Svengali (1931)

Αβατάρι χρήστη
Φαροφύλακας
Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
Αναρτήσεις: 3453
Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00

Svengali (1931)

Ανάρτησηαπό Φαροφύλακας » 11 Φεβ 2018, 01:01

Image

Τίτλος: Svengali
Έτος παραγωγής: 1931
Σκηνοθεσία: Archie Mayo
Σενάριο: George L. Du Maurier, J. Grubb Alexander
Ηθοποιοί: John Barrymore, Marian Marsh, Donald Crisp…
Διάρκεια: 81΄


Ένας εκκεντρικός μουσικός βάζει στον υπνωτιστικό του έλεγχο μια νεαρή κοπέλα γιατί αναγνωρίζει σε αυτήν μεγάλες φωνητικές δυνατότητες.

Image

Είναι εντυπωσιακό πως σήμερα πέφτει συχνά ένα τεράστιο κεφάλαιο και κινηματογραφική τεχνογνωσία για να γυριστεί μια μπαρούφα κι εκεί, στις απαρχές του σινεμά, μπορείς ακόμα και σήμερα, να βρεις αφηγήσεις που στέκουν πολύ καλύτερα.

Η ταινία είναι βασισμένη σε βιβλίο του Ζωρζ Ντι Μωριέ και έχει το ενδιαφέρον του ότι πρόκειται για τον παππού της Δάφνης Ντι Μωριέ, που κι αυτή έγραψε βιβλία τα οποία αργότερα γίνανε κλασικές ταινίες, όπως π.χ. την "Ρεβέκκα", που σκηνοθέτησε ο Χίτσκοκ.

Η ταινία είναι ένα παραμύθι κι ένα δράμα που ειδικά στην αρχή έχει και το χιούμορ του. Στο κέντρο βρίσκεται ένα ερωτικό τρίγωνο στο οποίο κάθε ήρωας είναι παγιδευμένος στο δικό του δράμα. Οι ερμηνείες, θεατρινίστικες πιο κοντά στο θέατρο παρά στον σημερινό κινηματογράφο.

Ο κυνισμός του Σβεγκάλη απολαυστικός κι ο John Barrymore εξαίρετος στον ρόλο. Αναπάντεχα συγκινητική για μένα, η σκηνή προς το τέλος, όπου ο "κακός" Σβεγκάλη βρίσκεται να βουρκώνει, μιλώντας στην Τρίλμπη.

Στην αρχή είχα της αμφιβολίες μου για την Μαράιαν Μαρς στον ρόλο της Τρίμπλης, αλλά από όταν έφυγε η φράντζα από το πρόσωπό της άρχισα να μπορώ να την απολαύσω.

Ο ζωγράφος υπήρξε για μένα ένας σχετικά αδιάφορος ρόλος, κι περισσότερο βρέθηκα να "υποστηρίζω" τον Σβενγκάλη.

Μέσα σε όλα, και από τεχνική σκοπιά, μου έκανε εντύπωση ένα πλάνο το οποίο ξεκινά από κοντινό στα μάτια του Σβενγκάλη, φεύγει πίσω, περνά έξω από το παράθυρο και δείχνει το σπίτι από μακριά. Διότι είναι ένα πλάνο που ακόμα και σήμερα απαντά σε ταινίες. Μάλιστα, καθώς δεν αντιλήφθηκα την τεχνική που εφάρμοσε ο σκηνοθέτης για να πετύχει το αποτέλεσμα, δηλώνω εντυπωσιασμένος (βλ. στο 0:30΄, στο "τρέιλερ", πιο κάτω.)

Το τέλος θα ήταν, για μένα, ένα από τα πιο μεγαλειώδη του κινηματογράφου εάν
δεν υπήρχε επίκληση στο μαγικό (στον θεό), και η αναπάντεχη ομολογία της Τρίμπλης αποδιδόταν αποκλειστικά στην ίδια, απλά κι ανεξήγητα.
Η ταινία υπάρχει ολόκληρη στον ιστό, αν και σε όχι ικανοποιητική ποιότητα.

Τρέιλερ

"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."

Επιστροφή “δεκαετία του 1950 και πριν”

Ποιος είναι συνδεμένος

Χρήστες που περιηγούνται σε αυτό το φόρουμ: Δεν υπάρχουν εγγραμένοι χρήστες και 1 επισκέπτες