Τα συστατικά μιας ταινίας

[Φαροφύλακας]

Προσπαθώ να ξεχωρίσω, ποια είναι τάχα τα συστατικά μιας ταινίας.

Για αρχή σίγουρα η αφήγηση και νομίζω πως ακόμα και στην περίπτωση που η εξιστόρηση είναι υπερρεαλιστική, όπως π.χ. στον "Ανδαλουσιανό Σκύλο", ή χαοτική όπως π.χ. στο "Inland Empire", μπορούμε να πούμε πως υπάρχει αφήγηση.

Έπειτα υπάρχουν οι ηθοποιοί κι οι ερμηνείες τους, συγκλονιστικές, άτονες, καρικατουνίστικες, χαρισματικές, ιδιαίτερες ή όπως αλλιώς, είναι ένα βασικό συστατικό στην τελική μορφή της ταινίας και "Το Μωρό της Ροζμαρή" μάλλον θα άφηνε διαφορετική γεύση αν είχε τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην θέση του Τζων Κασσαβέτη.

Άλλο ένα συστατικό είναι η φωτογραφία, στην οποία συμπεριλαμβάνω και τα σκηνικά, και το τοπίο γενικότερα. Σε κάποιες ταινίες η φωτογραφία σχεδόν κυριαρχεί (όπως σε ταινίες του Αγγελόπουλου) κι υπάρχουν ταινίες που σχεδόν κάθε καρέ αποτελεί ένα μια θαυμαστή εικόνα (όπως το "Santa Sangre").

Έπειτα είναι ο ήχος της ταινίας ο οποίος σε κάποιες ταινίες είναι ιδιαίτερα προσεγμένος και λειτουργεί καταλυτικά στο συνολικό αποτέλεσμα (όπως στον "Εξορκιστή") και μαζί, βέβαια, η μουσική, είτε αυτή είναι γραμμένη ειδικά για την ταινία, είτε δανείζεται έργα που ήδη υπάρχουν.

Αυτά τα τέσσερα μού φαίνεται πως είναι τα βασικά συστατικά, κι ο σκηνοθέτης είναι ο δημιουργός που μέσα από το όραμά του και την ικανότητά του θα τα αναμείξει για να δώσει και να μας προσφέρει το τελικό αποτέλεσμα.

Για εμένα σημαντικό είναι το τελικό αποτέλεσμα και δεν μπορώ να εκτιμήσω τα συστατικά μεμονωμένα. Εκτός από την μουσική, βέβαια, την οποία μπορώ να ακούω ευχάριστα και έξω από το πλαίσιο της ταινίας. Σε παλιές βουβές ταινίες, μάλιστα, μπορεί να επέμβω στην ταινία και να επιλέξω να την δω ακούγοντας παράλληλα μια μουσική της αρεσκείας μου (όπως π.χ. το άλμπουμ "Encore" των Tangerine Dream).

Κι ενώ όλα είναι σημαντικά, και πάρα πολύ ο σκηνοθέτης που τα… μαγειρεύει, σπουδαιότερα θεωρώ την ιστορία και τις ερμηνείες, από την άποψη πως δύσκολα θα καθίσω να δω ταινία όταν δεν μου αρέσουν αυτά τα δύο, ενώ έναν αδιάφορο ήχο, ή μια συμβατική φωτογραφία, μπορώ να τα παραβλέψω όταν η αφήγηση τραβήξει το ενδιαφέρον μου.

Ποια τα πιο σημαντικά συστατικά κατά την γνώμη σας;

[Ίζι]

Όπως το σκέφτομαι, στην αφήγηση περιλαμβάνω την πλοκή και το γράψιμο. Αν το γράψιμο είναι καλό, σηκώνει την ταινία από μόνο του και δεν απαιτείται καμιά σπουδαία πλοκή (αυτό ισχύει κυρίως στις κωμωδίες και σε ταινίες διαλογικές, όπως το "Πριν το Ξημέρωμα")

Με αυτό στο νου, για μένα η ταινία είναι 80% αφήγηση και 20% όλα τα άλλα. Θα εκτιμήσω τις καλές ερμηνείες, τη φοβερή μουσική, την υποβλητική φωτογραφία - είναι στοιχεία που ολοκληρώνουν την εμπειρία και χωρίς αυτά καμία ταινία δεν μπορεί να θεωρηθεί αριστούργημα. Όμως μια κορυφαία ερμηνεία ή φωτογραφία δεν θα κάνει από μόνη της μια ταινία να μου αρέσει ή να μη μου αρέσει. Εξαρτάται πάντα απ' την αφήγηση.

[Μυρμηγκοφάγος]

Για εμένα σημαντικό είναι το τελικό αποτέλεσμα και δεν μπορώ να εκτιμήσω τα συστατικά μεμονωμένα.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με το παραπάνω. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν περιγράφω μια ταινία αντιπαθώ να την επιμερίζω στα συστατικά της και προτιμώ να δίνω το feeling που μου άφησε. Νιώθω πάντα ως ένας αποκωδικοποιητής. Όταν βλέπω την ταινία την μετατρέπω σε συναισθήματα και όταν χρειαστεί να την περιγράψω προσπαθώ να μετατρέψω τα συναισθήματα αυτά σε έννοιες (δυστυχώς συνήθως αποτυχημένα ).
Ενώ οι πολύ καλές μου ταινίες είναι κυρίως εξαιρετικές σε όλα, οι ποιό αγαπημένες μου είναι αυτές που κάνουν κάποιου είδους υπέρβαση, η οποία στο σύνολο υπερκαλύπτει τις αδυναμίες τους και ενώ τις αντιλαμβάνομαι, είμαι ανίκανος να τους προσδώσω αξία. Είναι σαν να έχω ένα παζλ που τα κομμάτια έχουν λάθος θέσεις και έρχεται μια στιγμή ως δια μαγείας και τα πάντα βρίσκουν την ιδεατή.
Υπό αυτά τα δεδομένα δε νομίζω ότι έχω κάποιο συστατικό το οποίο είναι ποιό σημαντικό από τα άλλα και το θεωρώ εξαιρετικά ευχάριστο γιατί δίνω στα πάντα την ευκαιρία να με εκπλήξουν.
Είναι τρεις και ελπίζω το παραπάνω να βγάζει νόημα...

[Τζακ]

Συμφωνω μαζι σας πως αυτο που μετραει πραγματικα ειναι η συνολικη αισθηση που αφηνει μια ταινια. Απο εκει και περα για εμενα το πιο σημαντικο συστατικο ειναι η ιστορια.

Οπως μου αρεσουν τα ζυμαρικα, κι αν υπαρχουν αυτα στο πιατο μου θα φαω νοστιμα, καπως ετσι θα με χορτασει και μια καλη ιστορια.

[Μπιατριξ Κιντο]

Σαν σεναριο να εχει ενδιαφερουσα υποθεση, χαρακτηρες, ανατροπες, κουλ ατακες κλπ, σκηνοθετικα να εχει ωραια φωτογραφια, φωτισμοι, χρωματα, ασυληπτα πλανα, εφε, διαφορα τρικακια με τη καμερα κλπ, απο αποψη μουσικης επενδυσης να σε "ανατριχιαζει", να εχει αξιοπρεπεις ερμηνειες και φυσικα να συγκινησει, να εχει μια "δυναμικοτητα" και να εχει δραση. Επισης, αν το διακατεχει και μια πρωτοτυπια....ακομα καλυτερα!

Αυτα θεωρω εγω σημαντικα σε μια ταινια. Οχι απαραιτητα, αλλα σημαντικα.