Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά
Posted: 05 Δεκ 2016, 19:23
Χθες κάνοντας ζάπινγκ έπεσα πάνω σε ταινία με τον Βουτσά με τίτλο "20 Γυναίκες κι Εγώ" (Δαλιανίδης, '73). Μέσα σε 10 λεπτά ταινίας (τόσα άντεξα) είδα:
- Να κοροϊδεύουν ανελέητα το ψεύδισμα ενός χαρακτήρα.
- Να κοροϊδεύουν τα περιττά κιλά ενός χαρακτήρα.
- Να λένε ότι είναι καλύτερα να έχει κανείς γιο παρά κόρη, γιατί τον γιο τον παντρεύεις όποτε θέλεις.
- Να αναρωτιούνται αν μια κοπέλα είναι ικανή να "τυλίξει" από μόνη της έναν γαμπρό ή απαιτείται η βοήθεια της μάνας.
- Να σοκάρονται με την περίπτωση μιας θεούσας άλλης που "ξελόγιασε" έναν παντρεμένο (άμοιρο ευθυνών, φαντάζομαι).
- Μια υποψήφια πεθερά να λέει ψέματα ότι η κόρη της είναι "σε ενδιαφέρουσα" ώστε να αναλάβει ο γαμπρός τις ευθύνες του.
- Την ίδια υποψήφια πεθερά να απειλεί ότι θα ρίξει βιτριόλι στον γαμπρό.
Μα τι άθλιες που ήταν εκείνες οι ταινίες! Δεν τις δικαιολογώ ούτε με χούντες, ούτε με τίποτα. Μιλάμε για τη δεκαετία του '70 πια, την εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Αλλά πες άστο αυτό, δεν ευνοούσαν οι συνθήκες. Τα αστειάκια με τον ψευδισμό και τα περιττά κιλά, πόσο χυδαία είναι; Κι αυτά οι συνθήκες τα επέβαλαν; Δηλαδή μ' αυτά γελούσαν τότε; To χιούμορ στις ξένες κωμωδίες ήταν άπαιχτο, τι χάλι ήταν αυτό εδώ πέρα;
- Να κοροϊδεύουν ανελέητα το ψεύδισμα ενός χαρακτήρα.
- Να κοροϊδεύουν τα περιττά κιλά ενός χαρακτήρα.
- Να λένε ότι είναι καλύτερα να έχει κανείς γιο παρά κόρη, γιατί τον γιο τον παντρεύεις όποτε θέλεις.
- Να αναρωτιούνται αν μια κοπέλα είναι ικανή να "τυλίξει" από μόνη της έναν γαμπρό ή απαιτείται η βοήθεια της μάνας.
- Να σοκάρονται με την περίπτωση μιας θεούσας άλλης που "ξελόγιασε" έναν παντρεμένο (άμοιρο ευθυνών, φαντάζομαι).
- Μια υποψήφια πεθερά να λέει ψέματα ότι η κόρη της είναι "σε ενδιαφέρουσα" ώστε να αναλάβει ο γαμπρός τις ευθύνες του.
- Την ίδια υποψήφια πεθερά να απειλεί ότι θα ρίξει βιτριόλι στον γαμπρό.
Μα τι άθλιες που ήταν εκείνες οι ταινίες! Δεν τις δικαιολογώ ούτε με χούντες, ούτε με τίποτα. Μιλάμε για τη δεκαετία του '70 πια, την εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Αλλά πες άστο αυτό, δεν ευνοούσαν οι συνθήκες. Τα αστειάκια με τον ψευδισμό και τα περιττά κιλά, πόσο χυδαία είναι; Κι αυτά οι συνθήκες τα επέβαλαν; Δηλαδή μ' αυτά γελούσαν τότε; To χιούμορ στις ξένες κωμωδίες ήταν άπαιχτο, τι χάλι ήταν αυτό εδώ πέρα;