Ταινίες Με Θέμα Την Εκδίκηση

[Μυρμηγκοφάγος]

Μεταξύ μας, ελπίζω τα πιάτα που θα προσφέρετε να είναι παραπάνω από δέκα, ειδικά αν είσαστε αποδεδειγμένα μια διχασμένη προσωπικότητα

Τα παρακάτω ελπίζω να τα βρείτε όντως κρύα, λόγω της αναισθησίας μου στις αλλαγές θερμοκρασίας

10. The Great Silence (1968)


9. Sleuth (1972)


8. Amadeus (1984)


7. Harakiri (1962)


6. Adauchi (1964)


5. Die Nibelungen: Kriemhild's Revenge (1924)


4. Ran (1985)


3. Rapt (1934)


2. Mulholland Drive (2001)


1. Travelling Actors (1940)

[Χήθκλιφ]

Καθόσον πρόκειται για το αγαπημένο μου θέμα - μοτίβο (κατ' επέκταση και νήμα!) ήθελα να είμαι απόλυτα βέβαιη πως η λίστα αυτή θα με εκφράζει, γι' αυτό δεν βιάστηκα να την συντάξω. Ακόμα κι έτσι, αφιέρωσα περισσότερο χρόνο από όσο αρχικά υπολόγιζα, είμαι όμως ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα.

Οι ταινίες επιλέχθηκαν με υποκειμενικά κριτήρια - πέρα από το προαπαιτούμενο της εκδίκησης. Αρκετές από αυτές περιλαμβάνουν στοιχεία εκδίκησης ("Το κορίτσι με το τατουάζ", "Magical girl"...) που στο σύνολο ίσως δεν αποτελούν το σημαντικότερο σημείο εστίασης, είναι ωστόσο επαρκώς σημαντικά για μένα ώστε να τις συμπεριλάβω.

Oldeuboi \ Oldboy (2003)

Tras el cristal \ In a glass cage \ Το γυάλινο κλουβί (1987)


Pieta (2012)


La sindrome di Stendhal \ The Stendhal syndrome \ Το σύνδρομο του Σταντάλ (1996)


Day of the Woman (I spit on your grave) \ Άγρια μέρα (Θα φτύσω στους τάφους σας) (1978)


American Mary (2012)

I Spit on Your Grave (2010)

El secreto de sus ojos \ The secret in their eyes \ Το μυστικό στα μάτια της (2009)


Seppuku \ Harakiri (1962)


Ms.45 \ Άγγελος εκδίκησης (1981)

Kuro no tenshi Vol. 1\ The black angel (1998)


La Piel Que Habito \ The skin I live in \Το δέρμα που κατοικώ (2011)


Magical girl (2014)

Man som hatar kvinnor \ The girl with the dragon tattoo \ Το κορίτσι με το τατουάζ (2009)


Thriller - en grym film \ Thriller- a cruel picture \ Οι ανώμαλοι (1973)


The Cook, the thief his wife and her lover \ Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του κι ο εραστής της (1989)


Addio fratello crudele \ 'Tis Pity She's a Whore \ Το σπίτι της ακολασίας (1971)


La mariee etait en noir \ The bride wore black \ Η νύφη φορούσε μαύρα (1968)


¡Dispara! \ Outrage \ Εκτός ελέγχου (1993)


The crow \ Το κοράκι (1994)


Nabbeun namja \ Bad guy (2001)


Klass \The class \ Η τάξη (2007)


Utsukushisa to kanashimi to \With beauty and sadness (1965)


Savage Streets \ Δρόμοι της βίας (1984)


A Gun for Jennifer (1997)


The brave one \ Εκτός εαυτού (2007)


Alexandra's project (2003)


Dogville (2003)

Εξ' αρχής ήταν αναμενόμενο πως "δέκα" θα ήταν πολύ λίγες, ευτυχώς λοιπόν που ο δημιουργός (του νήματος) Μυρμηγκοφάγος, είχε την ευγένεια όχι απλώς να προνοήσει αλλά να με ενθαρρύνει να αγνοήσω αυτό το όριο δίχως ενοχές

[Μυρμηγκοφάγος]

Έχοντας δει τα Dogvile, The cook etc, The secret in their eyes, In a glass cage και Oldboy είναι από τις λίγες φορές που δεν νιώθω ότι ζούμε σε μια διαφορετική κινηματογραφική διάσταση. Και ενώ από τη μια χαίρομαι για τις αντισυμβατικές επιλογές σου, από την άλλη νιώθω ότι επιθυμώ σφόδρα να αρχίσω να σου επιβάλλω χρονολογικούς και τοπολογικούς περιορισμούς

Και για να γίνω συγκεκριμένος, τσεκάροντας στα γρήγορα τη λίστα σου, η πρώτη που άμεσα μου προκάλεσε ενδιαφέρον ήταν το Utsukushisa to kanashimi to. Πως να φανταστώ ο δύσμοιρος, ότι η έγχρωμη εικόνα ήταν της μαυρόασπρης, που με περίσσια άνεση περιέγραψες λεπτομερέστατα στο τόπικ της εύρεσης ταινιών; σα να ήθελες να με εκδικηθείς που στη βρήκα... Ευτυχώς ανέφερες και τα The bride wore black, Thriller- a cruel picture και Addio fratello crudele στα οποία και λέω να πνίξω την απογοήτευσή μου

Μιας και αναφέρθηκες στο In a glass cage, να σε ενημερώσω ότι την εκτιμώ περισσότερο τώρα από τότε και ο λόγος είναι η ανάμνηση της πρώτης γνωριμίας, που με τον καιρό έχει καταλήξει για μένα να είναι η ισχυρότερη στιγμή της και σχεδόν με έχει στοιχειώσει.

υ.γ. Περίμενα να συμπεριλάβεις κάποια εκδοχή του Wuthering Heights και αναρωτιέμαι τώρα, δεν είσαι εκδικητική (χαχα), ή αυτές που έχεις δει δεν σε έχουν ικανοποιήσει σε σχέση με το βιβλίο;

[Χήθκλιφ]

Ήταν και για μένα έκπληξη το γεγονός ότι τελικά πρόκειται για έγχρωμη... δεν ξέρω πώς η μνήμη μου διαστρέβλωσε τόσο την νοερή εικόνα που μου άφησε (;!) Μπορείς πάντως να υποθέσεις ότι το ίδιο διαστρεβλωμένη είναι και η ανάμνηση που έχω για την υπόθεση και έτσι να την δεις ελπίζοντας σε κάποιες εκπλήξεις! (αν και θέλω να πιστεύω πως εδώ δεν γελιέμαι )

"Η νύφη..." είναι πολύ συμπαθητική, αλλά νηφάλια έως ψυχρή, η "Thriller..." έχει δυνατή αρχή και κάποιες καλές ερμηνείες, αλλά πολλά αδύνατα σημεία - η ίδια η εκδίκηση είναι δυστυχώς ένα από αυτά, μοιάζει πολύ λίγη κατά την γνώμη μου. Όχι πως στο σύνολο δεν είναι καλή ή ιδιαίτερη ταινία, άλλωστε μια - δυο σκηνές της με ακολουθούν, όμως δεν ένιωσα την κάθαρση που ήθελα. Αν τελικά την δεις, σου συνιστώ να ψάξεις για την σουηδική αυθεντική εκδοχή - παρόλο που κυριαρχεί ή μεταγλωττισμένη στα αγγλικά, υπάρχει!

Το τελευταίο ισχύει και για την "Addio..." η οποία πέρα από μεταγλωττισμένη, κυκλοφορεί επιπλέον λογοκριμένη (απορώ γιατί;!) και είναι κρίμα να μην απολαύσεις το αιματηρό τέλος σε όλο του το μεγαλείο! Αυτή δεν είναι μόνο από τις αγαπημένες μου της λίστας αλλά της έχω αδυναμία γενικότερα. Ο μόνος λόγος που δεν την τοποθέτησα πιο ψηλά είναι επειδή αποτελεί ίσως την μόνη όπου τάσσομαι τόσο απόλυτα με το μέρος των θυμάτων και όχι του εκδικητή (όχι πως δεν έχει το δίκιο του, αλλά οι δύσμοιροι καταραμένοι εραστές, μου ήταν ιδιαίτερα προσφιλείς )

Επειδή σκέφτεσαι να δεις την "Thriller...", να πω ότι μοιάζει πολύ με την "Ms 45" αλλά η δεύτερη είναι ένα μικρό διαμάντι (ξέρω ότι δεν σου αρέσουν οι αγγλόφωνες, όμως προσωπικά την θεωρώ καλλιτεχνικά ανώτερη)

Πιστεύω ότι το να μην δεις την "Pieta" είναι μεγάλη απώλεια... Έχω δει αρκετές Κορεάτικες ταινίες εκδίκησης που ήταν από αδιάφορες (Princess Aurora, Sympathy for lady Vengeance) έως φρικτές (I saw the devil) όμως αυτή είναι μεγαλειώδης και αριστοτεχνική, όπως και η ίδια η εκδίκηση που αποτυπώνει. Ο Kim Ki Duk δεν είναι ένας ακόμη κορεάτης, αλλά ένα σύμπαν από μόνος του, ένας ξεχωριστός δημιουργός πάνω από όλα. Τις ταινίες του τις λατρεύεις ή τις μισείς αλλά δεν τις ξεχνάς. Μην στερηθείς την εμπειρία της "Pieta"...

Χαίρομαι πάρα πολύ για το σχόλιο σχετικά με την "Tras el cristal"!!! Ανήκει εξάλλου στις πιο αγαπημένες μου ταινίες

(εμένα εννοείται πως με έχει στοιχειώσει, αν και περισσότερο για άλλα σημεία, όπως και να' χει όμως την λατρεύω σε όλη της την έκταση - αρχή - μέση - τέλος!)

Heathcliff... ναι, δεν επέλεξα τυχαία το παρωνύμιο, έχει προσωπική σημασία και πιο λατρεμένος για μένα δεν υπάρχει αλλά μόνο στην αυθεντική εκδοχή του. Οι διάφορες κινηματογραφικές αποδόσεις του μου είναι τουλάχιστον απεχθείς (μην πω μισητές) και τις θεωρώ απλώς κακέκτυπα. Μόνη εξαίρεση είναι η μίνι σειρά του 2009 την οποία αποδέχομαι απλώς ως αξιοπρεπή μεταφορά - παραλλαγή τόσο του βιβλίου όσο και του χαρακτήρα.

[Μυρμηγκοφάγος]

Μόνο που δε θα μπορούσα να την επιβεβαιώσω αν δεν διάβαζα σχεδόν ολόκληρη τη περιγραφή στο imdb...

Ήλπιζα να το ψυλλιαζόσουν από την έλλειψη του oldboy από τη λίστα μου και να μη μου πρότεινες τη Pieta, αλλά όχι μόνο ατύχησα, αλλά ούτε καν συγκρατήθηκα. Δυστυχώς οι ελάχιστες Κορεάτικες που έχω δει, εκτός του ότι μου βγάζουν έντονα Αμερικανικά στοιχεία, δεν μου έχουν δώσει κάτι να πιαστώ, για να νιώσω ότι η επόμενη μπορεί να με ενθουσιάσει. Ένα αίσθημα το οποίο υπήρχε σε μικρό βαθμό όταν τις είδα - και τις έκρινα ικανοποιητικές - αλλά άρχισε να μεγαλώνει με την θέαση κλασικών και κυρίως Σοβιετικών ταινιών, που όλο και μου απομάκρυναν την επιθυμία να δω κάποια ακόμη.

Πολύ πιθανώς αυτό να μην περιορίζεται στις Κορεάτικες - σχετικά πρόσφατα για παρόμοιο λόγο με απογοήτευσε το Jagten - και η κυριαρχία του Αμερικανικού κινηματογράφου να είναι τόσο ισχυρή που να επιβάλει σε όλους την αντιγραφή και το αντιλαμβάνομαι εδώ γιατί απλά πολύ σπάνια βλέπω κάτι σύγχρονο. Για να κλείσω, όπως υποψιάζεσαι δεν με ικανοποίησε, αλλά το χειρότερο είναι ότι αρχίζω και αμφιβάλω εντόνως για την κρίση μου στις προηγούμενες και νιώθω έτοιμος να κάνω το μοιραίο λάθος και να δοκιμάσω με κάποια μια επανάληψη.
Κακούργα

Ελπίζω να δω κάποια άλλη από τις προτάσεις σου αυτό το καιρό, γιατί έχω κολλήσει άσχημα με τις Ιαπωνικές μετά το Hideko the bus conductor.

[Χήθκλιφ]

Μπορεί να μην υπήρχε ακριβώς στην λίστα σου, όμως η αρχική φωτογραφία ήταν αρκετή για να οδηγηθώ σε παραπλανητικούς συνειρμούς και να εικάσω πως τουλάχιστον την θεωρείς αντιπροσωπευτική!

Δεν ξέρω πώς μπορείς να βάζεις την "Oldboy" και την "Pieta" στην ίδια κατηγορία με τις αμερικάνικες ταινίες εν γένει, για μένα δεν συγκρίνονται - κρίνοντας ιδίως από την πολιτική ορθότητα που αποτελεί νόμο στις ΗΠΑ και τα αμφιλεγόμενα έως προκλητικά ζητήματα που θίγουν οι δύο συγκεκριμένες ταινίες. Πάντως συμφωνώ στο εξής, αν σε κάποιον άρεσε η πρώτη έχει μεγάλες πιθανότητες να του αρέσει και η δεύτερη - την θεωρώ όμως πιο δύσκολη επειδή είναι λίγο πιο ευαίσθητο το θέμα που διαχειρίζεται.

Όπως και να' χει, αν κάποιος δεν μπορεί να δει υπό καμία συνθήκη τον εαυτό του ανάμεσα στους ήρωες, πιστεύω πως δύσκολα θα τον αγγίξουν

Ειδικά πάντως για τον Κιμ Κι Ντουκ (που ανήκει στους απόλυτα λατρεμένους μου σκηνοθέτες) κάθε δημιουργία του είναι δύσκολη, προσωπική και κυρίως θαρραλέα καθώς τολμάει να εξερευνήσει τις πιο σκοτεινές πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού - ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι ενοχλητικό για τους περισσότερους θεατές.

Η "Pieta" τυχαίνει να είναι μία από τις πιο φαντασμαγορικές ταινίες του (ίσως η πιο φαντασμαγορική) λαμβάνοντας όμως υπ' όψη το σύνολο του έργου του και έχοντας στο νου μου πιο ζοφερές δημιουργίες του δεν μπορώ να τον βάλω δίπλα στον εμπορικό κινηματογράφο σε καμία περίπτωση - άσχετη προς το θέμα μας παρένθεση, αλλά έπρεπε να υπερασπιστώ τον λατρευτό!

(Παρεμπιπτόντως στην λίστα μου περιλαμβάνονται δύο ταινίες του, βέβαια στην "Bad Guy" η εκδίκηση είναι το τελευταίο που προσέχει κανείς!)

Υποψιάζομαι πως επιζητάς κάτι πιο χαμηλών τόνων και εσωτερικευμένο, αλλά φοβάμαι πως δεν θα το βρεις στην λίστα μου, όπου οι περισσότερες (όχι όλες) ηρωίδες (και κάποιοι ήρωες βέβαια) εμφορούνται από απύθμενο μένος για εκδίκηση και είναι αμείλικτοι!

Η "Βlack angel είναι επίσης Ιαπωνική, αλλά καμία σχέση με τον κλασικό ιαπωνικό κινηματογράφο και καμία σχέση με την "Seppuku"...

[Μυρμηγκοφάγος]

Δυστυχώς μου είναι αδύνατο να ορίσω τους λόγους που κάνω αυτή τη σύγκριση. Είναι σα να θες να μιλήσεις για αυτή τη στιγμή και που με το που ξεκινάς να αρθρώσεις την πρώτη λέξη αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή έχει ήδη φύγει. Ας πούμε όμως, ότι δεν βοηθάει καθόλου που και στις πέντε ταινίες τους που είδα, μου βγάζουν την αίσθηση ότι επιθυμούν πρωτίστως να εντυπωσιάσουν παρά να δημιουργήσουν κάτι εντυπωσιακό. Κάτι σαν τον Ταραντίνο δηλαδή, που ενώ η αγαπημένη μου είναι το pulp fiction, έχω σοβαρότατες αμφιβολίες ότι θα μου άρεσε αν την έβλεπα τελευταία και όχι πρώτη.

Με τον καιρό οι ταινίες τους μου βγαίνουν σαν έναν είδος διαγωνισμού για το ποιός θα προκαλέσει περισσότερο, με χαρακτήρες ακραίους, σε καταστάσεις αντίστοιχες και που αναρωτιούνται μόνο αν και πως μπορούν να κάνουν κάτι και όχι αν θα ήταν συνετό. Όπως οι Αμερικάνικες, έτσι και αυτές μου βγαίνουν τεχνητές και ψεύτικες.

Θα ήθελα πάρα πολύ να ήξερα τι ζητάω και ενώ συνήθως έχεις δίκιο για τις χαμηλών τόνων και εσωτερικευμένες, δεν είναι κανόνας, παρότι δεν μπορώ να σου αρνηθώ ότι έχω μια ιδιαίτερη λατρεία σε αυτές που δεν κάνουν τίποτα και το κάνουν καλά

[Χήθκλιφ]

Μυρμηγκοφάγε νιώθω την ακατανίκητη παρόρμηση να σου προτείνω μία ταινία και όχι μόνο θα την προτείνω, αλλά θα σου ζητήσω να την δεις... άλλωστε τόσες απογοητεύσεις έχεις δεχτεί από τις ανισόρροπες (για να μην χρησιμοποιήσω πάλι την γνωστή χαρακτηριστική λέξη από "δ" ) προτάσεις μου, το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να αποτελέσει μια ακόμη (και υπόσχομαι να μην σου ξανά προτείνω ταινία!)

Δεν είναι όμως ανισόρροπη, προκλητική ή αμφιλεγόμενη αλλά ατόφια δραματική, δεν θα δώσω περισσότερα στοιχεία - αν όμως την δεις θέλω να μου πεις την γνώμη σου

[Μυρμηγκοφάγος]

Μόνο μια; όσο παράξενο αν σου ακούγεται, είτε βλέπω τις προτάσεις σου, είτε τις δικές μου επιλογές, είναι το ένα και το αυτό. Και αν είναι να μη μου ξανά προτείνεις κάποια ταινία και χάσω μια αντίστοιχη της Κλεψύδρας, μπορείς να το θεωρήσεις βέβαιο ότι δεν θα σου κάνω τη χάρη.

Πάρε πίσω λοιπόν αυτά τα περί δεν θα μου ξανά προτείνεις και θα την ψάξω πιο επισταμένα, μιας και με μια πρώτη ματιά δεν θέλει να μου φανερωθεί. Ούτε αυτή, αλλά ούτε και οι υπότιτλοί της.

Και ως τιμωρία που αποτόλμησες να με απειλήσεις, όταν την δω, θα δεις δύο ταινίες που επιθυμώ και αυτό θα ισχύει για κάθε ταινία από εδώ και πέρα που θα επιθυμείς να παρακολουθήσω

υ.γ. Μπορείς να υποψιαστείς πια ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία από τις προτάσεις που μου έχεις κάνει μέχρι σήμερα;

Το The Witches' Sabbath και αυτό γιατί με εντυπωσίασε το πρώτο μέρος του και ήταν μεγάλη η απογοήτευση όταν το υπόλοιπο δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις επιθυμίες μου

[Χήθκλιφ]

Εγώ για να σε γλυτώσω το είπα και να σε πείσω να την δεις χωρίς φόβο πως θα ακολουθήσουν κι άλλες...!

Μόνο μία επειδή δεν είναι το είδος που βλέπω σε προτεραιότητα - κι εδώ μάλλον είσαι άτυχος (όπως εγώ είμαι άτυχη που δεν έχεις να μου προτείνεις άλλη "Arrebato" ή "Φοιτητή της Πράγας"... είμαι σίγουρη πως αν ήσουν λάτρης σκοτεινών ή σουρεαλιστικών ταινιών θα είχα βρει αστείρευτη πηγή!) επειδή πλέον δεν πειραματίζομαι πολύ με τις ταινίες που επιλέγω, ξέρω τι μου αρέσει και θέλω μόνο αυτό. Εν ολίγοις φοβάμαι πως δύσκολα θα βρούμε δεύτερη "Κλεψύδρα"

(Αν το σκεφτείς οι ταινίες που αγαπάμε εξίσου και οι δύο είναι... μία;! και η συγκεκριμένη θα έλεγα πως έτυχε κατ' εξαίρεση να σου ταιριάξει ενώ εγώ ήμουν περισσότερο στο στοιχείο μου μαζί της )

Αν έψαχνα συνειδητά δραματικές κορεάτικες, χωρίς τις ακρότητες που συνήθως μου αρέσουν, ίσως να είχα κι άλλες προτάσεις. Την συγκεκριμένη την είδα στο πλαίσιο του φεστιβάλ κατά την διάρκεια του οποίου επιστρέφει ο παλιός εαυτός μου και βλέπει ό,τι του προσφέρεται. Δυστυχώς όμως βιάστηκα να σου την προτείνω και δεν έλεγξα προτού το κάνω αν όντως υπάρχει κάπου για να την δεις (!) Διαπιστώνω λοιπόν ότι δεν υπάρχει ακόμη, θα βγει όμως σύντομα και θα έχω το νου μου να σου την θυμίσω!

"Η Μάγισσα" είναι ταινία με προσωπική σημασία. Aν την έβλεπα σήμερα για πρώτη φορά το πιθανότερο είναι πως θα μου άρεσε αλλά θα ένιωθα ισχυρή ματαίωση στο τέλος. Μάλλον λοιπόν καταλαβαίνω τι εννοείς για το δεύτερο μισό της, όπου η πλοκή ουσιαστικά εξανεμίζεται και καταλήγουμε να βλέπουμε οργιώδεις χορογραφίες - άλλωστε ο 'τόσο-γοητευτικός-που-και-μάγισσες-μαγεύει' πρωταγωνιστής Daniel Ezralow είναι χορευτής - χορογράφος.

Ωστόσο, για όλα όσα αντιπροσωπεύει, καθώς και για εκείνο το χαμόγελο στο τέλος, που το λατρεύω, κατέχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην λίστα με τις κορυφαίες μου.

(Επιμένω όμως πως την συγκεκριμένη δεν σου την πρότεινα... στις αγαπημένες μου της δεκαετίας την τοποθέτησα και μόνος σου θέλησες να πάρεις το ρίσκο!)

Όσο γι' αυτό:

Και ως τιμωρία που αποτόλμησες να με απειλήσεις, όταν την δω, θα δεις δύο ταινίες που επιθυμώ και αυτό θα ισχύει για κάθε ταινία από εδώ και πέρα που θα επιθυμείς να παρακολουθήσω

Μην είσαι σίγουρος ότι θα αποτελέσει τιμωρία