Γνωστός και ως ο «Πάπας» του trash κινηματογράφου, γεννήθηκε στο Maryland της Βαλτιμόρης τον Απρίλιο του 1946, από αυστηρούς καθολικούς γονείς. Ίσως η αυστηρότητα τους έπαιξε ρόλο και στη μετέπειτα εξέλιξη του. Στην ηλικία των 7 ετών ανέπτυξε ένα ενδιαφέρον για μαριονέτες, επηρεασμένος από τη ταινία Lili, ενώ στα 16 του κάναν δώρο τη πρώτη του κάμερα. Άλλη ταινία που τον επηρέασε είναι ο Μάγος Του Οζ, κι από σκηνοθέτες οι Fassbinder, Gordon Lewis, Fellini, Castle και Bergman.
Το 1964 γύρισε τη πρώτη του ταινία μικρού μήκους, το Hag in a Black Leather Jacket, διάρκειας 17 λεπτών. Το 1966 τα επίσης μικρού μήκους Roman Candles και Eat Your Makeup, με τη τραβεστί Divine και στις δύο. Η Divine (κατά κόσμον Harris Glenn Milstead) από εκεί και πέρα συμμετέχει σε όλες του τις ταινίες μέχρι το 1988 που πέθανε, εκτός του Desperate Living. Μαζί της, στο θίασο που ονόμασε Dreamlanders, βλέπουμε συχνά και τους Edith Massey, Susan Lowe, Mink Stole, Mark Isherwood, David Lochary και άλλους φίλους του. Οι πρώτες ολοκληρωμένες του δουλειές Mondo Trasho και Multiple Maniacs γίναν πραγματικότητα.
Στη δεκαετία του 70, κι αφού τελείωσε με τα ασπρόμαυρα, έκανε τη μεγαλύτερη του επιτυχία, το Pink Flamingos (1972). Η ταινία αυτή είναι χαρακτηριστική για το σκηνοθέτη, σίγουρα όσοι την έχουν δει θα θυμούνται τη σκηνή στο τέλος όπου η Divine τρώει τα ζεστά σκατά ενός σκύλου! Ακολούθησαν τα Female Trouble (1974) με τη Divine σε μεγαλύτερο ρόλο μάνας, και το Desperate Living (1977) στη παραγκούπολη Mortville με την Edith Massey στο ρόλο της βασίλισσας Carlotta. Δεκαετία του 80, το γυμνό στις ταινίες του μειώθηκε κατά πολύ, όχι όμως οι υπερβολικοί διάλογοι και καταστάσεις. Είδαμε το Polyester (1981) με τη τεχνική Odorama που μας βαθμολογούσε όσα μύριζε η πρωταγωνίστρια, και το Hairspray (1988) που το 2002 έγινε musical στο Broadway (και remake το 2007).
Δεκαετία του 90, το γυμνό έφυγε και οι ταινίες του γίναν ακόμα πιο mainstream, αλλά παρέμειναν οι περιθωριακοί και αντικοινωνικοί χαρακτήρες με το Cry-Baby (1990) να είναι ο τρίτος ρόλος του Johnny Depp. Λίγα χρόνια μετά είδαμε και το Serial Mom (1994) με τη Kathleen Turner στο ρόλο της δολοφόνου μανούλας, και αργότερα το Pecker (1998) και το Cecil B. Demented (2000). Η τελευταία του ήταν το A Dirty Shame (2004), από εκεί και πέρα απογοητεύτηκε και σταμάτησε τη σκηνοθεσία. Συμμετείχε λίγο και σαν ηθοποιός, πρόσφατα (το 2012) εμφανίστηκε στο Excision και πρόπερσυ (το 2014) στο Suburban Gothic. Άγνωστο αν θα ξαναδούμε νέα του ταινία, το στυλ του παραμένει ξεχωριστό, αλογόκριτο, βρώμικο, ανατρεπτικό, αμφιλεγόμενο, με τους υπερβολικούς και παράλογους χαρακτήρες να σατιρίζουν την αμερικανική κοινωνία και να σπάνε κάθε ταμπού.
