Κινηματογραφική Λέσχη

Τίτλος: Ghostbusters
Έτος παραγωγής: 1984
Σκηνοθεσία: Ivan Reitman
Σενάριο: Dan Aykroyd, Harold Ramis
Ηθοποιοί: Bill Murray, Dan Aykroyd, Harold Ramis, Sigourney Weaver
Πρωτότυπη μουσική: Elmer Bernstein
Διάρκεια: 105΄


Υπόθεση
Καθηγητές παραψυχολογίας ανοίγουν μια επιχείρηση αντιμετώπισης φαντασμάτων και σύντομα η πόλη θα χρειαστεί τις υπηρεσίες τους. Οι ίδιοι θα πρέπει εκτός από "απλά" φαντάσματα και περίεργα πλάσματα να αντιμετωπίσουν και τον αρχαίο Θεό Γκόζερ...



Άποψη
Όσοι γεννήθηκαν πριν το 1995 και μετά το 1970, σίγουρα θα γνωρίζουν καλά τους Ghostbusters και μάλλον θα τους ενώνει ένα δυνατό συναισθηματικό δέσιμο με την εν λόγω ταινία. Συγκεκριμένα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για δυο-τρεις γενιές. Είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που σημαδεύουν την παιδική ηλικία κάποιου και που φέρνουν στο νου γεύσεις όταν τα θυμάσαι μετά από χρόνια.

Στα πιο τεχνικά σημεία τώρα, το Ghostbusters έμεινε στην ιστορία όχι μόνο για τα εντυπωσιακά για την εποχή οπτικά εφέ και την πιασάρικη καταστροφή της Νέας Υόρκης η οποία ίσως για πρώτη φορά προβλήθηκε στο κινηματογραφικό πανί. Πρόκειται επίσης για μια πολύ πρωτότυπη ιδέα, με καταπληκτική χημεία ανάμεσα στους ηθοποιούς αλλά και όλο το συνεργείο και χιούμορ με ατάκες που διατηρούνται φρέσκες μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, σχεδόν όλες οι σκηνές περιέχουν αυτοσχεδιασμούς και ατάκες της στιγμής και αυτό λέει πολλά ειδικά για ένα blockbuster. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι το αρχικό σενάριο ήταν πολύ διαφορετικό από το τελικό αποτέλεσμα, καθώς νέες ιδέες προστίθεντο μέχρι και την τελευταία στιγμή, με αποτέλεσμα τελικά η θρυλική αυτή ταινία να προκύψει λίγο πολύ... κατά τύχη. Βέβαια, όταν υπάρχει τέτοια αυθεντικότητα ιδεών και τόσο κέφι στις ερμηνείες, δύσκολα μπορεί κανείς να πει ότι έσπασε ταμεία χάρη στην τύχη.

Καταιγιστική δράση, αξεπέραστο χιούμορ, με διάχυτο το πνεύμα των 80s και με τον Bill Murray και την παρέα του να κάνουν άνω κάτω την Νέα Υόρκη σε ένα ντελιριακό κυνήγι φαντασμάτων. Παρ'όλο που στις μέρες μας έχουμε δει πολλά και τα εφέ θεωρούνται ξεπερασμένα, το Ghostbusters παραμένει ταινία-θρύλος και βλέπεται ευχάριστα ακόμα. Και όχι μόνο για τη χαρά της νοσταλγίας...

Τρέιλερ

Συμπτωματικά την ξανάδα πρόσφατα, με τον γιο μου. Για μένα έχει κάτι από μια πολύ γλυκιά εποχή της ζωής μου.

Δεν μπορώ να προσδιορίσω τί είναι αυτό που έκανε αυτήν την ταινία να ξεχωρίσει τόσο, πάντως το σενάριο έχει μια συγκινητική απλοϊκότητα. Είναι κατά κάποιον τρόπο ένα άνθος της εποχής της, μιας εποχής αγαπημένα κιτσάτης.

Σίγουρα αποτελεί σημείο αναφοράς. Ξανάβλεπα π.χ. τελευταία το Ex Machina όπου ο Νέιθαν λέει κάποια στιγμή "Who you're gonna call..." Γιατί ποιος δεν ξέρει το τραγούδι;


Ένα 8☆ από εμένα.

Εμένα μου άρεσε και η πρώτη και η δεύτερη. Φέτος το καλοκαίρι θα βγει και νέα με άλλους πρωταγωνιστές εννοείται (ή σωστότερα πρωταγωνίστριες), αν και δε περιμένω πολλά.

Φάρε, το θέτεις άψογα.
Ζόφε να σου πω την αλήθεια κι εμένα πάντα μου άρεσε εξίσου και το 2, αν και έχω να το δω πολλά χρόνια οπότε θα έχω πιο εμπεριστατωμένη άποψη όταν το ξαναδώ. Για το remake ούτε εγώ περιμένω πολλά. Τώρα που το σκέφτομαι, τίποτα δεν περιμένω. Σαν να μην έβγαινε μου είναι.

Σαν γνήσιος οπαδός των 80s δεν θα μπορούσα παρά να δώσω ένα 8/10!!!

Την συγκεκριμένη ταινία την είχα δει πρώτη φορά στο δημοτικό (βιντεοκασέτα) με συμμαθητές!! Είχαμε μείνει όλοι κατενθουσιασμένοι!!
Την συνέχεια της την είχα δει στον κινηματογράφο στο γυμνάσιο και μου άρεσε εξίσου.

Θεωρώ πως υπάρχει ένας συνδυασμός αθωότητας και κιτς!!!

Στα remake γενικά δεν πιστεύω.. Σχεδόν πάντα μένω απογοητευμένος...

YΓ: Μπράβο Χρήστο που μου την θύμισες!! Θα την ξαναδώ λίαν συντόμως!

Χμμ εγραψα 2 σχολια αλλα δεν εμφανιζονται

Λογοκρισία; Μήπως κράζεις;

Το καινούργιο:

Το καινουργιο κατα τη γνωμη μου δεν βλεπεται. Σαν το πρωτο Ghostbusters δεν εχει... 8/10!