Arrested Development (2003-2006) και (2013-)

[Στιλλ Ιλλ]

Εχω φτασει στο 9 επεισοδιο και απλα δεν υπαρχει η σειρα, ο μονος που εξακολουθει να με εκνευριζει ειναι ο Τζομπ

[Ίζι]

Εγώ τελειώνω την τέταρτη σεζόν που τη βρήκα εκπληκτική. Πολύ διαφορετική από τις τρεις πρώτες και λιγότερο αστεία, όμως το άψογο σενάριο και η πλοκή αποζημιώνουν. Τώρα περιμένουμε καινούρια σεζόν, που λένε ότι θα έχει πάλι στο επίκεντρο την οικογένεια και όχι έναν χαρακτήρα ανά επεισόδιο. Θα ξεκινήσω σύντομα να την ξαναβλέπω, μια που λένε ότι τη συγκεκριμένη σειρά την απολαμβάνεις περισσότερο τη δεύτερη φορά.

Τελικά την τοποθετώ στα τρία καλύτερα σίτκομς που έχω δει μαζί με τον Blackadder (σεζόν 2 και μετά) και τους Simpsons (σεζόν 2-9).

[Στιλλ Ιλλ]

Για την ωρα τοσο ψηλα εχω το Seinfeld με τα Friends και το Community να ακολουθουν

[Ίζι]

ε, με Seinfend και Friends συμπληρώνεται η πεντάδα μου

[Φαροφύλακας]

Σε αυτήν την σειρά δεσπόζουν οι εξωφρενικές ιδέες (π.χ. το "never nude" του Τομπάιας) κι οι αδιάκοπες κι ανεκδιήγητες παρεξηγήσεις. Δεν ξέρω γιατί μου ταίριαξε τόσο πολύ. Mε τον γιατρό που λέει παράξενα τα νέα, με το γιαπωνέζικο βιντεάκι με τις οδηγίες για το τζετ-πακ κτλ. μιλάμε έχω ξεραθεί να γελάω. Με δάκρυ!


Μέσα στις διάφορες λεπτομέρειες πολύ φάση έχουν κι οι μικρές μουσικές που χρωματίζουν τα διάφορα, όπως η ανατολίτικη για τις θρησκευτικές εμπειρίες, το "Mr. F", το "For british eyes only" κτλ.

Εγώ τελειώνω την τέταρτη σεζόν που τη βρήκα εκπληκτική. Πολύ διαφορετική από τις τρεις πρώτες και λιγότερο αστεία, όμως το άψογο σενάριο και η πλοκή αποζημιώνουν.

Ξεκίνησα κι εγώ την 4η σεζόν. Όπως όμως λες, είναι λιγότερο αστεία. Ειδικά το 2ο επεισόδιο, του Μιχαήλ, μου φάνηκε δραματικό και στενάχωρο.

Όμως ξεκίνησα να γράψω εδώ γιατί έβλεπα τώρα το επεισόδιο της Λίντσεη (το σ04ε03). Η Portia de Rossi πρέπει να έχει πειράξει το (πανέμορφο!) πρόσωπό της. Έχει αλλάξει η φυσιογνωμία της. Δεν την αναγνωρίζω. Έπρεπε να κοιτάξω στην imdb για να βεβαιωθώ πως δεν βάλανε κάποια άλλη ηθοποιό που της μοιάζει.

[Ίζι]

Ίσως όχι... οι άνθρωποι μεγαλώνουν. Όλοι έχουν αλλάξει, εκτός απ' τον Τζομπ που είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.

[Φαροφύλακας]

Είμαι ακόμα στην 4η σεζόν και για εμένα έχει χαθεί το μπρίο.

Καταρχήν, η μεγαλύτερη αλλαγή είναι μάλλον αυτή του Μάικλ. Έναν άνθρωπο νορμάλ είχε η οικογένεια και τώρα πια είναι κι αυτός ένας χαμένος, μίζερος, ψεύτης κτλ. αφαιρώντας από την ιστορία την αντίθεση, η οποία ήταν στο κέντρο.

Επίσης, τα εξωφρενικά ευρήματα δεν είναι πια τόσο αστεία (οπως ήταν π.χ. το "never nude") κι έτσι δυσκολεύεσαι να ανεχτείς την απιθανότητά τους, όπως π.χ. ο Μάρκη που δεν αναγνωρίζει πρόσωπα. Χώρια που έχει και σεναριακές αβλεψίες και π.χ. αν προσέξεις, κάποια στιγμή του μιλάει ο μπλε Τομπάιας με την περούκα, που τον έχει για Λίντσεη, δεν φαίνεται να αναγνωρίζει ούτε την φωνή του.

Ο Μάικλ που έχει φορτωθεί στο δωμάτιο του γιου του ο οποίος δυσκολεύεται να του δώσει πόδι ή ο Τζομπ που "κολλάει" κάποια στιγμή καταρρέοντας μέσα σε κλάματα ή ακόμα κι ο Τομπάιας που τρέμει στην αγκαλιά της Ντεμπρή της οποίας η μύτη αιμορραγεί, μου φέρνουν θλίψη, πράγμα που είναι κάπως ασύμβατο με την προσδοκία μου να γελάσω.

Από εκεί και πέρα, η σειρά συνεχίζει να κρατιέται σε ένα επίπεδο, για όποιον διασκέδασε τις τρεις πρώτες σεζόν.

Πάντως τέρμα τα 9αράκια που έδινα τότε.

[Ίζι]

Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ η 4η σεζόν, για την μπερδεμένη ιστορία της, τις ανατροπές και όλα τα σεναριακά ευρήματα. Νομίζω ότι δόθηκε περισσότερη σημασία στην πλοκή παρά στο χιούμορ, κάτι που δεν με πείραξε. Όμως γενικά οι φαν της σειράς μάλλον συμφωνούν μαζί σου, ότι η τέταρτη ήταν πιο αδύναμη - μάλιστα κάποιοι προτείνουν να σταματήσει κανείς να τη βλέπει μόλις τελειώσει τους ορίτζιναλ κύκλους. Εμένα το μόνο που με ενόχλησε ήταν η αλλαγή του Μάικλ. Πάντως διάβασα ότι ετοιμάζουν και 5η σεζόν, που μάλλον θα έχει την παλιά δομή με όλη την οικογένεια μαζί σε κάθε επεισόδιο.

[Βάγγυ]

Μαζί με το ενδιαφέρον μου για τις ταινίες, έχω χάσει και το ενδιαφέρον μου για τις σειρές (πέρα από κάποιες που, που και που κοιτάω τα επεισόδια που μου έχουν μείνει μαζεμένα). Με αυτή τη σειρά όμως με φτιάξατε και λέω να την αρχίσω, γιατί θέλω να δω κάτι που θα γελάσω.