The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Τίτλος: The Stepford Wives
Ελληνικός τίτλος: Οι Γυναίκες του Στέπφορντ
Έτος Παραγωγής: 1975
Σκηνοθέτης: Bryan Forbes
Σενάριο: Ira Levin (μυθιστόρημα), William Goldman (σενάριο)
Ηθοποιοί: Katharine Ross, Paula Prentiss, Pater Masterson...
Υπόθεση
Η Νεοϋορκέζα φωτογράφος Τζοάννα, παλιά φεμινίστρια και πλέον σύζυγος και μητέρα, πείθεται από τον άντρα της τον Γουόλτερ να μετακομίσουν μαζί με τα παιδιά τους στην εξοχική, φιλειρηνική κοινότητα του Στέπφορντ. Εκεί η ζωή κυλάει ήρεμα για την οικογένεια, με τον Γουόλτερ να γίνεται μέλος μιας ιδιόμορφης λέσχης μόνο για άντρες, και τη Τζοάννα να προσπαθεί να βρει σημείο επαφής με τις παραδοσιακές νοικοκυρές του Στέπφορντ. Κάποια στιγμή η Τζοάννα παρατηρεί ότι οι παντρεμένες γειτόνισσές της παραείναι όμορφες και περιποιημένες, παραείναι καλές νοικοκυρές και μαγείρισσες, και δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο πέρα από τις δουλειές του σπιτιού και την εμφάνισή τους.
Άποψη
Οι Γυναίκες του Στέπφορντ είναι ένα θρίλερ μυστηρίου και αγωνίας στα πρότυπα του Μωρού της Ρόζμαρι – αποτελεί άλλωστε μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του ίδιου συγγραφέα, του Ira Levin. Ο θεατής θα διαπιστώσει ότι μοιράζεται αρκετά χαρακτηριστικά του θρυλικού έργου του Ρομάν Πολάνσκι, όπως ένα παρόμοιο ξεκίνημα. Μια ευτυχισμένη οικογένεια μετακομίζει στο νέο της σπίτι, με υπόκρουση μια γλυκιά, νοσταλγική μελωδία του Michael Small. Η μέρα είναι ολοφώτεινη, η διεφθαρμένη, πολύβουη Νέα Υόρκη εγκαταλείπεται και η οικογένεια καταφθάνει στο ήσυχο, καταπράσινο και φιλόξενο Στέπφορντ.
Εκεί, οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα περιποιημένες και παλιομοδίτικα αισθησιακές, ενώ ασχολούνται μόνο με τον σύζυγο, τα παιδιά και το σπίτι τους, ενσαρκώνοντας το πρότυπο της χαρωπής, υποταγμένης νοικοκυράς, που δεν έχει άποψη ούτε και ενδιαφέροντα. Όπως και στο Μωρό της Ρόζμαρι, έχουμε κι εδώ ένα μυστήριο που περιβάλλει την κεντρική ηρωίδα, με τον περίγυρό της να δείχνει αθώος κι ανυποψίαστος, και τον σύζυγό της να μην συμμερίζεται τις ανησυχίες της. Η ηρωίδα αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι εξωφρενικό συμβαίνει, οι σύμμαχοι που βρίσκει αποδεικνύονται ανίσχυροι, και η απάντηση δεν δίνεται παρά στα τελευταία λεπτά.
Στην εποχή της, η ταινία ήταν ιδιαίτερα επίκαιρη, εν μέσω της σεξουαλικής επανάστασης, με τον φεμινιστικό αγώνα στην κορύφωσή του και τη μεγάλη αύξηση των γυναικών καριέρας. Το τρομακτικό, όμως, είναι ότι παραμένει επίκαιρη ακόμα και σήμερα, 40 χρόνια μετά, καθώς το πρότυπο της παραδοσιακής, υποδουλωμένης νοικοκυράς κάθε άλλο παρά έχει ξεχαστεί.
Πέρα απ’ το δυνατό της μήνυμα, η ταινία είναι πολύ καλοφτιαγμένη και καλοπαιγμένη απ’ τους ηθοποιούς, με διάχυτη την αισθητική της εποχής της, όμορφο soundtrack και μια εκθαμβωτικά όμορφη Katharine Ross (υποδύθηκε επίσης την Ελέιν στον Πρωτάρη).
Παραμένοντας πιστή στο ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα του Levin, αποτελεί ένα αγωνιώδες θρίλερ μυστηρίου και αγωνίας. Το 2004 γυρίστηκε και ένα ριμέικ με πρωταγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν, που όμως είχε το ύφος και την ιλαρότητα μιας μαύρης κωμωδίας, και ένα πολύ διαφορετικό φινάλε. Προσωπικά, βρήκα τη μεταγενέστερη ταινία επιεικώς μέτρια.
Είναι ενδιαφέρον ότι στα αγγλικά χρησιμοποιείται η έκφραση "she is a Stepford wife" για να χαρακτηρίσει την υποταγμένη στον σύζυγο και τον παραδοσιακό της ρόλο νοικοκυρά. Τα τελευταία χρόνια ακούγεται σαν υποτιμητικός/χλευαστικός χαρακτηρισμός και η έκφραση "Stepford husband".
trailer
I'm not normally a praying man, but if you're up there, please save me, Superman!
-Homer Simpson
-Homer Simpson
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση Ίζι. Είχα παρακολουθήσει το 2004 την αντίστοιχη ταινία με την Kidman (δεν γνώριζα πως ήταν ριμέικ παλαιότερης εκδοχής) και θυμάμαι πως μου ήταν αδιάφορη. Μου είχε μείνει όμως μια αίσθηση ζοφερή από πίσω, σαν αυτό που έβλεπα να μην ήταν "αρκετό", σαν να μπορούσε να είναι πολύ πιο βαθύ και απόκρυφο. Μάλλον οι αισθήσεις μου αναζητούσαν υποσυνείδητα την ταινία του ΄75. Θα αναπληρώσω σίγουρα το κενό.
- Φαροφύλακας
- Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
- Αναρτήσεις: 3453
- Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Κι εγώ την ταινία με την Κιντμαν είχα δει και δεν μου άρεσε. Εδώ και μόνο το καρέ μου κάνει κλικ.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
H ταινία του 2004 είναι μάλλον παρωδία της πρώτης ταινίας.
I'm not normally a praying man, but if you're up there, please save me, Superman!
-Homer Simpson
-Homer Simpson
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Τελικά οι περισσότεροι την ταινία του 2004 είχαμε δει. Η οποία δεν μου άρεσε καθόλου.
Ωραια παρουσίαση έκανες Ιζι και με έψησες να κάτσω να την δω.
Ωραια παρουσίαση έκανες Ιζι και με έψησες να κάτσω να την δω.
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Πολύ όμορφη παρουσίαση Ίζι, με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και παραπομπές. Δεν είχα κάνει την σύνδεση με την ταινία "Το μωρό της Ροζμαρι" και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, εάν δεν διάβαζα εδώ ότι βασίζονται και οι δύο σε βιβλία του ίδιου συγγραφέα θα τις είχα καταχωρημένες στο νου μου ως διαμετρικά αντίθετες ταινίες, ίσως επειδή η "Ροζμαρι" δεν είχε καμία επίδραση επάνω μου και με άφησε αδιάφορη, ενώ η συγκεκριμένη ανέσυρε μύχιους φόβους ενσαρκώνοντας έναν από τους χειρότερους εφιάλτες μου. Ανήκει στις πιο ζοφερές και διαβρωτικά θλιβερές ταινίες που έχω δει. Τώρα όμως, παρακινημένη από τις παρατηρήσεις σου, σκέφτομαι να ξαναδώ την πρώτη για να παρατηρήσω τις ομοιότητες που μου διέφυγαν. H ερμηνεία της Katharine Ross ήταν κατά τη γνώμη μου συγκλονιστική, ενσάρκωσε με απόλυτα πειστικό τρόπο την δυναμική Joanna η οποία κυριεύεται προοδευτικά από ανίσχυρη ευαλωτότητα μπροστά στον τρόμο της απώλειας του εαυτού. Με καθήλωσε με τον σχεδόν απτό τρόπο που αποδίδει την κλιμακούμενη απόγνωση της ηρωίδας, και τις μεταπτώσεις από τον πανικό, στην μαχητικότητα μέχρι την καταβεβλημένη εγκατάλειψη. Επίσης εξαιρετική ήταν και η ερμηνεία της Paula Prentiss στον ρόλο της ανέμελης Bobbie.
"Parce que moi je rêve, moi je ne le suis pas.."
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Βρήκα, πράγματι, πολλά κοινά τόσο στο σκηνοθετικό στυλ όσο και στην ίδια την ιστορία.
Σπόιλερ και των δύο ταινιών
Παρεμπιπτόντως, το "Μωρό της Ρόζμαρι" είναι ίσως η πιο αγαπημένη μου ταινία, ενώ οι "Γυναίκες του Στέπφορντ" έχουν πάρει κι αυτές τη θέση τους στις αγαπημένες μου.
Σπόιλερ και των δύο ταινιών
Παρεμπιπτόντως, το "Μωρό της Ρόζμαρι" είναι ίσως η πιο αγαπημένη μου ταινία, ενώ οι "Γυναίκες του Στέπφορντ" έχουν πάρει κι αυτές τη θέση τους στις αγαπημένες μου.
I'm not normally a praying man, but if you're up there, please save me, Superman!
-Homer Simpson
-Homer Simpson
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Νομίζω πως φταίει το γεγονός ότι δεν κατάφερα να συμπαθήσω καθόλου την Ρόζμαρι, επειδή δεν μπόρεσα να βρω στοιχεία με τα οποία να ταυτιστώ. Αντίθετα, ο ρόλος της συζύγου και μητέρας, ιδίως τόσο παραδοσιακής όσο ήταν εκείνη (βοήθησε η εύθραυστη Μία Φάροου) με απωθεί και αυτό ίσως με εμπόδισε να αφήσω την ταινία να με παρασύρει. Οι παρατηρήσεις σου μου φαίνονται πολύ εύστοχες και θα την ξαναδώ σίγουρα. Ίσως τόσα χρόνια μετά την πρώτη θέαση να είμαι περισσότερο ικανή να την εκτιμήσω αφήνοντας πίσω το προσωπικό στοιχείο, όπως άλλωστε μου έχει συμβεί και με άλλες ταινίες.
"Parce que moi je rêve, moi je ne le suis pas.."
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Βέβαια, η Ρόζμαρι είναι μια καλή, μικρή, γλυκιά καθολική. Παραδοσιακή σύζυγος και μητέρα. Καταλαβαίνω γιατί δεν μπόρεσες να την εκτιμήσεις.
Πώς, όμως,
Ναι, δώσε της άλλη μία ευκαιρία
Πώς, όμως,
Ναι, δώσε της άλλη μία ευκαιρία
I'm not normally a praying man, but if you're up there, please save me, Superman!
-Homer Simpson
-Homer Simpson
- Φαροφύλακας
- Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
- Αναρτήσεις: 3453
- Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00
Re: The Stepford Wives (Οι Γυναίκες του Στέπφορντ) (1975)
Είδα κι εγώ επιτέλους την ταινία η οποία είναι πράγματι πολύ καλή.
Πολύ συχνά καταλαβαίνω εάν θα μου αρέσει μια ταινία ήδη από τα γράμματα κι αυτή ήταν η αίσθηση με το αυτοκίνητο που έτρεχε και την συγκεκριμένη μουσική από πίσω. Θυμάμαι να βλέπω και να λέω μέσα μου "τα πάντα είναι σωστά". Τα χρώματα και όλη η αισθητική του '70, οι πρωταγωνιστές, η απλή και αποτελεσματική αφήγηση.
Μου άρεσε αρκετά και θα μου άρεσε πολύ περισσότερο εάν την είχα δει σε παλιότερες εποχές.
Πολύ συχνά καταλαβαίνω εάν θα μου αρέσει μια ταινία ήδη από τα γράμματα κι αυτή ήταν η αίσθηση με το αυτοκίνητο που έτρεχε και την συγκεκριμένη μουσική από πίσω. Θυμάμαι να βλέπω και να λέω μέσα μου "τα πάντα είναι σωστά". Τα χρώματα και όλη η αισθητική του '70, οι πρωταγωνιστές, η απλή και αποτελεσματική αφήγηση.
Μου άρεσε αρκετά και θα μου άρεσε πολύ περισσότερο εάν την είχα δει σε παλιότερες εποχές.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
Ποιος είναι συνδεμένος
Χρήστες που περιηγούνται σε αυτό το φόρουμ: Δεν υπάρχουν εγγραμένοι χρήστες και 1 επισκέπτες