Βρες την ταινία

[Χήθκλιφ]

Μα πώς μπόρεσες να την ξεχάσεις! Έβαλα την ταινία να παίζει για να βρω στιγμιότυπα όπου φαίνονται οι διαφορετικοί της ρόλοι και αντί για δύο.. 'Σάντρες' που περίμενα να βρω, έπεσα πάνω σε τρείς (Δεν εκπλήσσομαι που - ακόμη - δεν αναφέρονται ως ρόλοι στην Imdb οι άλλες δύο γυναίκες που υποδύεται, καθώς εμφανίζονται στιγμιαία και δεν κατονομάζονται)

Αρχικά (9:18) εμφανίζεται ως ανώνυμη γυναίκα στο υπουργείο και ανταλλάσσουν φευγαλέα ματιά με τον Μαρτσέλο



Έπειτα (42:27) σε μία αλλόκοτη σκηνή, ως πόρνη





Και φυσικά ως αινιγματική Άννα Κουάντρι



Ως προς τον δικό σου γρίφο, είμαι μεταξύ "Ran" και "Kill Bill" δίχως να είμαι σίγουρη καθώς η μόνη αλεπού που θυμάμαι να έχω δει ήταν στην ταινία "Αντίχριστος" (που δεν περιλαμβάνει εκδίκηση ή φλάουτο). Πάντως καμία από τις δύο μου άρεσε και έτσι δεν συγκράτησα πολλές λεπτομέρειες..

[Μυρμηγκοφάγος]

Αφου εσύ δε βρήκες τη μια, δικαιολογούμαι απολύτως που δε βρήκα τις δύο ( )σε μια ταινία που το μόνο που με ικανοποίησε ήταν το εικαστικό της κομμάτι. Και σε αυτό σίγουρα βοήθησε ότι ούτε ο Bertolucci, αλλά ούτε και ο Trintignant, με ενθουσιάζουν και ειδικά ο τελευταίος μου έχει καταστρέψει αρκετές ταινίες.

Το ran είναι και αναφέρεται στις αλεπούδες που παίρνουν ανθρώπινη μορφή, αν θυμάσαι την σκηνή.

Ήταν κάτι συγκεκριμένο που δεν σου άρεσε; το θεώρησες βαρετό,ή δεν σε ικανοποίησαν οι ερμηνείες; Με παραξενεύει λίγο γιατί οικειότητα με Ιαπωνικές ταινίες έχεις. Αναρωτιέμαι επίσης αν σε ενόχλησε η μεταφορά από το έργο του Σαίξπηρ και σε σύγκριση με κάποια εκδοχή του βασιλιά Ληρ, σου φαίνεται ως φτωχός συγγενής.

[Χήθκλιφ]

Θεωρώ τον "Κομφορμίστα" μία από τις κορυφαίες, τις πιο άρτιες, τις πιο αριστουργηματικές ταινίες που έχω δει, την βάζω στην κορυφή των κορυφών, εκείνων των ελάχιστων, που βγάζοντας το προσωπικό κριτήριο της λατρείας - ταύτισης (το οποίο θα συζητήσουμε στο άλλο νήμα, όπου με ρώτησες ) κρίνω όσο πιο 'καθαρά' μπορώ ως τέλειες. Μαζί με την "Στάλκερ", την "Σολάρις", τη "Θυσία", την "Σανατόριο, η κλεψύδρα" και την "Γυναίκα στους αμμόλοφους" (σίγουρα κάποια μου διαφεύγει!)

Ο Τρεντινιάν μου είναι πολύ αγαπητός ως ηθοποιός! Όταν τον είδα στην "Amour" του λατρεμένου μου Χάνεκε, χάρηκα τόσο που εξακολουθεί να κάνει σινεμά και μάλιστα να δίνει τέτοιες ερμηνείες! Ήταν υπέροχος εκεί, ευάλωτος και συγκινητικός.

Νομίζω πως την θυμάμαι τώρα που το λες και αν δεν κάνω λάθος σχετίζεται με τον διασκεδαστή - 'γελωτοποιό' του πατέρα.. Όταν λέω πως δεν μου άρεσε καμία από τις δύο, δεν σημαίνει πως ισχύει στον ίδιο βαθμό. Η 'Ran' ήταν καλή κατα τη γνώμη μου, αλλά για μένα προσωπικά αδιάφορη, ενώ η "Kill Bill" ανήκει (για μένα πάντα, δίχως παρεξήγηση) στις χειρότερες ταινίες που έχω δει, σχεδόν τη μίσησα.

Συγκεκριμένα τώρα, η 'Ran' είναι η τελευταία στη σειρά προτίμησης από όσες Ιαπωνικές έχω δει, όλες τις άλλες τις έχω πολύ ψηλά. Θα έλεγα ότι δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο Κουροσάβα, αλλά η "Ρασομόν" μάλλον το διαψεύδει. Κάτι απροσδιόριστο στο ύφος της μου έφερε στο νου περισσότερο κινέζικες ταινίες τύπου "Ο ήρωας" που δεν είναι ακριβώς του τύπου μου, δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα..

Για παράδειγμα, λατρεύω το στυλ του Μασαχίρο Σινόντα και του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα, γενικά το Ιαπωνικό νέο κύμα, αλλά και παλαιότερες όπως: "Seppuku", "Tokyo Monogatari" "Η μπαλάντα του Ναραγιάμα" (του '58 και γενικά όσες ταινίες έχουν γυριστεί σε στυλ θεάτρου Καμπούκι με συναρπάζουν!) κτλ.. Αν τώρα εσύ μπορείς να εξηγήσεις γιατί δεν μου άρεσε η "Ran" θα είμαι ευγνώμων!

Συνεχίζοντας, θα βάλω κάτι πολύ, πολύ εύκολο

Είδος: Ξένη - Δραματική
Στοιχεία: Βόμβα, ασανσέρ, ελικόπτερο, Ιταλία

[Μυρμηγκοφάγος]

Έκατσα και είδα αυτές τις μέρες μερικές από τις ταινίες που πρότεινες στα 80's, χωρίς να αγγίξω τον Ζουλάφσκι και δυστυχώς για διάφορους λόγους, δεν με ενθουσίασαν. Ίσως αυτός να ήταν αρκετός λόγος για να προσπεράσω και το Σανατόριο, που ήταν η μόνη ταινία που δεν είχα δει από αυτές που ανέφερες εδώ. Το σκέφτηκα όμως λίγο παραπάνω και αποδέχτηκα ότι αν μου έβγαινε Στάλκερ θα είχα ατυχήσει, αλλά αν μου έβγαινε σαν την επόμενη χειρότερη επιλογή, τη Γυναίκα στους αμμόλοφους, θα ήμουν εξαιρετικά χαρούμενος. Έλαβα υπόψη ότι την είχα ξαναπετύχει κάπου και σε συνδυασμό με την αδικαιολόγητη εγκατάλειψη του Πολωνικού κινηματογράφου από μέρους μου, βούτηξα.

Δύο πράγματα συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα και ένα στο τέλος της. Το πρώτο ότι ήμουν πράγματι αδικαιολόγητος για τη συμπεριφορά μου απέναντι σε αυτή τη χώρα. Το δεύτερο ότι μου φάνηκε οικεία. Σταματάω, imdb, σκηνοθέτης, ταινίες, ωπ, δική του είναι η μέχρι τώρα καλύτερη μου Πολωνική ταινία, τo Saragossa Manuscript. Ενδιαφέρον. Το τρίτο ήταν - ή μήπως να το αφήσω καλύτερα για το τέλος;

Δε συγκράτησα πολλά, δύο - τρία πράγματα και την άφησα να με κάνει ένα roller coaster. Και τι roller coaster ήταν αυτό. Με περίσσια άνεση κατέληξε στις πιο αγαπημένες μου, με μόνο αρνητικό ότι δεν θα μπορέσουμε να τη συζητήσουμε Χήθκλιφ, αλλά ας κάνω μια πολύ μικρή αναφορά σε spoiler.

Κατάφερα να βγάλω όλη τη ταινία με το ότι ο θάνατος, όσες και ότι γνώσεις έχουμε λάβει σε αυτή τη ζωή, πάντα θα παραμένει ένα μυστήριο από το οποίο δεν μπορούμε να πετάξουμε. Με αυτή τη παραδοχή δε χρειάστηκα τίποτα άλλο για να την απολαύσω και τα πάντα δικαιολογήθηκαν υπό αυτό το πρίσμα. Δύο μόνο απορίες έχω, που για την δεύτερη δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω απάντηση.

Η πρώτη είναι αν γνωρίζεις στην Ελληνική μυθολογία να υπήρξε κάποιος που κατέβηκε στον Άδη να βρει συγγενή και να έμεινε για πάντα εκεί, δηλαδή αν έχει κάποιο μυθολογικό υπόβαθρο η ταινία. Η δεύτερη αν στο τέλος οι πολλοί τάφοι σου θύμισαν δεύτερο παγκόσμιο και η ταινία ήταν και μια αναφορά και σε όλα αυτά τα δεινά. Ήταν μια σκέψη που προσπάθησα να την αποβάλλω γρήγορα υπό τον φόβο της εκλογίκευσης.

Τα υπόλοιπα από αύριο, αλλά μόνο αν θυμηθείς αυτές που σου διέφυγαν. Α, και εξαιτίας αυτής, σου δίνω μια πίστωση εκατό ταινιών προς πρόταση, χωρίς να υπάρξει καμιά αμφισβήτηση από μέρους μου, αν ξεφύγεις όμως θα υπάρχουν συνέπειες

Υ.Γ Παραλίγο να το ξεχάσω. Το τρίτο. Το τρίτο λοιπόν, είναι ότι πια δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να ξαναδώ άλλη ταινία του Πολωνικού κινηματογράφου, γιατί η πιθανότητα να πλησιάσει αυτήν τείνει στο μηδέν

[Μυρμηγκοφάγος]

Με παραξενεύει η εντύπωση που έχεις για το Ran. Ενώ το "αδιάφορη" μου είναι απολύτως κατανοητό και για να σου πω και τη δικιά μου αμαρτία, με εξαίρεση αυτήν και το Dersu Uzala, πολλές φορές όχι απλά δεν με ενθουσιάζει, αλλά μου είναι και ανυπόφορος, ο συσχετισμός με τις Κινέζικες μου προκαλεί εντύπωση. Στα γρήγορα αν έκανα τέτοιον συσχετισμό, μάλλον μόνο με το Curse of the Golden Flower θα μπορούσα να τον κάνω και αυτό εξαιτίας κυρίως θέματος, χρωμάτων, αλλά και τάξη μεγέθους της ιστορίας. Αλλά πιο πολύ θα ήταν ότι το Curse of the Golden Flower μου θύμισε Ran, παρά το αντίστροφο. Ίσως πάντως να είναι καλή ιδέα να αρχίσεις να διατυμπανίζεις ότι το λατρεύεις. Πιο πολλά θύματα θα βρεις και θα αυξήσεις τις πιθανότητες να λάβεις μια απάντηση

Και ένα μικρό spoiler πάνω στο Ran

Η αλεπού ήταν αναφορά στην προτομή αλεπούς που επεστράφη, αντί του κεφαλιού της γυναίκας του γιού του Hidetora

Έχεις δει και τη Μπαλάντα του Ναραγιάμα του 83; Από το λίγο που σε καταλαβαίνω, θα έλεγα ότι θα σου ταίριαζε περισσότερο.

Για την ταινία που έχεις βάλει δεν έχω ιδέα. Τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ τι αντλώ από τις φωτογραφίες χωρίς να το καταλαβαίνω

[Χήθκλιφ]

Μυρμηγκοφάγε, δώσε μου λίγο χρόνο, θα επανέλθω με απαντήσεις και θα προσπαθήσω να σκεφτώ καμιά ακόμη καλή ταινία - αν και είναι πλέον απίθανο να βρεθεί άλλη.. Θα μεταφέρω όμως την συζήτηση μας σε κάποιο άλλο νήμα για να μην αποσπάμε την προσοχή από το παιχνίδι - μάλλον στο Εφήμερο σουξουμούξου εκτός εάν μου υποδειχθεί κάποιο καταλληλότερο!

Θα δώσω ένα ακόμη στοιχείο

Είδος: Ξένη - Δραματική
Στοιχεία: Βόμβα, ασανσέρ, ελικόπτερο, Ιταλία, Κέιτ Μπλάνσετ

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Αν και όποτε διαβάζω τις ταινίες που αναφέρεις, Χήθκλιφ, μένω κάπως έτσι: , θα το ρισκάρω λέγοντας ότι είναι το Heaven του Τικβερ.

[Χήθκλιφ]

Κι όμως Χρήστο αυτή είναι!!! Εκπλήσσομαι βάβαια που την έχεις δει, καθότι είναι πολύ ρομαντική..

Σειρά σου λοιπόν!

[Μυρμηγκοφάγος]

Να μεταφέρεις τη συζήτηση όπου θέλεις, αν και φαντάστηκα ότι από τη στιγμή που σου αρέσουν οι σουρεαλιστικές ταινίες, θα σου άρεσαν και οι σουρεαλιστικές συζητήσεις

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Κι όμως Χρήστο αυτή είναι!!! Εκπλήσσομαι βάβαια που την έχεις δει, καθότι είναι πολύ ρομαντική..

Σειρά σου λοιπόν!

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να είναι τόσο ρομαντική.

Είδος: Δράμα
Στοιχεία: Δάσκαλος, κοριτσάκι, κατηγορίες.