Καλές ταινίες που εμάς δεν μας άρεσαν

[Ασάρα]

• Οι Νύφες
• Η Μικρά Αγγλία
• Το τελευταίο Σημείωμα
• Brokeback Mountain
• Η τριλογία του Μπάτμαν του Νόλαν
• Η θλιμμένη Γιασμίν
• οι ταινίες του Χάνεκε
• και όπως ήδη αναφέρθηκε οι περισσότερες του Μπέργκμαν

[Μυρμηγκοφάγος]

Σε καλό σου, γέλασα με τον Χάνεκε

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μιας και ο Μπέργκμαν αναφέρθηκε πολλές φορές, ήθελα να πω κάτι.

Ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης έκανε πάρα πολλές ταινίες και είναι φυσικό να μην είναι όλες καλές. Κάποιες μάλιστα ίσως να ήταν και κακές...
Για μένα όμως ο Μπέργκμαν έχει σκηνοθετήσει μερικές από τις αγαπημένες μου ταινίες όπως τα "Έβδομη σφραγίδα", "Μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη", "Άγριες Φράουλες" και "Φθινοπωρινή Σονάτα".

Νομίζω παίζει μεγάλο ρόλο ποιο θα είναι το πρώτο έργο με το οποίο θα έρθει κάποιος σε επαφή με τον σκηνοθέτη...
Μέσα σε τόσες πολλές ταινίες που έχει φτιάξει ο συγκεκριμένος δεν είναι δύσκολο να πέσει κάποιος σε μέτριες ταινίες.

Δικαιώνεται λοιπόν ο Ταραντίνο ο οποίος είχε πει ότι "Είμαι προσεκτικός με κάθε ταινία που κάνω διότι δεν ξέρω στο μέλλον κάποιος θεατής με ποια από αυτές θα ξεκινήσει"!!
Δικαιώνονται και οι αρχαίοι που έλεγαν "Ουκ εν τω πολλώ το εύ"

[Φαροφύλακας]

Νομίζω πως δεν έχει τόσο να κάνει με το αν η ταινία είναι καλή ή κακή αλλά με το αν σου ταιριάζει ή ακόμα και σε τί φάση την είδες και αν π.χ. περνούσες την μπλε σου περίοδο.

[Ασάρα]

Η 7η Σφραγίδα είναι όντως εξαιρετική ταινία, όπως και η Πηγή των Παρθένων.
Πιο πολύ μου άρεσαν αυτές οι ταινίες, όχι τόσο για τον ολοφάνερο συμβολισμό, όσο για το γεγονός ότι είναι βασισμένες στην σουηδική κουλτούρα και παράδοση, και σε αντίθεση με αμέρικάνικες ταινίες με παρεμφερλη θεματολογία εστιάζουν περισσότερο στην ψυχοσύνθεση των ηρώων και όχι στην δράση.

Από την άλλη ομολογώ ότι είμαι προκατηλημμένη σε ότι αφορά τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη καθώς αμφισβήτησε τον Όρσον Ουελς.



Πάντως πρέπει να γίνει αναφορά και σε ένα άρθρο του Τζόναθαν Ρόσενμπάουμ που χαρακτηρίζει τον Μπέργκμαν ως υπερτιμημένο και τονίζει ότι πια το έργο του δεν βλέπεται και δεν διδάσκεται. Θεωρεί ότι οι σέξυ πρωταγωνίστριες και οι χαλαροί νόμοι για γυμνές σκηνές στην Σουηδία αιτιολογούν την δημοφιλία του. Η βασική κατηγορία είναι ότι ο Μπέργκμαν αντί να εισάγει νέες τεχνικές στο σινεμά απλά αναπλάθει τις τεχνικές του θεάτρου.

http://www.nytimes.com/2007/08/04/opinion/04jrosenbaum.html

(Ο Ρόσενμπάουμ είναι φαν του Οέλλς )

[Νικόλας Δε Κιντ]

Να σου πω την αλήθεια οι προσωπικές κόντρες και οι χαρακτηρισμοί μεταξύ ομότεχνων δημιουργών με αφήνουν εντελώς αδιάφορο...

Και ο Χέμινγούει εκφραζότανε με τα χειρότερα λόγια για τον Φώκνερ, αλλά προσωπικά μου αρέσουν τα βιβλία και των 2. Όσο με συγκλόνισε ο "Αποχαιρετισμός στα όπλα" αλλο τόσο με συγκλόνισε και ο "Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ"...Κάτι ανάλογο είχε γίνει με τον Ναμπόκοφ που κατηγορούσε όλο το έργο του Ντοστογέφκι. Εμένα μου αρέσουν τα έργα και των 2 συγγραφέων και δεν συμμερίζομαι τις αποψεις του Ναμπόκοφ.

Αν ο Μπέργκμαν είχε άσχημη άποψη για τον Όρσον Ουέλς και το έργο του δεν με πολυενδιαφέρει. Αν και βρίσκω τις ταινίες του δεύτερου κάπως βαρετές και μακριά από το προσωπικό μου γούστο...

Ο Τζόναθαν λοιπόν που έγραψε αυτό το άρθρο καλά έκανε.
Υπάρχουν χιλιάδες άλλα άρθρα που γράφουν ύμνους για το έργο του Μπέργκμαν.
Στην τελική το θέμα είναι πως αντιλαμβανόμαστε εμείς μια δημιουργία και αν μας αρέσει ή όχι!

[Φαροφύλακας]

Πάντως πρέπει να γίνει αναφορά και σε ένα άρθρο του Τζόναθαν Ρόσενμπάουμ που χαρακτηρίζει τον Μπέργκμαν ως υπερτιμημένο και τονίζει ότι πια το έργο του δεν βλέπεται και δεν διδάσκεται. Θεωρεί ότι οι σέξυ πρωταγωνίστριες και οι χαλαροί νόμοι για γυμνές σκηνές στην Σουηδία αιτιολογούν την δημοφιλία του. Η βασική κατηγορία είναι ότι ο Μπέργκμαν αντί να εισάγει νέες τεχνικές στο σινεμά απλά αναπλάθει τις τεχνικές του θεάτρου.

Την τελευταία επιχειρηματολογία δεν μπορώ να την συμμεριστώ. Γιατί να έχει μεγαλύτερη αξία η εισαγωγή νέων τεχνικών από την περίτεχνη π.χ. χρήση των καθιερωμένων; Και βασικά, γιατί να με νοιάζει η τεχνική και όχι το αποτέλεσμα; Ακόμα και περίτεχνη ή κακότεχνη να είναι η δουλειά, το πώς θα λειτουργήσει σε μένα το αποτέλεσμα είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση.

Ομοίως, δεν μπορώ να δεχτώ τον όρο "υπερτιμημένος" γενικότερα. Κάθε πράγμα στην τέχνη έχει την ακριβή αξία που του προσδίδεται κι όχι κάποια υποτιθέμενη αντικειμενική αξία.

Από την άλλη, κι εγώ πιστεύω πως πολλές φορές ένα έργο αποκτά τεράστια αξία επειδή στην εποχή του κάνει ένα κλικ για συγκεκριμένους λόγους, οι οποίοι έπειτα δεν υφίστανται, αλλά το έργο συνεχίζει να πορεύεται με τις αρχικές δυναμικές. Αυτό το έχω παρατηρήσει περισσότερο στην λογοτεχνία.

[Μπιατριξ Κιντο]

To Pulp Fiction. Συγνωμη κιολας, αλλα δε μου αρεσε τιποτα, περα απο τα σαουντρακ. Επισης, το Deadpool (πολυ γελοιο!) και το Godfather. Τα βρηκα πολυ βαρετα.

[Μπιατριξ Κιντο]

Αρχικα, δε θελω να "θιξω" η να "κραξω" καμια ταινια, ουτε σκηνοθετη.
Απλα θα γραψουμε καποιες ταινιες που τις θεωρουμε εμεις προσωπικα (ο καθενας δηλαδη) πολυ υπερεκτιμημενες απο κριτικους και κοινο χωρις λογο.
Ταινιες δηλαδη, που παρα την τεραστια επιτυχια που εκαναν, δεν μας αρεσαν η τις θεωρουμε μετριες η τιποτα το σπουδαιο....

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αυτό είναι ένα νήμα που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση!

Ο καθένας μας έχει αγαπημένους σκηνοθέτες, ηθοποιούς και ταινίες και δεν έχει καμία όρεξη να ακούει αβάσιμες θεωρίες περί υπερεκτίμησης και τα ρέστα.
Σε τελική ανάλυση κάθε έργο εκτιμάται από τον καθένα ξεχωριστά.
Γιατί να με ενδιαφέρει αν ο Χ κριτικός ή ο Χ θεατής (όχι ο Πέτρος ) θεωρεί πως μια αγαπημένη μου ταινία δεν έχει αξία;