Αγαπημένη μουσική επένδυση ταινιών

[Τρίνιτυ]

Την παρακάτω μουσική, που ακούγεται στην αρχή της ταινίας - ντοκιμαντέρ (που δεν έχω δει ακόμη), το Powaqqatsi, δεν χορταίνω να την ακούω:

[Χήθκλιφ]

Από την μουσική επένδυση της ταινίας Savage Streets (1984) η νέα μουσική εμμονή μου "Justice for one", ερμηνευμένο από τον John Farnhan... αν εξαιρέσω τους γλυκανάλατους πρώτους στίχους, το υπόλοιπο μου ταιριάζει γάντι και επιτέλους το ανακάλυψα!!! (Σε ευχαριστώ Μυρμηγκοφάγε για άλλη μια φορά - βοήθησες έμμεσα!! )

Τεράστιο σπόιλερ το αυτοσχέδιο βίντεο αλλά παραθέτω το συγκεκριμένο γιατί ενσωματώνει όλη την ταινία μέσα σε λίγα λεπτά (για όποιον δικαιολογημένα δεν ενδιαφέρεται να την δει κυριολεκτικά ολόκληρη!)

[Χήθκλιφ]

Από την πολύ αγαπημένη μου ταινία "Nabbeun namja \ Bad Guy" (2001) του Κιμ Κι Ντουκ το τραγούδι που έντυσε μελαγχολικά τις πιο δυνατές στιγμές της. Παραθέτω το βίντεο από μια ζωντανή ηχογράφηση (παρόλο που την βρίσκω κατώτερη από την εκδοχή του στούντιο) μόνο επειδή περιλαμβάνει μια σεκάνς από την ταινία (ο λόγος δηλαδή που μου άρεσε εξ'αρχής το κομμάτι) τα καλύτερα όμως λείπουν.

Etta Scollo - "I tuoi fiori"

[Ίζι]

Χήθκλιφ, μαγευτικό τραγούδι, δεν το είχα ξανακούσει

[Χήθκλιφ]

Ούτε κι εγώ το ήξερα, στην ταινία το άκουσα... Ήταν πολύ ταιριαστό με τις σκηνές που συνόδευσε, πέρα από απροσδόκητο (ιταλικό τραγούδι σε κορεάτικη ταινία...! Αλλά ο αγαπημένος μου Κιμ μόνο συμβατικός δεν είναι )

[Χήθκλιφ]

Με αφορμή το καρέ από την ταινία Trainspotting θυμήθηκα την αγάπη που της είχα - βασικά στον Μαρκ Ρέντον είχα αποκλειστικά! Ακόμη θεωρώ ότι είναι από τους πιο όμορφους άντρες που έχω δει (όχι δεν αναφέρομαι στον αδιάφορο - για εμένα - Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, αλλά στον χαρακτήρα που υποδύεται - πόση Μαγεία έχει το να δίνει η ιδανική στιγμή και μια συνάντηση ταλέντων κάτι που έχει σχεδόν δική του υπόσταση!) - Τώρα που το σκέφτομαι, σαν να μοιάζει υπερβολικά στον Πέρση από την λατρεμένη Μέδουσα... χμμ, μάλλον όχι τυχαία

Φυσικά είχα αγοράσει τα δύο cd της μουσικής επένδυσης και έλιωσα τα ακόλουθα κομμάτια που ήταν τα αγαπημένα μου.

Το συγκεκριμένο συνέπιπτε με την κορυφαία - για εμένα πάλι - στιγμή της ταινίας όπου με άγγιζε η τραγική αντίφαση και ειρωνεία των στίχων σε αντιπαραβολή με όσα εκτυλίσσονταν στην οθόνη και στην ζωή του ήρωα. Είχα παίξει τόσες φορές την σκηνή που η βιντεοκασέτα (!) κατέληξε να φθαρεί σε εκείνο το σημείο.




Και το ακόλουθο που δεν έχω κατασταλάξει αν προτιμώ στην αυθεντική εκδοχή από Blondie ή στης ταινίας από Sleeper (μάλλον το μαγικό άγγιγμα του Μαρκ θα βαρύνει και εδώ - καθότι μιλάμε για την σκηνή όπου... ας πούμε πως «ερωτεύεται»)

[Ίζι]

Χήθλιφ, σχετικά με το Perfect Day, αν και έχει τόσο αισιόδοξο στίχο, μου έβγαζε πάντα κάτι πικρό και καταθλιπτικό, λες κι έχουν περάσει πια οι όμορφες μέρες σαν αυτή που περιγράφει, και έχει απομείνει μόνο σκοτάδι. Βοηθάει κι η κάθε άλλο παρά χαρωπή μελωδία.

Άλλο ένα πανέμορφο μουσικό θέμα, η δραματικότητα του οποίου έρχεται σε αντίθεση με τα όσα τρομακτικά διαδραματίζονται, προσδίδοντας βάθος στην ταινία. Βρίσκω εύστοχο ένα απ' τα σχόλια στο youtube: "You take a movie a lot more seriously when it has real music like this".

[Χήθκλιφ]

Όπως το λες Ίζι, έτσι το έβλεπα \ ένιωθα πάντα κι εγώ - έχει απομείνει μόνο σκοτάδι κι εκείνος μόνος σε μια βαθιά μαύρη τρύπα (δεν θα μπορούσαν λοιπόν να επιλέξουν καταλληλότερο τραγούδι για το σημείο που ντύνει ηχητικά). Ο στίχος «you made me forget myself, I thought I was someone else - someone good...» μου το βγάζει τόσο έντονα αυτό όπως και η σπασμένη φωνή στο ξέσπασμα του ρεφρέν. Λατρεμένο μαζί με όσα σηματοδοτεί.

Υγ. Αγαπώ Candyman!!!

[Γεωργία]

Τα δικά μου:

Sting- Shape of my heart Aπο την ταινια: Leon: The professiional

James Horner- A beautiful mind Aπο την ταινια: A beautiful mind

Air- Playground love Aπο την ταινια: The Virgin Suicides

[Ίζι]

Όταν ήμουν μικρότερη τα soundtracks ήταν η αγαπημένη μου μουσική κατηγορία κι είχα μεγάλη συλλογή. Ας κάνω εδώ μια λίστα με κάποια soundtracks που λατρεύω ολόκληρα (όχι δηλαδή μόνο ένα-δυο θέματα ή τραγούδια). Εξαιρούνται τα μιούζικαλ (π.χ. The Wizard of Oz, West Side Story) και αυτά που ουσιαστικά αποτελούν συλλογές με παλιότερα κομμάτια (π.χ Pulp Fiction, The Crying Game).

Psycho (1960) του Bernard Hermann
The Godfather (1972) του Nino Rota
Romeo and Juliet (1968) του Nino Rota
The Road Home (1999) του San Bao
La ballade des Dalton (1978) του Claude Bolling (ταινία του Λούκι Λουκ)
Daisy Town (1971) του Claude Bolling (ταινία του Λούκι Λουκ)
Once Upon a Time in America (1984) του Ennio Morricone
The Good, the Bad and the Ugly (1966) του Ennio Morricone
Carrie (1976) του Pino Donaggio
Dressed to Kill (1980) του Pino Donaggio
Body Double (1984) του Pino Donaggio
Time of the Gypsies (1988) του Goran Bregovic
Arizona Dream (1993) του Goran Bregovic
La Reine Margot (1994) του Goran Bregovic
Underground (1995) του Goran Bregovic
Συνοικία το Όνειρο (1961) του Μίκυ Θεοδωράκη
When the Wind Blows (1986) διαφόρων μεταξύ των οποίων οι David Bowie, Roger Waters, Genesis
Labyrinth (1986) των David Bowie και Trevor Jones
The Graduate (1967) των Simon & Garfunkel και Dave Grusin
Rosemary's Baby (1968) του Krzysztof Komeda
The Double Life of Véronique (1991) του Zbigniew Preisner
Damage (1992) του Zbigniew Preisner
Schindler's List (1993) του John Williams
La Vita e Bella (1997) του Nicola Piovani
Les choristes (2004) του Bruno Coulais
The Piano (1993) του Michael Nyman

Σταματάω γιατί είναι πολλά. Πιο πρόσφατα έχω ξετρελαθεί με τη μουσική του Game of Thrones

E, τόσα έγραψα, ας βάλω κι ένα κομματάκι