Αδικίες στα Όσκαρ...

[Νικόλας Δε Κιντ]

Χθες έριξα μια ματιά στις φετινές υποψηφιότητες των Όσκαρ για την καλύτερη ταινία... Προσπαθώ πολλές φορές να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίο η Ακαδημία σκέφτεται και αξιολογεί.

Γενικά βλέπω πως πια το Χόλιγουντ ζητάει "στρογγυλεμένες" και πιο επίπεδες ταινίες έτσι ώστε να μην απαιτείται και μεγάλος προβληματισμός... Οι "αιχμηρές γωνίες" των ταινιών που ενοχλούν και προβληματίζουν έχουν "λιμαριστεί" καταλλήλως.

Παλαιότερα βέβαια θεωρούσα πως τα πράγματα ήταν διαφορετικά... Κάνοντας όμως μια μικρή αναδρομή στα βραβεία Όσκαρ που έχουν απονεμηθεί, ανακάλυψα κάποιες αδικίες τις οποίες και παραθέτω παρακάτω!

37η απονομή (1964)

Καλύτερη ταινία: Ωραία μου κυρία

Το γλυκανάλατο μιούζικαλ με την ντουμπλαρισμένη Ώντρευ Χέμπορν κέρδισε την αντιπολεμική κωμωδία του οραματιστή Κιούμπρικ "SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα" και την υπέροχη μεταφορά του αριστουργήματος του Καζαντζάκη στην μεγάλη οθόνη από τον Μιχάλη Κακογιάννη, "Ζορμπάς"..

38η απονομή (1965)

Καλύτερη ταινία: Η μελωδία της ευτυχίας

Πάλι ένα μιούζικαλ με ψεύτικους χαρακτήρες και εξωραισμό καταστάσεων, αναμετρήθηκε και κέρδισε το αριστούργημα του Πάστερνακ "Δόκτωρ Ζιβάγκο" το οποίο είχε μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη ο μεγάλος David Lean...

49η απονομή (1976)

Καλύτερη ταινία: Ρόκι

Εντάξει εδ'ω γελάμε...
Ο Ιταλός επιβήτορας, μετανάστης με υψηλό εθνικό φρόνημα (που δέρνει μαύρους) κερδίζει τον αριστούργημα του Σκορτσέζε "Ταξιτζής" (έχασε και ο Ντε Νίρο το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ), το "Όλοι οι άνθρωποι του πρόεδρου" του μεγάλου Άλαν Τζέι Πάκουλα και βέβαια το "Δίκτυο" την ταινία που έθιγε τον τρόπο επιρροής των ΜΜΕ προς τους θεατές...

52η απονομή (1979)

Καλύτερη ταινία: Κράμερ εναντίον Κράμερ

Καλός, χρυσός ο Ντάστιν Χόφμαν και υπέροχη η Μέριλ Στρίπ αλλά αυτή η ταινία ούτε δίπλα δεν μπορεί να καθίσει στο υπεραριστούργημα του Κόπολα "Αποκάλυψη τώρα"... Εντάξει οι Κραμερ περνούσαν δύσκολα αλλά εν τέλει τα βρήκαν και έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα... Άλλο δυνατές ερμηνείες άλλο καλή ταινία!! Για την ταινία του Κόπολα τι να πούμε... Ανυπέρβλητη ερμηνεία του Μπράντο, μουσική επένδυση, σκηνοθεσία...

67η απονομή (1994)

Καλύτερη ταινία: Φόρεστ Γκαμπ

Ο χαζούλης Αμερικανός που παραλίγο να φτιάξει την αυτοκρατορία του Ρότσιλ μέσα από συγκυρίες και πολύ τρέξιμο κέρδισε το "Pulp Fiction" του Ταραντίνο (ο οποίος είχε σαρώσει τα υπόλοιπα βραβεία εκείνη την χρονιά), το "Ρίτα Χέιγουορθ: Τελευταία έξοδος" (αν είναι δυνατόν ) και το "Quiz show" του Ρόμπερτ Ρέντφορντ... Τι να πω... Και οι 3 ταινίες που έχασαν ήταν τουλάχιστο ένα επίπεδο πάνω από την εξωραϊσμένη ιστορία της Αμερικής του Ζειμέκις!!

68η απονομή (1995)

Καλύτερη ταινία: Braveheart

Μια αμερικάνικη παραλλαγή (αμερικανιά) της ιστορίας του Γουίλιαμ Γουάλας, πασπαλισμένη με ρομάντζα, μάχες, βαρύγδουπες εκφράσεις κερδίζει τον "Ταχυδρόμο".. Απλά ασχολίαστο..

83η απονομή (2010)

Καλύτερη ταινία: Ο Λόγος του Βασιλιά

Πως γίνεται αυτή η κενή ταινία να κέρδισε τον αριστουργηματικό "Μαύρο Κύκνο" και άλλες διάφορες ταινίες δεν το καταλαβαίνω..

********

Προσωπικά νομίζω πως τα Όσκαρ θέλουν μια συγκεκριμένη συνταγή. Το κακό είναι πως μεγάλοι σκηνοθέτες προσπαθώντας να αντιγράψουν αυτή την συνταγή κατέφυγαν σε εύκολες λύσεις και κλισέ, με αποτέλεσμα να αφήσουν στην άκρη την δημιουργία και να εστιάσουν στην βράβευση...

[Χρήστος Π]

Η λίστα σου δίνει ένα τέλειο δείγμα της υποκρισίας που διαποτίζει τον θεσμό. Ποτέ δεν εμπιστεύομαι τα Οσκαρ. Δίνονται για όλους τους λάθος λόγους.

Να προσθέσω και ακόμα ένα. Το 2002 το βραβείο α' ανδρικού ρόλου δόθηκε στον Denzel Washington για το Training Day, ενώ ήταν υποψήφιος και ο Sean Penn για το I am Sam! Δυο χρόνια μετά, ο δεύτερος πήρε το όσκαρ για το Mystic River όπου η ερμηνεία του δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο απαιτητική!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Να σου πω την αλήθεια Χρήστο, δίνονται μάλλον για συγκεκριμένους λόγους...

Να σκεφτείς ότι ο άνθρωπος που δημιούργησε τον κινηματογράφο δεν έχει πάρει Όσκαρ... Ο Τσάρλι Τσάπλιν!!
Όπως έλεγα και παραπάνω υπάρχει συνταγή... Δεν την ξέρω ακριβώς αλλά μπορώ να ανιχνεύσω κάποια συστατικά της...

Ο Ντένζελ Ουάσιγκτον πήρε το Όσκαρ γιατί έπρεπε να το πάρει... Έτσι απλά...
Αν αναφέρουμε τώρα αδικίες σε πρώτους ανδρικούς και γυναικείους ρόλου εκεί θα γελάσουμε!! Δεν έχει πάρει ας πούμε Όσκαρ ο Γκάμπριελ Μπερν και έχει πάρει 2 o Τομ Χανκς και ο Ρομπέρτο Μπενίνι!!

[Ιαβερης]

Ωραιο και επικαιρο θεμα, Νικ.
Ειδικος δεν ειμαι ομως μια απο τις πιο γελοιες οσκαρικες χρονιες ηταν αυτη του 1999. Ο ερωτευμενος Σαιξπυρ να σαρωνει στα βραβεια ( απο χιλιες τοσες ταινιες που γυριζονται ετησιως ΑΥΤΗ θεωρηθηκε η καλυτερη, αν ειναι δυνατον! ), η ανευρη σανιδα Πολτροου να παιρνει το Οσκαρ Α' γυναικειου ρολου απο την εξαιρετικη Κεϊτ Μπλανσετ, ο Μπενινι το Α' ανδρικου αντι ο Εντουαρντ Νορτον, ο οποιος στο American History X εκανε παπαδες.
Και κατι απο το προσφατο παρελθον, συγκεκριμενα απο το 2010. Το Avatar αδικηθηκε παρα πολυ, ηταν η καλυτερη ταινια της χρονιας κατ' εμε και η Μπιγελοου δεν ειναι με τιποτα καλυτερη σκηνοθετις απο τον Καμερον. Αλλα ηταν η ωρα να δωσουν επιτελους Οσκαρ σκηνοθεσιας σε γυναικα και βρηκαν την ευκαρια.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τενκς Ιαβέρη!!!

Αλήθεια πως μου ξέφυγε ο Ερωτευμένος Σαίξπηρ!!!

To Avatar αδικήθηκε σίγουρα από το φιλοπολεμικό Hurt Locker αλλά εκείνη την χρονιά για μένα έπρεπε να το πάρει το An Education ή το District 9!!!!

[Ίζι]

Χμ, δεν διαφωνώ ότι τα Όσκαρ πολλές φορές μοιάζει να δίνονται σε "ασφαλείς" ταινίες και συχνά με κριτήρια που δεν έχουν σχέση με τον κινηματογράφο, εκφράζοντας τάσεις και ιδέες της εκάστοτε περιόδου, την πολιτική ορθότητα που επικρατεί στις ΗΠΑ κ.λπ. Απ' την άλλη, πολύ συχνά τα Όσκαρ έχουν αναδείξει (ίσως καλύτερα "επιβραβεύσει") μεγάλες ταινίες και ταλέντα. Ας πούμε θαύμασα την ερμηνεία της Τζούλιαν Μουρ στο Still Alice και θεωρώ ότι δικαίως κέρδισε το όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου. Όσο για τον Σον Πεν, ήταν εξαιρετικός στον Sam όμως βρήκα την ερμηνεία του στο Mystic River ακόμα πιο συγκλονιστική.

Απ' τις ταινίες που αναφέρετε, θεωρώ το Kramer vs Kramer αριστούργημα στο είδος του, και δεν μπαίνω στη διαδικασία να το συγκρίνω με την "Αποκάλυψη". Επίσης, δεν έχω δει την ταινία που νίκησε το Avatar, όμως δεν θεωρώ το τελευταίο και τίποτα σπουδαίο (απ' ό,τι βλέπω του έχω 7/10).

(Εδώ να ομολογήσω ότι δεν έχω δει ακόμα το Forrest Gumb. Όπου το λέω συναντώ αυτή την αντίδραση -----> )

Κάποιες απ' τις ταινίες που κατά τη γνώμη μου κέρδισαν δικαιωματικά το όσκαρ καλύτερης ταινίας είναι οι: West Side Story, The Godfather I&II, Amadeus, Silence of the Lambs, Titanic, American Beauty κ.ά.

Φέτος στηρίζω το αγαπημένο μου Room, αλλά βέβαια δεν το βλέπω

[Νικόλας Δε Κιντ]

Απ' τις ταινίες που αναφέρετε, θεωρώ το Kramer vs Kramer αριστούργημα στο είδος του, και δεν μπαίνω στη διαδικασία να το συγκρίνω με την "Αποκάλυψη". :

Το Κραμερ εναντίον Κράμερ είναι μια ταινία λουστραρισμένη για Όσκαρ. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι εξαίσιες, αλλά δεν παίζουν και κάτι απαιτητικό... Ειδικά για "θηρία" όπως ο Χόφμαν και η Στρίπ... Το χάπι εντ αναπόφευκτο..

Το Αμαντέους από την άλλη το σώζει η εξαιρετική μουσική του Μότσαρτ και ο ηθοποιός που παίζει τον Σαλιέρι.. Σαφώς ο Γερμανός συνθέτης δεν είχε καμια σχέση με αυτό τον τυπάκο στην ταινία που ο σκηνοθέτης τον παρουσίαζε σαν Σούπερμαν της μουσικής... Γεμάτη κλισέ και επίσης γεμάτη με τα συστατικά της σίγουρης "χολιγουντιανής" επιτυχίας... Ειδικά οι σκηνές που ο Μότσαρτ ρεζιλεύει τον Σαλιέρι στο τσέμπαλο και η υπαγόρευση του Ρέκβιεμ ενώ αργοπεθαίνει.. Επίσης η γραφική πεθερά, ο χαζούλης αυτοκράτορας, τα απίθανα λιμπρέτα μπαίνουν στο πάνθεον των κλισέ!!!
Α επίσης οι "κακοί" μουσικοί με τις βλοσυρές φάτσες που ζήλευαν τον Μότσαρτ, η "και καλά" σκοτεινή μεταμφίεση του Σαλιέρι (γιατί είναι κακός και πρέπει να το τονίζουμε σε όλη την ταινία), το ηλίθιο γέλιο του Μότσαρτ, η τραγική εκδοχή της όπερας "Αρπαγ'η από το Σαράι"...

[Ίζι]

Καλά είναι γνωστό ότι το Αμαντέους δεν είναι ιστορικά ακριβές, όμως σαν ταινία τη βρήκα εκπληκτική. Και, νομίζω, όχι μόνο εγώ, μια που έχει 8,3 στην imdb με 93 metascore (που ούτε θα το πρόσεχα αν δεν μου το "μάθαινες" εσύ ). Σε καμία περίπτωση κλισεδιάρικη.

Όσο για τον Κράμερ, το είπα ήδη... το θεωρώ αριστούργημα στο είδος του, οπότε είτε είναι είτε δεν είναι "λουστραρισμένη" για όσκαρ αδιαφορώ πλήρως. Ας είναι, το άξιζε

[Φαροφύλακας]

Το "Αμαντέους" και το "Κράμερ εναντίον Κράμερ" είναι άψογα αριστουργήματα, και κατά την δική μου άποψη. Οπότε εδώ προκύπτει κι ένα... πρόβλημα του ενδεχομένως εύλογου προβληματισμού. Κάθε άνθρωπος διαφορετικά θα μοίραζε τα όσκαρ και ομοίως διαφορετικά θα τα μοίραζε και κάθε επιτροπή ή και η ίδια επιτροπή αν συνεδρίαζε κάποια άλλη στιγμή.

Με λίγα λόγια, εάν τα μοίραζες εσύ, Νικόλα, μπορεί να χτυπούσαμε εμείς το κεφάλι μας (ειδικά εγώ αν έβλεπα να πηγαίνει κανένα "καλύτερης ταινίας" στον Ταραντίνο ) κι αν τα μοιράζα εγώ μπορεί να χτυπούσες εσύ το δικό σου.


Από εκεί και πέρα, το ερώτημα που θέτεις έχει ενδιαφέρον διότι όντως, ενδέχεται να υπάρχουν κάποια άτυπα κριτήρια σε κάθε διαγωνισμό κι ίσως αλλιώς π.χ. δίνονται τα Όσκαρ, αλλιώς τα Bafta κτλ.

Για μένα τα Όσκαρ είναι ένας κάπως γενικώς μπούσουλας για το πού κινούνται οι ποπ τάσεις των μεγάλων αμερικανικών παραγωγών.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το "Αμαντέους" και το "Κράμερ εναντίον Κράμερ" είναι άψογα αριστουργήματα, και κατά την δική μου άποψη..

Ειδικά το Αμαντέους γιατί ρε συ Φάρε είναι αριστούργημα;;; Λογικά για κάποιους λόγους θα το λες.. Είμαι περίεργος να τους ακούσω!!!

Από κει και μετά όπως είπες και συ υπαρχει η τάση της εποχής... Και η Ακαδημία την ακολουθεί κατά πόδας!!
Επίσης τα Όσκαρ είναι ένα σκαλί για διεθνή αναγνώριση, κάτι που δεν το έχουν άλλοι θεσμοί όπως αυτοί του Βρολίνου ή της Βενετίας...

Όσο αφορά τον Ταραντίνο,είναι πασίγνωστο πως το ότι το Pulp Fiction δεν πήρε το Όσκαρ Καλύτερης ταινίας, είναι μια από τις μεγαλύτερες αδικίες του θεσμού!! Ειδικά όταν χτύπησε στις Κάννες τον Χρυσό Φοίνικα, θεσμό που άλλοι σκηνοθέτες δεν τον βλέπουν ούτε με το μακαρόνι