Τίτλος: Jules et Jim
Έτος παραγωγής: 1962
Σκηνοθέτης: Francois Truffaut
Σενάριο: Henri-Pierre Roche (novel), François Truffaut (adaptation and dialogue) & Jean Gruault (adaptation and dialogue)
Ηθοποιοί: Jeanne Moreau, Oskar Werner, Henri Serre
Πρωτότυπη μουσική: Georges Delerue
Υπόθεση
1914, Παρίσι, ο Jules (Oskar Werner) και ο Jim (Henri Serre), δυο καλοί φίλοι και σύντροφοι στη μποέμ ζωή τους, θα γνωρίσουν την Κατρίν (Jeanne Moreau), ένα παρανοϊκό και θανάσιμα ερωτεύσιμο θηλυκό και μια ménage a trois ιστορία θα ξεκινήσει.
Άποψη
Είναι ένα αριστούργημα του Τριφό και του Νέου Κύματος, που ξεκινάει ως κομεντί, ως μια ακόμη ταινία για τον μποέμικο τρόπο ζωής και καταλήγει να είναι ένα αγωνιώδες δράμα.
Ο Jules και ο Jim οι δυο φίλοι της ιστορίας μας, ελεύθεροι όσο δεν πάει και τρελαμένοι με την τέχνη, γνωρίζουν την Κατρίν και συνειδητοποιούν πως μοιάζει με ένα άγαλμα που πριν λίγο καιρό είχαν δει και "ερωτευτεί" και αμέσως αναπτύσσουν μια φιλική σχέση και οι τρεις μεταξύ τους που θα οδηγήσει τον Jules και την Catherine σε γάμο, ενώ ήταν απ' την αρχή φανερό ότι υπήρχε διάχυτος ερωτισμός και μεταξύ της Catherine και του Jim.
Μετά, ξεκινά ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, στον οποίο καλούνται να πολεμήσουν σε αντίθετα στρατόπεδα οι δύο φίλοι καθ' ότι ο Jules είναι Αυστριακός και ο Jim Γάλλος, αλλάζοντας εντελώς την ανέμελη διάθεση των ηρώων, αλλά και της ταινίας. Έτσι, όταν ο πόλεμος τελειώνει και ο Jim πάει να βρει το παντρεμένο ζευγάρι, βρίσκει τον φίλο του ακόμα ερωτευμένο με την Κατρίν, η οποία από μια γοητευτική παρορμητική γυναίκα έχει εξελιχθεί πολύ φυσικά στην ταινία (με γεγονότα "προοικονομίες" στο πρώτο της μέρος), σε αδυσώπητο θηλυκό, που έχει απατήσει πολλές φορές τον άντρα της και που είναι έτοιμη να έχει ό,τι θελήσει. Σε αυτήν την φάση ο Jules, ο οποίος απ' την αρχή είχε αναγνωρίσει το φλερτ μεταξύ της γυναίκας και του φίλου του, του προτείνει να την παντρευτεί εκείνος, μια κίνηση που δεν μπορώ να την δικαιολογήσω λογικά.
Από εκείνο το σημείο και μετά είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει γυρισμός, η κάποτε πολύ δυνατή φιλία και επικοινωνία των πρωταγωνιστών μας φθίνει και τα όρια που δεν είχαν βάλει μεταξύ τους τους απομακρύνουν, η Κατρίν θέλει μία τον έναν και μία τον άλλον, καμιά φορά και τρίτο, καταλήγοντας κι αυτή να μην μπορεί να ξεφύγει απ' αυτήν την ελευθερία που όρισε για εκείνη και φαίνεται πως το τέλος θα είναι τόσο παράλογο όσο εκείνη θέλει, όπως και όλη η ιστορία.
Η ταινία μιλάει κατευθείαν στο ένστικτο και την καρδιά κ κατά τη γνώμη μου το κάνει τόσο καλά, ώστε κάποια σημεία που λογικά δεν χωνεύονται εύκολα, να μην χαλάνε την πειστικότητα. Η πανέμορφη και φονική Κατρίν φαίνεται να είναι το θέμα της ταινίας και το επίκεντρο της προσοχής, αλλά η ταινία δεν ονομάζεται απ' αυτήν, αλλά από τους δυό συμπαθητικούς φίλους, οι οποίοι είναι που δίνουν νόημα στην αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της με το να της δίνουν την ζωή που θα άξιζε να έχει αυτό το θεϊκό άγαλμα που είχαν ερωτευτεί στην πολύ- πολύ αρχή.
Τριφό, εξαιρετικός.
Πολύ ωραίο και το soundtrack του George Delerue, το οποίο έχει κριθεί από το περιοδικό TIME ως ένα από τα 10 καλύτερα soundtracks. Ενδεικτικά, Catherine et Jim.
Τρέιλερ