Τίτλος: The Godfather
Ελληνικός Τίτλος: Ο Νονός
Έτος παραγωγής: 1972
Σκηνοθέτης: Francis Ford Coppola
Σενάριο: Mario Puzo,Francis Ford Coppola
Ηθοποιοί: Marlon Brando, Al Pacino, James Caan, Talia Shire, Diane Keaton...
Πρωτότυπη μουσική: Nino Rota
Διάρκεια: 175΄
Υπόθεση
Ο Βίτο Κορλεόνε είναι η κεφαλή μιας μαφιόζικης οικογένειας, γνωστός ως "ο νονός". Ένας πολύ ισχυρός άνθρωπος με ισχυρές γνωριμίες, σκληρός και συχνά αδίστακτος, που προκαλεί φόβο και δέος στον περίγυρό του. Παρακολουθούμε την δομή της μαφιόζικης οικογένειας και το πέρασμα της δύναμης από πατέρα σε γιο, στα χρόνια της γκανγκστερικής Αμερικής.
Άποψη
Πρόκειται, κατά κοινή παραδοχή, για ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά αριστουργήματα, είναι η σημαντικότερη γκανγκστερική ταινία και έχει επηρεάσει όλον τον μετέπειτα γκανγκστερικό κινηματογράφο.
Παρόλα αυτά, η ταινία δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Η Paramount διάλεξε στην σκηνοθεσία τον άγνωστο κι ασήμαντο, τότε, Φράνσις Φορντ Κόπολα, ενδεχομένως σε μια προσπάθεια να κρατήσει χαμηλά το κόστος. Εξαρχής, ο Κόπολα βρέθηκε να αμφισβητείται από την παραγωγή και να δέχεται πιέσεις και έλεγχο στις διάφορες επιλογές του, όπως για την επιλογή του Μάρλον Μπράντο στον ρόλο του νονού, με τον οποίο η παραγωγή είχε προβλήματα σε προηγούμενη συνεργασία.
Πέρα από το τεράστιο όνομα του Μπράντο, ο Κόπολα διάλεξε τον άγνωστο κι ασήμαντο, τότε, Αλ Πατσίνο στον ρόλο του γιου, Μάικλ. Ας σημειώσουμε πως στον ρόλο της Κόνης, της κόρης του Βίτο Κορλεόνε, παίζει η αδερφή του σκηνοθέτη Talia Shire, που αργότερα θα υποδυθεί την γυναίκα του Ρόκη στις ταινίες με τον Σταλόνε. Επίσης, η Diane Keaton υπέροχη σε μια δραματική ερμηνεία που σε όμοιά της θα την ξαναδούμε το ’78 στο Interiors.
Η σκηνοθεσία είναι υποδειγματική και με όλη την απολαυστική αισθητική του κινηματογράφου του ’70. Βασισμένη στο βιβλίο του Μάριο Πούτζο, έχει ενδιαφέρουσα πλοκή που πείθει και χαρακτήρες με βάθος, που εξελίσσονται, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Μάικλ. Η ταινία ανοίγει με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ανοίγματα, την σκηνή στο σκοτάδι όπου ο Βίτο Κορλεόνε ακούει την παράκληση κάποιου που του ζητάει να επέμβει. Και μέσα σε όλη την καλή κινηματογραφική συγκυρία, το κλασικό πια θέμα από τον Νίνο Ρότα.
Είναι ενδιαφέρον πως μια τόσο όμορφη σκηνοθεσία χάνει λιγάκι σε πράγματα που σήμερα είναι πολύ απλά για το Χόλιγουντ, όπως π.χ. τα πιστολίδια, όπου κάποιος πυροβολείται αλλά δεν βλέπουμε να ανοίγουν τρύπες στο σακάκι του, ή τις καταφανώς ψεύτικες μπουνιές του Σόνη στον γαμπρό του. Λεπτομέρειες δηλαδή που μάλλον προσθέτουν στην γοητεία της ταινίας.
"Ο Νονός" σάρωσε στις αίθουσες κι άνοιξε μεγαλειωδώς τις πόρτες της ιστορίας για Κόπολα και Πατσίνο.
Βραβεία
Πολλές οι βραβεύσεις της ταινίας, κυριότερα προτάθηκε για 11 όσκαρ, στην απονομή του 1973, και κέρδισε τρία πολύ σημαντικά:
- Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου για τον Μάρλον Μπράντο.
- Καλύτερης Ταινίας
- Καλύτερου σεναρίου
Επίσης το 1973, ο Νίνο Ρότα πήρε το Γκράμμι για την μουσική επένδυση ταινίας.
Τρέιλερ
γιατί κανονικά αποφεύγω τις μαφιόζικες ταινίες. Έχει μνημειώδεις σκηνές, ατάκες, μουσικές και χαρακτήρες. Ο Βίτο είναι τόσο στερεοτυπικά γοητευτικός (ή μήπως απ' αυτόν δημιουργήθηκαν πολλά μαφιόζικα στερεότυπα;), ενώ ο Μάικλ είναι ένας μοναδικός χαρακτήρας, ένας απ' τους πιο πολύπλοκους, κακούς (;) στην ιστορία του σινεμά. Η τελευταία σκηνή του πρώτου Νονού είναι ανατριχιαστική.
