Μεγαλωνοντας ανακαλυψα αυτο που μου λειπει και δεν μου καθεται καλα στις ταινιες: οτι ναι μεν εχουν εκκινηση καποιο θρυλικο αντικειμενο, αλλα ολο το υπολοιπο ειναι παραμυθι. Εγω πιστευω οτι τα σεναρια που εχουν να κανουν με τετοιες θεματολογιες, οφειλουν να εχουν καποια ερευνα και να "πατανε" σε πραγματικα στοιχεια τα οποια αναμειγνυονται περιτεχνα με ημι-ρεαλιστικα και φανταστικα, οπως πχ. κανει στα βιβλια του ο Νταν Μπραουν.
Η τριτη ταινια με το Δισκοποτηρο για παραδειγμα, αντι να βασιστει στο θρυλο του βασιλια Αρθουρου, βασιζεται σε κατι φανταστικους ξεκαρφωτους ιπποτες της "Πρωτης Σταυροφοριας", κατι εντελως φανταστικες και ανυπαρκτες "Κατακομβες" στη Βενετια, και το Δισκοποτηρο εντελως ξεκαρφωτα βρισκεται σε ενα φανταστικο αρχαιο ναο.
Η τεταρτη τανια πιανει ενα απο τα αγαπημενα μου θεματα: αρχαιους εξωγηινους, Ινκα, Μαγια, Περου, μυστηριωδεις γραμμες της Ναζκα... ολη ομως η ερευνα και το μυστηριο δεν κυμαινεται γυρω απο τις γραμμες της Ναζκα και αρχαιολογικα ή ψευδοαρχαιολογικά στοιχεία, αλλα ενα χαρτακι με γριφους που εγραψε ενας τρελος, και κατοπιν επισκεπτονται ενα σωρο απο φανταστικα μερη που δεν εχουν καμια σχεση με τη σχετικη φιλολογια. Ολο το σεναριο δειχνει αγνοια ιστοριας ενω αφηνει ανεκμεταλλευτο ψευδοϊστορικες θεωριες τυπου Ντενικεν. Πραγματικα κριμα
