Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Αβατάρι χρήστη
Ξενέρωτας
Ονειρευτής
Αναρτήσεις: 355
Εγγραφή: 17 Ιούν 2013, 17:32

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Ξενέρωτας » 06 Δεκ 2016, 16:30

Ειχα γραψει μια απαντηση εδω αλλα εξαφανιστηκε :|

Τελος παντων, ελεγα οτι οσον αφορα το "ρατσιστικο" χιουμορ που αφορα τους υπερβαρους, μη ξεχναμε οτι το υφισταντο οι ιδιες οι ηθοποιοι που ηταν υπερβαρες (εχω θηλυκο γενος επειδη αυτη η σκηνη γινεται συνηθως με γυναικες, μαναδες, πεθερες κλπ).

Ο κοσμος μεσα στην αφελεια του το εκλαμβανε ως δειγμα χιουμορ εκ μερους του κωμικου χαρακτηρα, και οχι κακεντρεχειας ή ρατσισμου. Εαν οι ιδιες οι ηθοποιοι δεν ειχαν (προφανως) τετοια συνειδητοποιηση, γιατι να το κρινουμε εμεις σημερα ως ρατσιστικο, με τα σημερινα δεδομενο; Το θεωρω λιγο αναχρονιστικό δηλαδη.

Το ιδιο δεν ισχυει με το Ριζο που το επαιζε κοντος; Αυτο το χιουμορ το θεωρω ατυχες, με την εννοια οτι ηταν μονο κοντυτερος κατα ενα κεφαλι απο τους υπολοιπους, αλλα οχι ρατσιστικό.

Παρομοιο χιουμορ υπαρχουν και στις ταινιες του 80, αλλα και πιο προσφατα θυμαμαι το Καφε της Χαρας, με τον μυτόγκα μπακάλη και τη χοντρή του γυναίκα. Πολλες ατακες αφορουσαν αυτα τα χαρακτηριστικα τους, και το χιουμορ ηταν αυτοσαρκαστικο εκ μερους των ηθοποιων.

(οσον αφορα κεκεδες, τσευδούς, ντιντηδες, αυτο ειναι αλλο θεμα, γιατι αποτελουν ρολους και δεν αφορουν τα πραγματικα χαρακτηριστικα των ηθοποιων)
Είμαι στην πολύ φάση δικέ μου, αλλά εσύ ξηγιέσαι στο αλλιώς και μου τη βγαίνεις με κόκκινο να πούμε! -- Γιάννης Δαλιανίδης, 1980ς

Αβατάρι χρήστη
Νικόλας Δε Κιντ
Ταινιοδύτης
Αναρτήσεις: 1449
Εγγραφή: 12 Οκτ 2014, 21:29

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Νικόλας Δε Κιντ » 06 Δεκ 2016, 20:41

Ίζι έγραψε:
Θυμάμαι εκείνη τη συγκινητική ταινία με τον Λογοθετίδη (Δεσποινίς Ετών 39) που δείχνει πόσο υπέφεραν κάποιοι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να συμμορφωθούν με τα χρηστά ήθη της εποχής. Ο αδελφός δεν κατάφερε να παντρέψει την αδελφή του, με αποτέλεσμα να μείνουν και οι δύο χωρίς ταίρι, με συντροφιά ο ένας τον άλλον. Η ταινία μάς δείχνει πώς ζούσαν οι μοναχικοί άνθρωποι της εποχής και τι προβλήματα αντιμετώπιζαν. Και τελειώνει με μια πραγματικά θλιβερή σκηνή, με τα δυο αδέλφια αγκαλιασμένα, να έχουν αποδεχτεί τη σκληρή τους μοίρα. Αυτήν την ταινία την εκτιμώ. Έχει ένα μήνυμα, σου δείχνει να καταλάβεις πόσο τραγικό ήταν να είσαι "γεροντοκόρη" εκείνο τον καιρό και τι σήμαινε αυτό για σένα και την οικογένειά σου.

Ίζι η ταινία δείχνει και κάτι άλλο, μιας και είναι ηθογραφική...

Τα "σκουριασμένα" έθιμα που απαιτούσαν αν η αδελφή μείνει ανύπαντρη πρέπει να μείνει κι ο αδελφός...
Τραγικό και ανόητο...

Έτσι την πάτησε και ο Παπαδιαμάντης και 'εμεινε μόνος του... :)

Επίσης την σκληρή μοίρα του Λογοθετίδη ουσιαστικά την καθόρισε η γεροντοκόρη αδελφή του... :ανέκφραστος:
Κοινώς τον έκαψε τον άνθρωπο.. :ναι:
Excuse me... I dislike being touched... an Eastern prejudice

Αβατάρι χρήστη
Τόνιασινε
Ονειρευτής
Αναρτήσεις: 410
Εγγραφή: 06 Οκτ 2016, 12:52

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Τόνιασινε » 06 Δεκ 2016, 21:21

Ίζι, ο προβληματισμός σου είναι για ποιο λόγο αρέσουν αυτές οι ταινίες ακόμα, ενώ προβάλουν τις αντιλήψεις που προβάλουν?? (Της τότε εποχής??)

Αβατάρι χρήστη
Ίζι
Ταινιοδύτης
Αναρτήσεις: 1353
Εγγραφή: 01 Απρ 2013, 22:43

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Ίζι » 06 Δεκ 2016, 22:03

Ναι, κάπως έτσι. Γενικά με προβληματίζει αυτή η γενική νοσταλγία για το "παλιό καλό" ελληνικό σινεμά και η ιδέα ότι οι ταινίες αυτές είναι αξεπέραστες. Αν δεις, ο προβληματισμός μου εκφράζεται και στην πρώτη ανάρτηση:

Ίζι έγραψε:Καταλαβαίνω ότι οι ταινίες αυτές αντανακλούν την ελληνική πραγματικότητα της εποχής, όμως εμείς γιατί τις αγαπάμε ακόμα τόσο;

Μην παρεξηγηθώ, υπάρχουν ελληνικές ταινίες που λατρεύω, ιδιαίτερα αυτές του Τζαβέλλα, κάποιες κωμωδίες του Βέγγου κ.ο.κ. Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι λατρεύω το "παλιό, καλό ελληνικό σινεμά". Πολύ πρόσφατα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μάλλον δεν το λατρεύω και τόσο - κι ότι τελικά ξεχωρίζω ορισμένα διαμάντια μέσα σε σωρούς σκουπιδιών.
I'm not normally a praying man, but if you're up there, please save me, Superman!
-Homer Simpson

Αβατάρι χρήστη
Τόνιασινε
Ονειρευτής
Αναρτήσεις: 410
Εγγραφή: 06 Οκτ 2016, 12:52

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Τόνιασινε » 07 Δεκ 2016, 00:17

Και πιστεύεις ότι έχει αλλάξει κατά πολύ η κοινωνία, ώστε να δυσφορεί σε τέτοια "θεάματα"??

Φέρνω παραδείγματα και δε θέτω ούτε κανόνα, ούτε παίρνω αμπάριζα και φυσικά δε βάζω σ' ένα σακί όλο τον κόσμο, αλλά:

Πραγματικά ακόμα και σήμερα..
Δεν ξέρετε άντρες με φαλλοκρατικές ιδέες?
Δεν έχετε ακούσει άντρες να κάνουν σεξιστικά σχόλια?
Δεν έχετε παρατηρήσει το πόσο φυσικό εξακολουθεί να είναι ένας μεγαλύτερος άντρας να είναι με μια μικρότερη γυναίκα, ενώ να χρησιμοποιείται "ειδική λέξη" για γυναίκες μεγαλύτερες με νεότερους άντρες?
Μήπως δεν ξέρετε περιπτώσεις που η γυναίκα με μια εγκυμοσύνη προσπαθεί να τυλίξει κάποιον?
Μήπως δεν έχετε δει συμβουλάτορες μέλλουσες πεθερές να καθοδηγούν το "ψάρεμα" του γαμπρού?
Μήπως δεν κυνηγάνε πολλές το μεγαλύτερο και "ματσό" άντρα για να βολευτούν?
Έχουν χαθεί οι ρατσισμοί και οι προκαταλήψεις?
Ή μήπως δεν ακούγονται περιπαιχτηκά σχόλια για κάποιο πιο παχύ, πιο κοντό, ή απλά διαφορετικό άτομο, μέσα ας πούμε σε μια παρέα και όλοι να σπάνε πλάκα μ' αυτό?

Η κοινωνία έτσι ήταν και έτσι είναι. Γι αυτό και δε μας ξενίζει. Επειδή ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει κάτι. Κι αν αλλάζει κάτι εμφανίζεται κάτι νέο στη θέση του. Εγώ δε χαλιέμαι καθόλου. Σε όλα κάνω φιλτράρισμα. Κρατάω αυτά που χρειάζομαι και αφήνω τα υπόλοιπα..

Αβατάρι χρήστη
Φαροφύλακας
Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
Αναρτήσεις: 3453
Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Φαροφύλακας » 07 Δεκ 2016, 14:49

Προσωπικά, διαφωνώ με την Τόνιασινε. Οι κοινωνίες ευτυχώς αλλάζουν κι η ελληνική άλλαξε αρκετά.

Θυμάμαι το '80 σχεδόν να καμαρώνουν όλοι που "δεν τους βολεύει" η ζώνη ασφαλείας και δεν την φοράνε, να κάνουν "φλιτ" στην μύγα, με το φαγητό στο τραπέζι, να τρώνε τηγανιτά κόντρα στα τηγανιτά, να καπνίζει ο άλλος πάνω από την κούνια με το βρέφος κτλ. Και σήμερα υπάρχουν πολλά στραβά αλλά πολλά έχουν στρώσει. Και το παράδειγμα που είπα. Ακούω ιστορίες από την μάνα μου με την δασκάλα που τους φόρτωνε να κάνουν μέχρι και προσωπικές της εργασίες (π.χ. του σπιτιού). Στην δική μου εποχή δεν έτυχα κάτι τέτοιο, αλλά θυμάμαι χαστούκια και τον αριστερό να πιέζεται να γράψει με το δεξί. Κι αυτά αλλάξανε, ευτυχώς, άρδειν.

κτλ κτλ.

Όμως για να επιστρέψουμε στο θέμα μας: ξαναδιάβασα το νήμα από την αρχή και νομίζω πως έχουν γίνει από τις πιο όμορφες συζητήσεις. Ξεχωρίζω τον εύστοχο αρχικό συλλογισμό της Ίζις και την πολύ καλή ανάλυση του Κόρτο. Πράγματι, ο ΠΕΚ είναι αγαπημένος γιατί οι περισσότεροι Έλληνες μεγαλώσανε με αυτόν. Κι έχει και καλά στοιχεία με κυρίοτερο, μάλλον, ότι είναι στην γλώσσα μας και έχει πράγματα γνώριμα, βγαλμένα από την ελληνική κουλτούρα. Και σίγουρα έχει και να του καταλογίσεις πολλά, όπως αυτά που ανάφερε η Ίζι.

Όμως καμιά φορά βλέπω σινεμά εκείνου του καιρού από άλλες χώρες και μου κάνει εντύπωση. Βλέπεις πχ καμιά ταινία του Μπέργκμαν ή του Σάουρα και λες, μα είναι δυνατόν να κάνανε τέτοιες ταινίες τότε; Και αναπόφευκτα συγκρίνω με τί έβγαζε εκείνον τον καιρό η δική μας παραγωγή.

Από εκεί και πέρα, το ελληνικό σινεμά που προτιμώ εγώ μάλλον εδράζει κυρίως στο '80. Και φυσικά δεν μιλάω για Ψάλτη :μπρ: αλλά για ταινίες όπως αυτές π.χ. στις οποίες έπαιζε ο Καφετζόπουλος.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."

Αβατάρι χρήστη
Τόνιασινε
Ονειρευτής
Αναρτήσεις: 410
Εγγραφή: 06 Οκτ 2016, 12:52

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Τόνιασινε » 07 Δεκ 2016, 15:06

Εε ναι σωστά.. επειδή ίδια κουλτούρα και ίδια βιώματα έχει ο Έλληνας.. ίδια ο Σουηδός.. έλα ντε.. πως δε βγάλαμε κι εμείς ένα Μπέργκμαν.. :χμ: :ρ

*(ο Θεατής πάνω σε παλιότερη συζήτηση που κάναμε μου 'πε κάτι που κατ' εμέ είναι πολύ σωστό.. εμείς από τον κινηματογράφο των άλλων χωρών είναι σύνηθες να βλέπουμε τα καλύτερα.. τις πιο απλοικές τους ή τις κακές παραγωγές, δεν τις έχουμε δει.. δεν τις ξέρουμε καν..)

Αβατάρι χρήστη
Φαροφύλακας
Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
Αναρτήσεις: 3453
Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Φαροφύλακας » 07 Δεκ 2016, 20:18

Και πολύ σωστά το λες, δεν διαφωνούμε. Προφανώς και είναι θέμα κουλτούρας που αυτοί παρήγαγαν Μπέργκμαν όταν εμείς παράγαμε αυτά που βλέπαμε εδώ. Αυτό ακριβώς μου κάνει εντύπωση όταν βλέπω ξένο σινεμά εκείνης της εποχής: είναι πολύ πιο ώριμο, πολύ πιο μπροστά από το τότε ελληνικό.

Και δεν είναι μόνο ο Μπέργκμαν στην μακρινή Σουηδία. Είναι για παράδειγμα ο Κάρλος Σάουρα στην Ισπανία, ο Φελίνη στην Ιταλία, χώρες μεσογειακές, σαν την δική μας.

Κι ακριβώς αυτό σκέφτομαι όταν βλέπω κάποια ταινία σαν τις Άγριες Φράουλες, του 1957, του Μπέργκμαν: μα αυτοί ήταν ήδη τότε εκεί πέρα; Ο Ιταλός Αντωνιόνη έκανε το Blow Up το 1966. Την ίδια χρονιά π.χ. ο Ισπανός Σάουρα έκανε το Κυνήγι!
:ανέκφραστος:

Από εκεί και πέρα, έχουν κι έξω σινεμά ίδιο με αυτό το δικό μας το "παλιό καλό". Έβλεπα μια μέρα στην ισπανική τηλεόραση μια ταινία με κάποιον, που γνώρισε κάποια στο καράβι, εκείνος δεν την ήθελε, ήταν λίγο βουτυρομπεμπές, εδώ που τα λέμε, εκείνη όμως τον κυνηγούσε (να τον "τυλίξει" που λέει κι η Ίζι) και του βάλανε να περάσει δίχως να ξέρει από το τελωνείο ένα δέμα με κάτι παράνομο κτλ κτλ. όμως στο τέλος παντρεύτηκαν ευτυχισμένοι κτλ κτλ. Ίδιο με ΠΕΚ, στην απλοϊκή υπόθεση, στο ότι ο γάμος είναι το ευτυχές τέλος, στο άσχετο εμβόλιμο "ζωντανό" τραγούδι, ακόμα και στα χρώματα του φίλμ.

Όσο για το σχόλιο του Θεατή: συγκρίνουμε τις "καλές" δικές μας με τις αντίστοιχες δικές τους. Ο "Παλιός Καλός Ελληνικός Κινηματογράφος" έχει παράξει και αληθινά πολύ πολύ κακές ταινίες (που δεν τις παίζει ποτέ στην τηλεόραση... έβλεπα μια φορά σε ένα ντοκιμαντέρ κι έριχνα μορφίνη στα μάτια, για τον πόνο! :)))) ) Οπότε μια σύγκριση ανάμεσα στις πεταμένες δικές τους και δικές μας είναι το αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης.

Όπως και να 'χει, Τόνιασινε, είναι φανερό πως εκτιμάς πολύ τον ΠΕΚ, και καλά κάνεις, κι επιπλέον πιστεύεις πως είναι αντικειμενικά καλό σινεμά. Προσωπικά, δεν έχω την παραμικρή διάθεση να σου αλλάξω την άποψη. Άλλωστε για εμάς, μάλλον όντως καλό είναι. Όμως από εκεί και πέρα κι εγώ κάθε φορά που θα βλέπω μια παλιά ιταλική, ισπανική, σουηδική κτλ. ταινία, τόσο πιο μπροστά από το δικό μας σινεμά του τότε, αναπόφευκτα θα απορώ και θα εξίσταμαι: μα είναι δυνατόν να κάνανε τέτοιο σινεμά τότε;!
:κατάρα:
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."

Αβατάρι χρήστη
Τόνιασινε
Ονειρευτής
Αναρτήσεις: 410
Εγγραφή: 06 Οκτ 2016, 12:52

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Τόνιασινε » 07 Δεκ 2016, 21:42

Όχι όχι.. δεν είναι ότι βλέπω ΠΕΚ και λέω πωω κοίτα πλάνα, πωω κοίτα σενάριο (ή κάπως έτσι), τον αγαπώ επειδή είναι οι δικές μας γνώριμες ταινίες, τον εκτιμώ για την προσπάθεια που έκαναν οι άνθρωποι τότε με τις δυνατότητες και το κοινό που είχαν. (Το θέμα του κοινού το λέω και το ξαναλέω, επειδή ναι μεν η τέχνη σου διευρίνει τους ορίζοντες, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα βασικό υπόβαθρο. Εμείς σα χώρα καλώς ή κακώς σα σύνολο δεν το είχαμε.)
Βλέπαμε πριν καιρό μια ιταλική ή το λα νότε ήταν ή το ντόλτσε βίτα.. δε θυμάμαι.. και λέγαμε το ίδιο.. πόση διαφορά.. αλλά και όχι μόνο.. λέγαμε τι αρχιτεκτονική, τι στυλ, τι μόδα, τι κουλτούρα.. όταν εμείς..

Αργήσαμε να προχωρήσουμε. Αν το πάρουμε ψυχρά, κινηματογράφος στη χώρα μας ουσιαστικά δεν υπάρχει. Και μα πως να υπάρξει?? Όταν οι υπόλοιποι προχωρούσαν μπροστά εμείς πάντα κάτι είχαμε να μας κρατάει καθηλωμένους ή ακόμα και να μας τραβάει πίσω με έναν ακαθόριστο σκοταδισμό. Δεν μπορώ λοιπόν να περιμένω πολλά.

Γι αυτό αν ξέρεις τι να περιμένεις και για ποιο λόγο βλέπεις κάτι, δεν απογοητεύεσαι κι όλας. Εγώ για παράδειγμα θέλω να βλέπω απ' όλα τα είδη κι απ' όλα τα στυλ ταινιών..

Θα δω λοιπόν το safe sex, όχι επειδή είναι ποιοτική ή καλή ταινία, αλλά για να σπάσω πλάκα.. ακόμα περισσότερο με το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο, που σατυρίζει όλο τον ΠΕΚ. Κατά τον ίδιο τρόπο θα δω μια χαζοταινία για να περάσω την ώρα μου ή μια βαθιά συγκινητική ταινία για να μου δώσει κάποια άλλα πράγματα, μια ταινία κλασσική για να δω ωραία πλάνα και καλή σκηνοθεσία ή κάποια άλλη για να απολαύσω καλούς ηθοποιούς και μεγάλες ερμηνείες. Για μένα όλα χρειάζονται. Δεν μπορώ να είμαι μονοδιάστατη..

Κάπως έτσι για μένα είναι απαραίτητος κι ελληνικός κινηματογράφος και ο νεώτερος, αλλά ειδικά ο παλιός μιας και είναι το θέμα του νήματος.. θα ξεχωρίσω κάποιες πολύ καλές, αλλά θέλω και τις άλλες.. τις μέτριες, δεν περιμένω απ' ό,τι βλέπω ποιότητα, κουλτούρα και κρυμμένα ηθικά διδάγματα και νοήματα σε κάθε πλάνο ή σε κάθε ατάκα, ούτε κάνω κάθε ταινία ευαγγέλιο, ούτε επιρρεάζομαι βαθιά από κάθε τι που βλέπω, ώστε να είμαι τόσο επιλεκτική..

Πάντα αυτά για μένα. Ο καθένας έχει τα γούστα του, τις απόψεις και τις ανάγκες του. Και κανείς δε θα υποδείξει σε κανένα το οτιδήποτε. Όλα είναι υποκειμενικά. :ναι:

Αβατάρι χρήστη
Μπιατριξ Κιντο
βιντεοβάτης
Αναρτήσεις: 985
Εγγραφή: 17 Αύγ 2018, 13:25

Re: Περί παλιού, καλού ελληνικού σινεμά

Ανάρτησηαπό Μπιατριξ Κιντο » 11 Νοέ 2018, 20:04

Wow, τι συζήτηση! :))))
Κατανοώ απόλυτα αυτό που λέει η Ίζι, όμως θα συμφωνήσω με την Τόνια. Όντως, υπάρχει ακόμα ρατσισμός, υπάρχουν δυστυχώς ακόμη προκαταλλήψεις και στερεότυπα και μάλιστα πολύ έντονα. Αλλά θέλω να πω πως εκείνη την εποχή αυτά τα ''ρατσιστικά'' σχόλια π.χ. για τους γκέι, ήταν πολύ συνηθισμένα καθώς η κοινωνία ήταν ''κλειστή'' και κάτι τέτοιο θεωρούταν ταμπού και ''κουσούρι''. :ρ
Αλλά στις ταινίες τότε η μουσική, το καστ, οι ερμηνείες και οι ατάκες ήταν αυτά που ''απογείωναν'' μια ταινία, όπως είπε και ο Νικόλας, οπότε δεν ενδιέφερε ούτε τους δημιουργούς, ούτε τον κόσμο το ''ρατσιστικό/στερεοτυπικό'' κομμάτι. Για την ακρίβεια νομίζω ότι θα τα θεωρούσαν κάτι ''φυσιολογικό'' και όχι ρατσιστικό, ακόμη και για τα κιλά. Επίσης, θα σκέφτηκαν ότι αυτές οι ατάκες φέρνουν γέλιο, οπότε... γιατί να μην τις γράψουν?
Βέβαια, τώρα αν γινόντουσαν τέτοιες ταινίες θα θεωρούνταν ρατσιστικές, προσβλητικές κλπ... αλλά στην δεκαετία '60-'70 τι να περιμένει κανείς? :γρμβ:

Και συμφωνώ και σε κάτι άλλο με την Τόνια. Ότι ο καθένας έχει τα γούστα του, τις απόψεις και τις ανάγκες του και όλα είναι υποκειμενικά. :ναι:
"Κι εκεί που νόμιζες ότι δεν θα ξανανιώσεις ποτέ κάτι τόσο δυνατό, έρχεται κάποιος και σου δείχνει ότι το ποτέ είναι μεγάλη λέξη. . ."


Επιστροφή “Γενικά για το σινεμά”

Ποιος είναι συνδεμένος

Χρήστες που περιηγούνται σε αυτό το φόρουμ: Δεν υπάρχουν εγγραμένοι χρήστες και 1 επισκέπτες