Rosemary's Baby (To Μωρό της Ρόζμαρι) (1968)

[Κλαρίς Στάρλινγκ]

Την έχω δει πάνω από δύο φορές γιατί απλά δεν τη χορταίνω!!! Ο Κασσαβέτης καταπληκτικός, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην είναι ιδανικός, αφού και μόνο το παρουσιαστικό του υποδηλώνει το χαρακτήρα που

θα πουλούσε τη γυναίκα του, την ζωή του στο διάβολο για την καριέρα του! Και μόνο για να δω τη μεταστροφή του προς το διάβολο, άξιζε να την ξαναδώ και να προσέξω τις διαφορές στη συμπεριφορά του. Όπως όταν λαμβάνει το τηλεφώνημα ότι ο ανταγωνιστής του που θα έπαιζε έναν ρόλο τυφλώθηκε, και αντιλαμβάνεται τη δύναμη που του υποσχέθηκαν και "τυφλώνεται" και αυτός. Πολύ καλός ο Κασσαβέτης...

Ο Ρόμαν Κάσταβετ (Σίντνεϋ Μπλάκμερ) απλά τρομακτικός (ειρωνεία το πόσο μοιάζει το επίθετό του με του Κασσαβέτη!) και φυσικά η Μίννυ (Ρουθ Γκόρντον) απολαυστική.

[Μπιατριξ Κιντο]

Δεν ειμαι πολυ φαν του Πολανσκι αλλα αυτη η ταινια και η Tess μου αρεσαν.
Δεν ηταν τρομακτικη για horror, αλλα ηταν ατμοσφαιρικη και ενιωθες ενα δεος βλεποντας το.
7/10

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Είδα χτες την ταινία και η πλήξη ήταν μεγάλη.
Απορώ γιατί αρέσει σε μερικούς, καταρχήν ο Πολάνσκι είναι ένας μετριότατος υπερτιμημένος σκηνοθέτης που έγινε γνωστός και απέκτησε τη φήμη μέσα από τις διασυνδέσεις του στο Hollywood αλλά και με τα γεγονότα που συνέβησαν τότε με τον ψυχάκια Manson που ήταν καθοριστικά για την μετέπειτα πορεία του στον κινηματογράφο ειδάλλως μπορεί να μην τον ήξερε κανείς παρά μόνο η μάνα του.
Η ταινία δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο ούτε μπορεί να θεωρηθεί κλασική κατά τη γνώμη μου γιατί με τα σημερινά δεδομένα φαίνονται αστεία το σενάριο-πλοκή αλλά και γενικά η συνολική εικόνα που αποκομίζει ο θεατής βλέποντάς την.
Αξίζει να τη δει κάποιος μόνο για το παίξιμο της Mia Farrow που είναι εξαιρετικό και σε ένα ρολό που τον βιώνει κυριολεκτικά, απλά συναρπαστική.
Τώρα για τα άλλα με τους σατανάδες το μωρό του διαβόλου που θα γεννηθεί από άνθρωπο τις συνάξεις και όλο αυτό το ΚΑΠΗ που είχε μαζέψει ο σκηνοθέτης να παίξουν σε ρόλους που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές με τα σημερινά δεδομένα είναι από αφελές έως γελοίο.
Υπάρχουν ένα εκατομμύριο καλύτερες ταινίες από αυτήν για να δει κάποιος.
Αν ήταν να έβαζα μια βαθμολογία θα ήταν 4 στα 10 και αυτό μόνο για το παίξιμο της Mia Farrow, επίσης διάβαζα στις λίστες ταινιών τρόμου (κι όχι μόνο) ότι είναι μια από τις τρομακτικότερες μια ταινία που σε καθηλώνει ένα σκοτεινό αριστούργημα κι άλλα τέτοια, ότι θέλει γράφει ο καθένας για να εντυπωσιάσει μου φαίνεται, αν επιθυμεί κάποιος να τρομάξει με κάποια ταινία εκείνης της εποχής ας δει τον Εξορκιστή που γυρίστηκε περίπου 8 χρόνια αργότερα και να μην σπαταλήσει δύο ώρες από τη ζωή του για κάτι ανιαρό, εξάλλου δεν είναι όλοι οι σκηνοθέτες Εβραίοι και παιδόφιλοι εκεί έξω.

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Μία διόρθωση: ο Εξορκιστής κυκλοφόρησε πέντε χρόνια αργότερα.

[Φαροφύλακας]

Κουκουβάγια, σκέφτομαι πως αν είχα διαβάσει και ακολουθήσει την συμβουλή σου πριν δω την ταινία, θα είχα χάσει μια από τις αγαπημένες μου ταινίες κι ένα αριστούργημα του κινηματογράφου.

Ο Πολάνσκη είναι βέβαια ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στον πλανήτη, όχι γιατί το λέω εγώ ή εσύ που η άποψή μας είναι ασήμαντη κι αδιάφορη, αλλά γιατί τον έχουν καταξιώσει πέρα από θεατές και κριτικοί, η ίδια η κινηματογραφική ιστορία.

Δεν θα καθίσω εδώ, βέβαια, να υπερασπιστώ την ταινία γιατί δεν το χρειάζεται. Είναι πια πέρα από κριτικές. Όπως και ο Εξορκιστής, άλλωστε. Καί οι δύο ταινίες θεωρούνται κλασικές.

Να σημειώσω μόνο πως εξίσου αριστοτεχνική ταινία και πραγματικά πάνω στην ίδια κινηματογραφική αισθητική και αντίληψη είναι και ο "Ένοικος" από εκείνη την χρυσή εποχή του Πολάνσκη. Βέβαια, από εκεί και πέρα, ο Πολάνσκη έχει κι άλλες κλασικές ταινίες (Πειρατές, Dance of the Vampires κτλ.)

Επίσης, και καθώς έχω μια αγάπη για θεατρικά στημένες ταινίες, πέρα από τις κλασικές του, μου αρέσαν πολύ και ο Θάνατος και η Κόρη αλλά καί Η Αφροδίτη με τη Γούνα, αν και αυτή λιγότερο από την πρώτη.



Από εκεί και πέρα, να σημειώσω κάτι. Ο τρόπος που εκφραζόμαστε στα δύο φόρουμ μας έχει την σημασία του. Το να μην μας αρέσει κάτι είναι ένα πράγμα. Το να απαξιώνουμε κάτι, και δει πολύ μεγαλύτερο από εμάς, είναι κάτι μη αποδεκτό. Το να μπει κάποιος στην Λέσχη του Βιβλίου και να πει πως ο Ντοστογιέφσκι είναι ένας κακός συγγραφέας, ή να μπει εδώ και να πει πως ο Πολάνσκι (ή ο Κόπολα, ή ο Χίτσκοκ κτλ.) είναι ένας "μετριότατος υπερτιμημένος σκηνοθέτης" θεωρείται τρολ.

Κι εμένα π.χ. που δεν μου αρέσει ο Ταραντίνο φροντίζω γράφω πως "εμένα δεν μου πάει" ή κάτι αντίστοιχο.

Κι όσο για το "υπερτιμημένος" ( που δηλ. για ποιον; κάθε πράγμα έχει την αξία που του δίνουμε. ) ιδού η ευφυής, πληρωμένη απάντηση από τον Γούντη Άλλεν:

(όπως εσύ βγάζεις "υπερτιμημένο" τον Πολάνσκη εδώ, εκείνοι βγάζουν τον Μπέργκμαν χεχε )

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Ναι, είναι αυτό που είπες σχετικά με το θεατρικά στημένο ύφος της ταινίας και ίσως είναι ο βασικότερος λόγος που την βρίσκω ανιαρή, άκουγα το μωρό της Ρόζμαρι και το μωρό της Ρόζμαρι κι αν και δεν μου πολύ αρέσουν οι παλιές ταινίες έλεγα να τη δω κάποια στιγμή, τελικά απογοητεύτηκα γιατί άλλα περίμενα.
Επίσης κάτι που μου έκανε άσχημη εντύπωση ήταν το μακιγιάζ στο πρόσωπο της Ρόζμαρι σε κάποιες σκηνές μεγάλης διάρκειας, αυτή η ψεύτικη χλωμάδα που είχε το πρόσωπό της λες και της είχαν ρίξει αλεύρι αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

Εν πάση περιπτώσει όλα υποκειμενικά είναι, γενικά όμως τέτοιες ταινίες δεν μου αρέσουν και φυσικά δεν τρολλάρω σε αυτά που γράφω, όλα είναι θέμα γούστου και βέβαια θα διαφωνήσω στο ότι "δεν έχει σημασία η δική μου ή η δική σου άποψη γιατί είναι ασήμαντη και αδιάφορη" καθώς στον κινηματογράφο ή στη μουσική τα πάντα έχουν να κάνουν με την αποδοχή του κοινού και όχι με το τι γράφουν οι κριτικοί (αν και η επιρροή τους είναι καθοριστική αρκετές φορές) ή αν έχει κερδίσει κάποιο Όσκαρ ή άλλα βραβεία.
Σέβομαι όλους όσους θεωρούν την ταινία εξαιρετική η αριστούργημα αλλά να μου επιτρέψετε να έχω και τη δική μου άποψη για την ταινία που την εξέφρασα παραπάνω όπως και για το σκηνοθέτη που μου είναι ιδιαίτερα αντιπαθής.