Ανάρτησηαπό Τρίνιτυ » 13 Μάι 2018, 19:14
Διαβάζω αυτές τις μέρες το "Σμιλεύοντας το χρόνο" του Αντρέι Ταρκόφσκι, είμαι στα μισά του βιβλίου και με έχει συνεπάρει με τον τρόπο σκέψης του γύρω από την τέχνη, τον κινηματογράφο, την ζωή. Μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα:
«Λένε πως ο χρόνος είναι αμετάκλητος. Κι είναι αλήθεια, με την έννοια ότι «δεν μπορείς να φέρεις πίσω τα περασμένα». Τι ακριβώς είναι αυτά τα «περασμένα»; Όλα όσα πέρασαν; Και τι σημαίνει «πέρασαν» για κάποιον, όταν για τον καθένα μας το παρελθόν είναι φορέας κάθε συγκεκριμένου πράγματος στον παρόν μας σε κάθε στιγμή μας; Από μια άποψη το παρελθόν είναι πολύ πιο πραγματικό από το παρόν, ή τουλάχιστον πιο σταθερό, πιο ανθεκτικό. Το παρόν γλιστρά μέσα από τα χέρια μας και χάνεται σαν άμμος, και μόνο όταν το αναπολούμε αποκτά υλικό βάρος. Τα δαχτυλίδια του βασιλιά Σολομώντα είχαν το επίγραμμα «Όλα θα περάσουν» • εγώ, αντίθετα, θέλω να επισύρω την προσοχή στον τρόπο με τον οποίο ο χρόνος, με την ηθική του σημασία, επιστρέφει. Ο χρόνος δεν χάνεται χωρίς να αφήσει ίχνη, γιατί είναι κατηγορία υποκειμενική, πνευματική • κι ο βιωμένος χρόνος μένει στην ψυχή μας σαν εμπειρία εν χρόνω.»
SYSTEM FAILURE
