Αλίκη έγραψε:Ωχ αυτες οι πλαστικές καραμέλες είναι η νέμεσίς μου!!! Κάθονται εκεί πίσω από τη βιτρίνα στο σινεμά και με φωνάζουν!!!!!!! Ποοοοο τι μου το θύμισες τώρα. Να άλλο ένα αρνητικό του σινεμά! Οι σατανικές πλαστικές καραμέλες......
Να το κοιτάξεις (αν θες να σου δώσω το τηλέφωνο του ψυχιάτρου μου)
Εμένα με εκνευρίζει σε σινεμά:
1. Σε ταινίες φαντασίας (και όχι μόνο, οπουδήποτε χρειάζεται να προσέξεις ή να θυμάσαι λίγο) να είναι (συνήθως) κοπέλες με τα αγόρια τους σε διάλογο του στυλ:
-Και γιατί το κάνει αυτό τώρα;
-Γιατί είναι το Γκόλουμ και κυνηγάει το δαχτυλίδι
-Και γιατί είναι έτσι;
-Έτσι τον έκανε το δαχτυλίδι
-Και τι το θέλει το δαχτυλίδι;
Της στέλνεις τον δήμιο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή ή δεν της τον στέλνεις;
2. Σε δημοφιλείς ταινίες που μαζεύουν πιτσιρικαρία
-Πω ρε μια αμαξάρα! Τι κάνει το άτομο! Ουγκ! Μπαμ! Γκασπ! Κρατς-Κρουτς (το ποπ κορν), Γκλου Γκλου (η κόκα κόλα που είναι πέψι), μπερπ (η κόκα κολα που είναι πέψι Νο2)
και καθότι πάνε και σινεμά 10-15 άτομα:
Γιώργος (θέση Νο1): Σου αρέσει μωρό μου;
Μωρό Του (θέση Νο 12): Πολύ αλλά η Ελένη φοβάται!
Γιώργος: Ρε Αλέξη η Ελένη λέει φοβάται
Αλέξης (θέση 5): Χαχα ρε μαλακισμένο φοβάσαι;
Ελένη (θέση 13) Οχι ρε χαζό απλά τρόμαξα εκεί που της τραβούσαν τα άντερα με το καλαμάκι από το σουβλάκι
όλοι πλην της Ελένης (θέσεις 1-15): χαχα άντε ρε σούργελο που δεν φοβάσαι!!!...
ίσως τελικά ο Ηρώδης απλά να πήγαινε συχνά σινεμά.
3. Θεωρητικά ποιοτικές ταινίες ευρωπαϊκού κινηματογράφου με θέμα την ανθρώπινη σεξουαλικότητα και το επιφανειακό των ανθρωπίνων σχέσεων στη σύγχρονη αστική κοινωνία που πάνε διάφορες "κουλτουροθείτσες"
-Μα δες την την ξετσίπωτη...
-Ε δεν ντρέπονται καθόλου
-Δεν φτιάχνουν πια ταινίες όπως παλιά...
-....
μα δεν ξέρουν τι πάνε να δούνε σε μια ταινία με τίτλο του στυλ "στα τέσσερα σαν σκύλοι";
αυτά για τώρα...