν, το μέλλον και τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του. Από δω και στο εξής η ζωή του δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια. Οι καινούργιες του ικανότητες σταδιακά θα στοιχειώσουν την ζωή του και την καριέρα του ως δάσκαλο.
Άποψη
Πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μου ταινίες του επίσης πολυαγαπημένου μου Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Ο σκηνοθέτης δημιούργησε ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ βασιζόμενος στο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ "Dead Zone". Προσωπικά πιστεύω πως κανένα άλλο βιβλίο του Κινγκ δεν μεταφέρθηκε με τόση επιτυχία στον κινηματογράφο. Ο Κρόνενμπεργκ μιας και ξεκίνησε από "χαμηλού προϋπολογισμού" ταινίες τρόμου γνώριζε πως να κινηθεί στα πλαίσια ενός μεταφυσικού ψυχολογικού θρίλερ. Απέφυγε τις υπερβολές και έδωσε το απαιτούμενης ψυχολογικές διαστάσεις στους χαρακτήρες.
Ο Κρίστοφεν Γουόκεν είναι απλά εκπληκτικός στο ρόλο του Τζόνι Σμιθ (η καλύτερη του ερμηνεία), περιφερόμενος στην νεκρή ζώνη μεταξύ ζωή και θανάτου. Επίσης ο Χέρμπερτ Λομ είναι εξαιρετικός στον ρόλο του ψυχιάτρου, που δεν μπορεί να πιστέψει όλα αυτά που συμβαίνουν στον νέο του ασθενή και τέλος ο Μάρτιν Σίν δίνει μια δυνατή ερμηνεία παίζοντας τον φιλόδοξο γερουσιαστή, ο οποίος μπρος στο προσωπικό του συμφέρον δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν.
Σε αυτή την ταινία ο Κρόνενμπεργκ αφήνει για λίγο στην άκρη τις εμμονές μου με το ανθρώπινο σώμα και τις ασθένειες και εστιάζει στις κοινωνικές σχέσεις και την αλλοτρίωση τους. Πίσω από το μεταφυσικό προσωπείο της ταινίας υπάρχει μια κοινωνική αλληγορία, όπως άλλωστε και σε όλες τις ταινίες του Καναδού σκηνοθέτη. Ο Τζόνι είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν μπορεί να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο λόγω μιας ιδιαιτερότητάς του ενώ ταυτόχρονα τον βασανίζουν οι σκέψεις αν πρέπει να βοηθήσει αυτή την κοινωνία που προσπαθεί να τον "ξεράσει" από μέσα της.
Εν συνεχεία έρχεται η σχέση επιστήμονα-ανθρώπου. Η απαγορευμένη γνώση και τα όρια της επιστήμης. Με τα συγκεκριμένα ερωτήματα και αυτούς τους προβληματισμούς ο Κρόνενμπεργκ θα ασχοληθεί και στην αμέσως επόμενη ταινία του την "Μύγα". Ουσιαστικά η "Νεκρή Ζώνη" είναι μια κομβική δημιουργία για τον σκηνοθέτη. Είναι η ταινία όπου έπλεξε τον τρόμο, το μεταφυσικό και την κοινωνική αλληγορία κάνοντας την αρχή για τα επόμενα αριστουργήματά του.
Η όλη ιστορία εκτυλίσσεται σε μια παγωμένη πόλη. Το λευκό είναι το φόντο όλης της ταινίας. Τα εφέ είναι λίγα αλλά πειστικά. Θα τολμούσα να πω πως μπορούμε να μιλάμε για ένα μινιμαλιστικό υπερφυσικό δράμα. Η κλιμάκωση της αγωνίας αλλά και του προσωπικού δράματος του Τζόνι γίνεται σταδιακά. Ο έρωτας του για την Σάρα είναι ακόμα δυνατός ενώ η ίδια βασανίζεται από τύψεις που συνέχισε την ζωή της. Τέλος ο Γερουσιαστής Στίλσον και οι υπέρμετρες φιλοδοξίες του έρχονται να παίξουν τον πιο καταλυτικό ρόλο στο δράμα του "αλλοτριωμένου" Τζόνι.
Θεωρώ πως η ταινία αυτή είναι η καλύτερη πρώτη επαφή για κάποιον με τον σκηνοθέτη. Επίσης η ταινία αυτή την περίοδο που μεγάλοι σκηνοθέτες ασχολούνται με το έργο του Κινγκ και του έδωσαν μια ιδιαίτερη ώθηση σαν συγγραφέα (Ο Κιούμπρικ σκηνοθέτησε την "Λάμψη" 3 χρόνια πριν την "Νεκρή Ζώνη" και ο Μπράιαν Ντε Πάλμα 7 χρόνια νωρίτερα το "Κάρυ").
10/10 απλά...
Τρέιλερ
Ξαναδάκρυσα Ίζι....
