Κινηματογραφική Λέσχη

Ο Τζέρεμι Άιρονς είναι αυτός; Βλέπω έχει κατακτήσει αυτό το νήμα Πολύ σέξι άντρας παρεμπιπτόντως, κι ας μην είναι συμβατικά πολύ ωραίος ή αρρενωπός.

Λοιπόν αυτή εδώ είναι μια εκπληκτική ερωτική (και όχι μόνο) σκηνή απ' το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε (Gone Girl 2014), ανάμεσα στη Rosamund Pike και τον (γκέι στην πραγματικότητα) Neil Patrick Harris. Όμως, προειδοποιώ έχει μέσα σοβαρότατο SPOILER της ταινίας. Θυμάμαι να βλέπω αυτή τη σκηνή στον κινηματογράφο και να έχω μείνει έτσι --- >

Καταρχήν, ο Harris εμένα μου το βγάζει πως είναι γκέης. Από εκεί και πέρα, την ταινία δεν την έχω δει αλλά έχω διαβάσει το βιβλίο. Διάολε, είχε τέτοια σκηνή μέσα το βιβλίο και δεν την θυμάμαι;

Απ' ό,τι θυμάμαι όχι.

Ο Τζέρεμι Αιρονς είναι απίστευτα γοητευτικός άντρας, θα συμφωνήσω!!

Εντωμεταξύ, έμεινα με την σκηνη από το Κορίτσι γιατι όντως δεν υπήρχε στο βιβλίο και δεν περίμενα να το πάει εκεί Τουλάχιστον, προειδοποιει στην αρχή ότι περιέχει σπόιλερ. Ο ηθοποιος επαιζε και στην σεζον Freaks, του American Horror Story αν έχω καταλάβει καλά ποιος είναι.

Εμένα αρχικά μου έρχεται αυτή η σκηνή στο μυαλό από Το Τέλος της Βίας, του Κρόνεμπεργκ. Με πιάνουν και λίγο τα γέλια με τα απανωτά σκαμπίλια που ανταλλάσσονται. Την θεωρώ, βέβαια, δυνατή όχι μόνο για την σεξουαλική της ένταση αλλά κυρίως γιατί αποπνέει όλη την συναισθηματική φόρτιση που βιώνουν οι πρωταγωνιστές με τον γάμο και την ζωή τους να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Μου θυμίζει σχεδόν μάχη!
Δυστυχώς, στο μοναδικο βίντεο που βρήκα με ολόκληρη την σκηνή, για κάποιο λογο ο δημιουργός του έχει βάλει μουσική επένδυση, που μου την χαλάει λίγο αλλά όπως και να' χει...απολαύστε

Την είχα δει στο σινεμά την ταινία. Μου ψιλοάρεσε.

Καλά, το "strangers in the night" με το οποίο έντυσε ο γιουτουμπιστής την σκηνή, μου ακούγεται εξίσου παράταιρο με το αν έπαιζε το "βρε μελαχρινάκι με πότισες φαρμάκι..."

Ιππολύτη έγραψε:Τώρα στην περίπτωσή μου, η πρώτη ερωτική σκηνή που μου έρχεται στο μυαλό είναι από την ταινία "Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι" που λίγες σκηνές ΔΕΝ είναι ερωτικές...

Η συγκεκριμένη μου έμεινε, ίσως επειδή είναι σκληρή, ίσως επειδή κρύβει ένα ολόκληρο παρασκηνιακό στόρυ μεταξύ των εμπλεκομένων... Είναι η διάσημη σκηνή με το βούτυρο:

Ξαναείδα το "Last Tango in Paris", μιας κι ύστερα από τόσα χρόνια δεν θυμόμουν σχεδόν τίποτα.

Η συγκεκριμένη σκηνή "με το βούτυρο" από την μία μου φαίνεται ψεύτικη, καθώς αυτό που υποτίθεται πως κάνουν δεν γίνεται δίχως να κατεβάσει ο άντρας το κολλητό παντελόνι του. Ο Μπράντο εκεί είναι κανονικά ντυμένος. Από την άλλη το θεατρικό σκέλος βγάζει κάτι αληθινό και πράγματι, έψαξα λίγο και διάβασα, και από ό,τι φαίνεται η συγκεκριμένη σκηνή ήταν εκτός σεναρίου κι ο Μπράντο με τον Μπερτολούτση την παρουσίασαν ξαφνικά στην Σνάιντερ η οποία είπε έπειτα πως ένιωσε ταπεινωμένη και τα δάκρυά της ήταν αληθινά.

Έχουν ενδιαφέρον τα λόγια της, σε συνέντευξη: "Εκείνη η σκηνή δεν ήταν στο αρχική σενάριο. Η αλήθεια είναι πως ήταν ιδέα του Μπράντο. Μου το είπανε ακριβώς πριν γυριστεί η σκηνή κι ένιωσα θυμό. Θα έπρεπε να τηλεφωνήσω τον ατζέντη μου ή να πω στον δικηγόρο μου να έρθει στο γύρισμα μιας και δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να κάνει κάτι που δεν είναι στο σενάριο, όμως τότε δεν τα ήξερα αυτά. Ο Μπράντο μου είπε: 'Μαρία, μην ανησυχείς, είναι μοναχά μια ταινία,' όμως σε αυτήν την σκηνή, ακόμα κι αν αυτό που έκανε ο Μπράντο δεν ήταν αληθινό, εγώ έκλαιγα με αληθινό δάκρυ. Ένιωσα ταπεινωμένη και να πω την αλήθεια, ένιωσα κάπως βιασμένη από τον Μπράντο και τον Μπερτολούτση μαζί. Μετά την σκηνή ο Μπράντο δεν με παρηγόρησε ούτε ζήτησε συγνώμη. Ευτυχώς ήταν μια μόνο λήψη."

Αφού η γυναίκα δεν το άντεχε, δεν έπρεπε να συνεχίσουν τη σκηνή, όσο "πειστική" κι αν έβγαινε. Γνωρίζοντας αυτό δεν νιώθω άνετα να την παρακολουθήσω, και δεν θα το κάνω Λένε ότι ο Μπράντο δεν ήταν κι ο καλύτερος χαρακτήρας... (για τον Μπερτολούτσι δεν γνωρίζω).

Πάντως καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς γίνεται να γυρίζεις ερωτική σκηνή με κάποιον, και να το βλέπεις εντελώς ψυχρά και επαγγελματικά. Προφανώς αυτό που βλέπουμε εμείς στην οθόνη μας είναι μια ψευδαίσθηση, όμως και πάλι... κάποια πράγματα είναι αληθινά. Πώς γίνεται να μένεις τελείως αμέτοχος; Προφανώς κάποιοι επηρεάζονται όσο επαγγελματίες κι αν είναι.

Τί να σου πω; Δίχως να φτάνω στο άκρο της Χήθκλιφ, όπου να μου φαίνονται όλες οι ερωτικές σκηνές κάπως κωμικές, συχνά δεν με πείθουν, όπως π.χ. στην σκηνή με τον Μπράντο, στην οποία πρέπει να δώσω έμφαση στην θεατρικότητα.

Ή, για παράδειγμα, γενικότερα στην σκηνή με το ζευγάρι Banderas-Ηayek από τον Desperado (που μπήκε πιο πάνω), αλλά κι ειδικότερα όταν γελάει η Hayek, εγώ βλέπω δυο ηθοποιούς να υποκρίνονται πως δήθεν κάνουν σεξ.

Θέλω να πω, όχι απλά το κάνουν ψυχρά επαγγελματικά, αλλά φαίνεται κιόλας.

Την πιο ψεύτικη, αποτυχημένη ερωτική σκηνή που έχω δει την χρεώνω, δυστυχώς, στον Παπακαλιάτη. Ήταν σε εκείνη την σειρά όπου πλαγιάζει με την μαμά-Πέμη Ζούνη και κρατάνε μια κάμερα και τάχα γελάνε αυθόρμητα και παιχνιδιάρικα. Εκεί δεν έβλεπες απλά δυο ηθοποιούς να υποκρίνονται αλλά δυο ηθοποιούς σε μια πολύ κακή παράσταση.

Για μένα από τις πιο ρεαλιστικές και καλογυρισμένες ερωτικές σκηνές είναι αυτή με τον Βίγκο Μόρτενσεν και την Μαρία Μπέλο στην ταινιάρα του Ντέβιντ Κρόνενμπεργκ " Το τέλος της βίας"

Ίσως από τις πιο όμορφες σκηνές του σινεμά (που τυχαίνει να είναι κι ερωτική) είναι ο πρόλογος, αληθινό ποίημα, του "Αντίχριστου" του Λαρς Φον Τρίερ. Μέσα σε πέντε λεπτά εκτυλίσσεται ένα ποιητικό και τραγικό δράμα υπό τους ήχους του Lascia ch'io Pianga, του Χέντελ.